Dag 4 21-02-2012 Dinsdag

Om 07.00 uur hebben we het ontbijt en we kunnen het rustig aandoen want alles is al ingepakt. Het ontbijt zit niet in de kamerprijs inbegrepen dus beseeln we wat van de menukaart. Om 08.00 uur wordt het busje geladen en gaan we op weg naar Bakhir Dar, zo'n 250 km rijden en volgens Addis kunnen we het vandaag rustig aandoen.

In een klein dorpje stoppen langs de weg. Hier worden diverse mandjes verkocht die bekleed zijn met geitevacht. Ik koop een klein mandje en zo heb ik mijn eerste souvenier in het bezit.
Addis koopt hier een eigengemaakt brouwsel en we mogen proeven en het is heel sterk spul. Het heeft wat weg van wodka/slivovich, het brandt goed in de keel en volgens Addis is heilzaam voor de darmen. Kan me er wel iets van voorstellen want het brandt een gat in je darmen.

We zien ook diverse vrouwen lopen met grote kruiken op de rug. Addis verteld dat zij halen bij de waterput en soms moeten de vrouwen dagelijks wel 20 km lopen met een zware kruik op de rug.
Dat moeten we natuurlijk zien en nemen een kijkje bij de waterput. Hier liggen diverse kruiken op een rij en de vrouwen mogen beurtlings de kruik vullen bij de put. Zo'n kruik weegt gevuld met water rond de 20 kg en dat is zwaar, voornamelijk dat je nog 20 km moet lopen.
Pascale moet van de vrouwen een waterkruik omdoen zodat ze kan ervaren hoe het voelt en het gewicht van de kruik. Pascale besluit meteen om de kruik bij de waterput voor de vrouw te vullen en hierbij wordt ze ondersteund door bijna alle vrouwen van het dorp. Er onstaat een gezellige drukte bij de waterput en iedereen van het dorp vindt he prachtig. Een vrouw maakt naar mij gebaren dat Pascale haar rug moet beschermen vor het gewicht van de kruik en ik gef dit door aan Pascale. Zij krijgt van de dorpelingen een band van stof om haar middel geknoopt om haar rug te beschermen tegen het gewicht van de waterkruik. De vrouwen helpen Pascale de waterkruik om te hangen zonder een drupje water te morsen natuurlijk. Ze loopt een stukje met de volle waterkruik en is meteen het middelpunt van de belangstelling, de meeste mensen van het dorp komen een kijkje nemen naar de "gekke" blanke. Iedereen is vrolijk, lacht, het is gezellig en een heerlijke ervaring.
Het valt tegen om zo'n volle waterkruik te tillen, laat staan te dragen en te lopen, elke dag en soms 2x keer per dag met afstanden tot 20 km. Ongeloofelijk.
Pascale draagt de volle waterkruik over aan de rechtmatige eigenarese en zij loopt er heel vlotjes meer weg. Ja zo moet het dus, maar ja zij doen dit ook elke dag en dan wordt je wel getraind erin. Meer mengen met de lokale bevolking kan bijna niet.

Na deze leuke ervaring worden we hartelijk uitgezwaaid door de dorpelingen en vervolgen we onze weg.

Een half uur later vinden we dat het koffietijd is en daarom stoppen we in een leuk dorp bij een terras. Addis besteld de koffie maar omdat hier een hele ceremonie aan vast hangt duurt het even voor we de koffie krijgen. De bonen worden handmatig gemalen en het zetten van de koffie gebeurt ook handmatig en zonder een filter. De koffiedrap moet eerst bezinken voordat deze ingeschonken kan worden. Het is geen ramp om te wachten want we hebben alle tijd. We vermaken ons prima op het terras met een praatje en het afkijken van de mensen die voorbij komen. Van alles komt voorbij, paard en kar, tuctuc, mensen in vodden, mensen in traditionele kleding, het is gewoon poppiekassie kijken alleen wie bekijkt nu wie. Wij trekken van de lokale bevolking net zoveel belangstelling als zij van ons. Het is een genot om zo te zitten kijken en te genieten.
Dan is de koffie klaar en deze wordt in kleine kommetjes geschonken, voorzichtig want anders komt er veel drap mee. In de kommetjes wordt ook een schep suiker gedaan en is heel sterk maar toch goed te drinken, smaakt lekker.

