Dag 8 25-02-2012 Zaterdag

Om 06.00 uur zitten we allemaal aan het ontbijt. Marcel heeft de mensen van het hotel wakker gemaakt want ze waren nog in dromenland. Gelukkig is het ontbijt snel geregeld en staan we om 07.00 uur gepakt en gezakt bij het busje.

We rijden 1 uur over een hobbelige weg naar de ingang van het Simien Nationaal Park waar we gedumpt worden door Brook. Over ongeveer 1 uur zien we hem weer , een stuk verder in het nationaal park waar we een pauze hebben tijdens de wandeling.
We wandelen over bergpaadjes, langs ravijnen en klimmen een stuk, goed voor de longen en een bevestiging dat mijn conditie beter kan dan het nu is.
We zien veel roofvogels vliegen, prachtige vergezichten, mooie bloemen. Ook zien we een Simien Wolf oftewel een rode vos en het belangrijkste waar we voor gekomen zijn, de Galada Bavianen.

Galada Bavianen komen alleen in de hooglanden voor van Ethiopie en worden ook wel Roodhart Bavianen of Bloedendhart Bavianen genoemd vanwege de rode hartvorm op de borst. Deze bavianen en vooral de mannetjes hebben lange manen die wat weg hebben van de manen van een leeuw.
Het is een grote groep met veel jonge bavianen en als je gewoon rustig doet kun je deze bavianen tot een halve meter benaderen, alleen niet recht in de ogen kijken want dat wordt als een bedreiging gezien.
Als de bavianen een ethiopier zien dan gaan ze weg, ze worden door de lokale bevolking weggejaagd want de bavianen stelen alles van de boeren . Het verjagen wordt gedaan door kleine steentjes naarde bavianen te gooien en blijkbaar werkt dit prima.
Het is grappig om te zien dat de bavianen de lokale bevolking uit de weg gaat, terwijl wij blanke toeristen de bavianen zo dicht kunnen benaderen.
Het is een genot om de bavianen in de vroege ochtend bezig te zien met het verzamelen van eten (ze eten voornamelijk gras en wortels die zij uitgraven), elkaar vlooien en met elkaar spelen. De jonge bavianen doen de oudere bavianen na en ontdekken de wereld door met elkaar te spelen, te vlooien en bomen te beklimmen. Je kunt hier uren en uren spenderen om het schouwspel af te kijken.
Er wordt dus ook veel foto’s gemaakt van deze prachtige dieren met de mooie lange manen en we genieten allemaal met volle teugen.
We spenderen bijna 1 uur bij deze troep voordat we verder lopen.

Ondertussen is Brook ons tegemoet gelopen van de rustplek, waarschijnlijk duurde het hem te lang voor we naar het busjes kwamen en gezamenlijk met de lokale gids en een ranger lopen we naar het busje .
Het feit dat er toeristen in het nationaal park zijn is niet ongemerkt gebleven want vlakbij het busje staat een groep kinderen met lokale souveniers zoals rieten mandjes . Om de verkoop ervan te stimuleren zingen ze en dansen ze. Brook en ik doen vanaf de zijkant een beetje met ze mee, gezellig toch.
Helaas voor de kinderen verkopen ze niets aan ons want we lopen door naar het busje.Bij het busje hebben we even een pauze om wat te drinken, te eten, te rusten en ons voor te bereiden voor het volgend gedeelte van de wandeltocht.

We wandelen weer verder en Brook rijdt ondertussen naar het volgend verzamelpunt.
Het eerste gedeelte gaat best vlak maar dan wordt het al snel een stuk pittiger want het is flink klimmen geblazen. Iedereen loopt op zijn eigen tempo en ook ik kom op te top aan en daar moet ik uiteraard wel even lekker nahijgen.
De bavianen zijn hier ook weer in grote getallen aanwezig, overal waar je kijkt zie je bavianen, prachtig.
Deze top is een prachtig uitzichtspunt en is tevens het eindpunt van de wandeling door het nationaal park in verband met de tijd die we hebben.
We genieten met volle teugen van het landschap voor we teruggaan naar het busje.

Na 1 uur rijden zijn we weer in Debark en nemen we afscheid van de lokale gids en de ranger. We een restaurantje drinken we nog een kopje koffie voor we terugrijden naar Gondar. Dat is ongeveer 3,5 uur hobbelen en enorm veel hobbelen in het busje.

De lunch bestaat uit hetgeen we een dag eerder in Gondar hebben gekocht en we eten in het busje onderweg. Hierna maken we een stop bij een nieuwe lodge die nog in aanbouw is.
De lodge wordt gebouwd op een mooi punt waar je de zonsondergang en de zonsopgang kunt zien. We mogen een kijkje nemen in het restaurant en in een lodgekamer. Er wordt nog druk gebouwd maar je kunt een indruk krijgen hoe het eruit komt te zien als het klaar is. Heel luxueus!
We zitten buiten en meteen worden er meer stoelen aangedragen zodat we allemaal kunnnen zitten en we bestellen een koud drankje. Addis gaat ondertussen met de eigenaar van de lodge langs het comnplex, hij kan hier nu zaken doen en alvast de boel inspecteren. Misschien wordt dit wel een nieuwe hotelaccomedatie voor de tour.

Na deze stop is het nog 1,5 uur hobbelen en onderweg zien we een kleine tornado die net zo snel weg is als dat hij verscheen. We hebben al meer van deze kleine tornados gezien en het blijft een mooi gezicht, vooral omdat het kleine tornados zijn die geen kwaad aanrichten.

Om 16.00 uur zijn we in Gondar en krijgen dezelfde hotelkamers als 2 dagen vantevoren. Heteerste wat we gaan doen is de stoffige kleren uit, koffers ordenen en lekker douchen. Zalig we voelen ons weer lekker fris. Op naar het terras om te relaxen, de foto’s van de bavianen te bekijken, de dag bij te kletsen. En dit allemaal onder het genot van een koud drankje.

Om 19.00 uur hebben we afgesproken om te eten maar Marcel komt even medelen dat Renier niet mee-eet want hij is helemaal niet lekker. Het griepige gevoel is niet weg en wil alleen maar een bord soep die hij op zijn kamer kan eten. We geven deze informatie door aan Addis en hij heeft het idee, aan de hand van de symptomen , dat hij Tyfus heeft. Het beste is naar een arts te gaan die het even onderzoekt aan de hand van een bloedtest. Hij kent een goede kliniek in de buurt en samen gaan ze naar de kliniek.
1 uur later zijn ze weer terug met de bevestiging dat Renier inderdaad Tyfus heeft. Hij heeft een recept gehad voor antibiotica en daarmee wordt het probleem opgelost. Hij moet natuurlijk goed rekening houden met persoonlijke hygiene om vespreiding te voorkomen. Renier neemt nog een bord soep en gaat naar zijn bedje.
Na het eten en de informatie over Renier gaan Alwies, Marcel en ik binnen in het restaurant zitten om hier nog een afzakkertje te nemen en lekker te relaxen.
We liggen allemaal op tijd te bed want het was een vermoeiende dag met vele indrukken, de vroege wandeling en de lange, hobbelige weg dus wezullen heel goed slapen.