Dag 9 26-02-2012 Zondag

Om 07.00 uur zitten we met ons allen aan het ontbijt en om 08.00 uur willen we vertrekken. We pakken onze bagage in de bus anders inzodat onze patient Renier een beetje kan slapen en eventueel een beetje kan liggen tijdens de rit.
De eerste stop is bij de apotheek zodat onze patient zijn medicijnen, deantibiotica kan ophalen. Hij neemt meteen een tabletje in en dan zijn we klaar voor de lange rit voor vandaag naar Lalibela. De verwachting is dat we laat in de middag op de eindbestemming aankomen.
Gelukkig hebben we vandaag veel asfalt en dat maakt het reizen voor ons wel wat makkelijker.

Onderweg maken we een korte fotostop om een roofvogel met een kuif op zijn kop te fotograferen, volgens mij is de naam van dit beestje ook Kuifroofvogel, maar ik kan me vergissen natuurlijk.
We lopen ook een stukje langs de weg om de benen te strekken en te genieten van de omringende natuur. Het is wel heel droog maar toch zie je groene natuur, heel vreemd. Ik maak ook een foto van een boom met op de achtergrond een grote rotspartij in het open landschap. Van overal komen weer voornamelijk kinderen naar ons toe terwijl we geen hut of huisje zien, waar we vandaan komen is ons een raadsel maar ze zijn er. Ze lopen met ons mee en proberen met ons een praatje te maken om zo het engels te oefenen en als het enigzins kan ook geld van ons te krijgen. Een praatje vinden we goed maar geld niet.
Het engels van deze kinderen komt momenteel niet verder dan You You, What is your name, my name is... maar het begin is er en zo is een praatje snel gemaakt.

Na de korte wandeling stappen we weer in he busje en gaat rit verder.
De volgende stop is bij een hotel waar we een pauze hebben voor een lekker kopje koffie en we bestellen meteen diverse sandwiches voor de lunch onderweg.
Pascale heeft een lunch besteld die ze hier nuttigt en dat blijkt in principe makkelijker en sneller te zijn want zij heeft de lunch al op voordat wij onze sandwiches hebben voor onderweg.. Nog even een plasje en een sigaretje en dan gaan we weer met volle moed op pad.

We rijden door berglandschappen met mooie vergezichten en kleine dorpjes met lemen hutjes. Overal zwaaien de kinderen ons toe en je ziet soms Overal zwaaien de kinderen ons toe en je ziet soms ook mensen lopen en dat je denkt waar komt hij vandaan en waar gaat hij naar toe? Je ziet namelijk nergens een dorpje , een hutje of iets dergelijks. Zouden sommige ook onder de grond leven of achter een struikje????? Ze zijn in ieder geval altijd lang en veel onderweg en voornamelijk te voet, wat een genot dat wij een fiets en een auto hebben die we kunnen gebruiken voor verre afstanden in plaats de benenwagen.

Op een bergtop stoppen we voor de lunch langs de weg. Het is even zoeken naar een mooi plekje om het busje neer te zetten. We moeten een klein stukje klauteren om plaats te nemen om een vlak stukje grond en we ploffen op een paar stenen neer.
Je moet er even moeite voor doen maar dan heb je ook wat want het uitzicht is weer schitterend en spectaculair .We nuttigen op ons gemakkie de lunch en relaxen .
Na de lunch klauteren we weer terug en als we bij het busje aangekomen zijn staat de lokale bevolking ons al op te wachten en ons begroeten.
Je kunt zeggen wat je wilt maar ze zijn allemaal even vriendelijk!

We settelen ons weer in het busje en rijden verder totdat we bij een dorpje aankomen waar de asfalt helaas voor ons ophoudt en we moeten overgaan op de hobbelige zandweg.
Voor we overgaan op de onverharde weg nemen we eerst een koffie / theepauze. De koffie is echter niet zo lekker hier en dat geldt ook voor de thee, maarja we doen het maar mee. We zitten even niet in het busje en kijken over de straat heen.

Volgens Addis is het nog 1,5 tot 2 uur rijden over de hobbelige onverharde weg naar Lalibela.
We rijden over en langs droge rivierbeddingen. Er zit momenteel geen water of een heel klein beetje water in de rivieren, daarom is het natuurlijk ook de droge tijd. Het is in ieder geval wel heel goed te zien tot hoever het water in de regentijd staat. Een apart gezicht en je beseft meteen dat hierdoor Ethiopie 1 van de armste landen is. Hoe kan het anders, als de grote rivieren een groot gedeelte van het jaar droog of bijna droog staat.

