Dag 17 05-03-2012 Maandag

Ondanks de broerige temperatuur en de zag en dans in de verte van de Hamar stam hebben we een goede nachtrust en zijn we om +/- 06.00 uur wakker.
Lekker fris douchen voor het ontbijt om 07.00 uur en rond deze tijd krijgen we weer een kleine regenbui. De boel frist ervan op, het stof verdwijnt en de omgeving krijgt wat water wat echtnodig is. Voor het ontbijt hebben we heerlijk de tijd om vogels te spotten die hier in grote getale aanwezig zijn dus vervelen doen we echt niet.

Om 07.30 uur gaan we met de jeeps naar een Karo-dorp om deze te bezoeken en te koijken hoe zij leven. Het is volgens Addis ongeveer 1,5 uur rijden maar omdat we op de heenweg een omweg maken vanwege de natuur en het wild zullen we er ongeveer 2,5 uur over doen.
De omgeving is ongeveer hetzelfde als de savanna en we zi3en dik-diks en ontelbare vogels, voornamelijk klein en in allerlei kleuren zoals geel met bruin, rood met blauw, noem alle kleuren maar op en alle kleurcombinaties, je ziet ze allemaal hier. Helaas zijn de kleine vogeltjes te snel voor de camera en fototoestel.

Het Karo-dorp ligt op een heuvel met uitzicht op de Omo-rivier in een U-bocht. Het geeft een mooi uitzicht over het groene dal bij de rivier ondanks de droogte. Het valt ons ook op dat deze rivier goed gevuld is en niet zoals we eerder in Ethiopie gezien hebben een droge of een bijna droge rivierbedding.
Wekrijgen een korte uitleg over deze bevolking en daarna krijgen we van Addis het advies om in kleine groepjes door het dorp heen te lopen zodat de bevolking aan ons en onze belangstelling kan wennen en daarna een prijs af te spreken om een foto te maken.

De karo stam leven in koepelvormige hutten en elke familie heeft 2 hutten, 1 voor slapen en 1 voor het koken, verder beschilderen zij het lichaam.
Vrouwen maken litekens op het lichaam om zichzelf mooi te maken en de mannen hebben litekens van de vijanden of dieren die zij gedood hebben.

Iedereen wil op de foto en roept “Hello, photo”. Vooral kinderen die met ons door het dorp lopen en onze handen vasthouden. We maken een paar foto’s voor een bedrag van 2 Birr, zij begonnen met 5 Birr maar dat vonden we teveel van het goede en volgens Addis is 2 Birr een goede prijs.
We hebben toch mooie foto’s gemaakt van het dorp en de bewoners en hebben tevens een goede indruk gekregen over hun manier van leven.

Met een jonge moeder spreek ik af dat ik ervoor zorg dat zij een t-shirt krijgt van mij die zij kan gebruiken voor haar baby. Het zal wel te groot zijn maar kleinere maten heb ik niet . Het t-shirt heb ik niet bij me, het ligt in delodge in onze tent maar dit wordt allemaal regeld. Addis zal ervoor zorgen, ik heb het hem laten beloven aan de jonge moeder en de lokale gids van het dorp. We sprek af dat ik het t-shirt aan Addis geef, hij dit aan iemand geeft die regelmatig in het Karo-dorp komt om dit aan de juiste jonge moeder geef.
Vriendelijk worden we door de dorpsbewoners uitgezwaaid als we afscheid nemen en teruggaan naar de jeeps.
We rijden met de jeepsa terug naar het dorp Turim waarbij we onderweg door een droge rivierbedding heen moeten om ons doel te bereiken. Vreemde gewaarwording en Addis legt uit dat het Karo-dorp tijdens de regentijd compleet afgesloten is van alle omliggende dorpen en beschaving. Dat klinkt logisch want de droge rivierbedding is breed en tijdens de regentijd zal deze te diep zijn en te hard stromen om met een jeep doorheen te rijden. Dit is een hard bewijs dat we diep in het binnenland van Ethiopie zijn waar (nog) niet veel mensen van westen c.q. toeristen komen. Eigenlijk maar goed ook zodat zij hun eigen, unieke cultuur kunnen behouden. Dat geldt eigenlijk voor alle ethnische volksstammen over de hele wereld.

Aangekomen in Turim stoppen we bij de markt waar leden van alle volkstammen in de omgeving zoals de Karo, Hamar en andere samen komen om de goederen te kopen, verkopen en tevens contact te leggen met andere volkstammen. We wandelen een half uur over de markt om een indruk te krijgen en maken een paar overzichtsfoto’s.

De lunch is bij een tourist hotel, een stukje verder in de straat. Alwies en ik lopen hier op ons gemakkie naar toe en voordat de rest aankomt voor de lunch hebben we een lekker koud biertje op. De lunch bestaat uit injera met vlees en groenten. Er blijft een stukje injera over die we aan de kleine kinderen geven die bij het rond hotel lopen. Met veel glimlachen smullen ze van de injera . De lunche is heel relaxed.

Later de middag is er de mogelijkheid om een ceremonie bij te wonen. Mannen van de Hamar-stam moeten over een 8-tal stieren lopen zonder er vanaf te vallen. Vrouwen slaan zichzelf met een zweep tot bloedens toe, alleen maar om te bewijzen dat ze van de man houden. Dit lijkt me geen prettig gezicht om te zien en Alwies en ik hebben het idee dat dit alleen maar voor de toeristen te doen is. Dat is de reden waarom wij met ons 2-en niet meegaan naar de ceremonie.
De anderen gaan wel naar de ceremonie dus horen we de details wel van hun.
Wij spenderen de tijd om te relaxen langs een droge rivierbedding en we zien ook een doodskopaapje of een capucijneraapje de rivierbedding oversteken. Wat het precies was weten we niet omdat het te ver weg was. Ook zien we in de verte een zwart-witte colobusaap in een boom zitten.
Na de afloop van de ceremonie worden we weer terug gebracht naar de lodge zodat we heerlijk kunnen douchen, het water moet nog wel even aangesloten worden maar dan zijn we weer fris en fruitig voor het avondeten.

Om 19.00uur kunnen we aan tafel, kip. Deze kip heeft echter wel heel wat vlieguren achter de rug zodat deze taai smaakt, of het moet zijn dat het geen kip is maar een ander dier. Heel goed mogelijk natuurlijk want hier leven diverse diersoorten die gegeten worden door de stammen. Ach ja ook goed, we vragen het maar niet en eten de kip verder op.
We nuttigen in het restaurant / bar na het eten een lekker koud pilsje in de zwoele avond. Ondertussen krijgen we uitleg van Addis over de aankomende dagen zodat we weten wat we kunnen verwachetn.

Om 21.30 uur moeten we ons tentje in want de stroom gaat uit. Heerlijk liggen in de lakenzak luisterend naar het nachtleven van de Omo-vallei voor we in slaap vallen, als de ezels ons tenminste niet wakker balken, hopelijk niet.