Rond 16.30 uur komen we aan in ons hotel in Lalibela waar we inchecken bij het restaurant. Dit is in een ander gebouw dan de kamers. Het gebouw van de hotelkamers zijn 2 etages hoog en van steen terwijl de bar-restaurant-hotellobby gevestigd is in een grote originele hut.
De kamers zijn groot en ruim met uitzicht op de bergen, Alwies en ik niet helemaal want er staat een boom voor, gelukkig blokkeert de boom het uitzicht niet helemaal zodat we nog een beetje van het uitzicht kunnen genieten. De kamer heeft ook een balkon dus we zitten prima hier de aankomende 2 nachten.

Na de stoffige en lange rit zijn we toe aan een lekker koud pilsje die we met ons allen buiten gaan nutigen. We doen niet moeilijk want we pakken gewoon een paar stoelen uit het restaurant en zetten deze in het zonnetje buiten neer. Zo en dat is heerlijk genieten en nu maar wachten op de zonsondergang.

Onder het wachten besluit ik snel even een klein wasje te doen zodat deze kan drogen buiten en met deze temperaturen is de was waarschijnlijk over een paar uur al droog, kunnen we er weer even tegen.

De zonsondergang is best mooi, je moet wel even opletten dat je niet de electriciteitsmasten op de foto zet. Met een inzoomen en opzij gaan staan lukt het me aardig. En als het niet zo goed lukt dan heb je morgen nog altijd een kans, ik zie morgen wel of ik van de zonsondergang een extra foto maak.

We eten in het restaurant van het hotel en hierover hebben geen klagen want het smaakt zeer prima, Volgens ons zijn er niet veel gasten in het hotel want behalve onze tafel is er nog 1 tafel gedekt, lekker rustig toch. Addis eet met ons mee en Brook is vanavond bij lokale vrienden op visite, dus moeten we het zonder hem doen.

Na het eten neemt Addis ons mee naar een lokaal barretje waar ze de beste Tej / Honingwijn hebben van Ethiopie , het heet Askalech / Torpido Tej & Restaurant House. Het is ongeveer 10 minuten lopen en we nemen zaklantaarns mee want er is hier weinig verlichting op straat. Op de hoofdweg, ongeveer in het centrum van het stadje gaan we een smal padje in en het lijkt dat we bij iemand op de dam komen. Niets is echter waar want we komen bij een poort , je weet zoals bij een bouwplaats, de poort is open en er zitten 2 mannen bij de ingang die opns vriendelijk begroeten. Het padje loopt nog ietsjes naar beneden en dan komen we bij de ingang van het Tej House. Het is niet druk in de bar want het vastentijd en dan gaan de ethiopieers niet veel uit. Er wordt voornamelijk traditioneel kerkachtige muziek gedraaid, dit ook in verband met de vastentijd. Hoe dan ook, wezijn hier naar toe gekomen voor de Tej en die gaan we nuttigen ook, vasgtentijd of niet.
We gaan gezellig op de banken zitten en bestellen de Tej, je hebt 3 verschillende variaties, 1 met zeer weinig alcohol, 1 met normale alcoholpercentage en 1`met meer (veel) alcoholpercentage. Volgens Addis is de laatste het beste van smaak en dus bestellen we een Tej met het meeste alcoholpercentage.
Het wordt geserveerd in een soort bloemenvaasje met en bolle onderzijde die uitloop in een smal drinktuitje.En inderdaad het smaakt heel erg lekker, het smaakt naar meer zelfs, aangezien we bierdrinkers zijn moeten we wel even opletten met dit drankje want hierv an neem je er geen 5 gelazen op een avond, gezien de alcoholpercentage.
We hebben het hardstikke gezellig en kletsen een eind weg en hebben weer een nieuwe ervaring opgedaan.
We drinken 2 glazen Tej.

Na de2e Tej gaan we terug naar het hotel en het is goed dat we de zaklampen bij ons hebben want is aardig donker en nu hebben en lichtjeom te zien waar we lopen. In het hotel aangekomen checken we de was , en deze is al bijna droog, kan ook niet anders met deze temperaturen.
Nu het bedje in en lekker slapen.