Na de koffie nog even een plasje plegen in een buitenwc en als ik terugloop staat er een vrouw in de achtertuin gebukt en voor haar staat een peuter bij haar aan de mem. Beiden hebben geen problemen mee dat ze door vreemde gezien worden en moeder en kind lachen me vriendelijk toe, een mooi tafereel. Glimlachend loop ik voorbij en groet moeder en kind, beide lachen terug en zwaaien naar me.

De rit gaat verder naar onze eindbestemming Bahir Dar. Onderweg maken we nog een korte fotostop omdat we een jakhals zien lopen en hij doet en plasje achter een bosje zodat zijn snuit niet helemaal duidelijk is op de foto maar hij staat erop.

We komen rond 15.00 uur aan in Bahir Dar en checken in. We hebben een late lunch en Addis verteld tijdens de lunch wat de mogelijkheden zijn voor de rest van de middag.
WE besluiten om 1 uur te fietsen door de stad, tenminste als de fietsen goed zijn en er fatschoenlijke remmen op zitten. Heel erg denderend zijn de fietsen niet maar we do0en het maar mee. We fietsen door de hoofdstraten en maken een grote ronde door de stad heen, het is beter om de hoofdstraten te volgen want we fietsen zonder een gids dus verdwalen is niet een optie. We fietsen ook richting het Tanameer en ploffen neer op een terrasje. We nemen een pilsje en genieten van het uitzicht door de bomen over het meer. Een groepje neushoornvogels zitten in de boomtoppen en we proberen deze op de foto te zetten, wat enigzins lukt.
De fietstocht terug naar het hotel duurt maar 10 minuten over de wandelboulevard. Op de boulevard mag je blijkbar niet fietsen maar deze weg is mooier dan de openbare weg want deze loopt langs het grote Tanameer.

Om 16.30 uur zijn we weer bij het hotel en we hebben tijd om even te relaxren en te douchen voor we elkaar weer zien bij de receptie om 19.00 uur.
Deze tijd benutten wij om samen met Pascale buiten op het terras te zitten met een glaasje bier en kletspraat, gezellig.
We eten bij het hotel en nemen allemaal, behalve Marcel die lust geen vis, een visje vers uit het Tanameer. Het is heerlijk weer buiten en het koelt niet af, het enige nadeel is dat de muggen (of andere bijtende beestjes) mij een smakelijk hapje vinden. Heel mijn voeten jeuken nu als de pest maar voor de rest is er geen mug te zien en alleen maar op mijn voeten.

Na het diner neemt Addis ons mee naar een lokaal kroegje waar traditionele zang en dans wordt getoont en je ook aan de dans kunt deelnemen, eerst zien en dan bekijken we wel of we meedoen of niet.
Brook komt later en zo is de groep compleet.
Het is een klein donker tentje met lage stoeltjes en tafeltjes aan de zijkanten. Het is stervensdruk en ik schat dat er zo'n 40 mensen hutje op mutje binnen zitten, moet kunnen want als er mensen bijkomen wordt er gewoon ergens weer ruimte gemaakt zodat ze kunnen zitten.
We bestelleneen biertje,behalve Pascale en Renier, zij besluiten om Tej oftewel Honingwijn te bestallen. Verder in het noorden moet de Tej beter zijn volgens Addis en dat is de reden dat de rest wacht tot we het betere spul kunnen proeven.
We worden allemaal door de dansers uitgenodigd om mee te dansen op traditionele muziek.
Het dansen is voornamelijk schudden met de schouders van voor naar achter,links en rechts en draaiend en dat terwijl je een beeteje springt op de plaats. Het lijkt heel erg simpel en eenvoudig maar de dansers zijn er goed in en maken er iets moois van, leuk om te zien.
Het is de bedoeling dat je de dansers nadat je met hen gedanst hebt een fooi geeft. Je pakt een biljet en plakt deze door het zweet op het voorhoofd van de danser, Marcel probeert dit 2 keer bij een danseres maar hij krijgt net zo snel het biljet terug en zegt iets onduidelijks. Waarom ze dit doet is ons niet duidelijk maar later verteld Addis dat hij een biljet van 1 birr (5 eurcent) heeft gegeven en dat vindt ze natuurlijk te weinig. Het is ook zo donker in dit tentje dat je niet kunt zien hoeveel geld je in je handen hebt. Maar nu het misverstand opgehelderd is wordt er eerst met behulp van een lamp van mijn telefoon een biljet gepakt van 10 birr (50 eurocent) en wordt dit op het voorhoofd van de danser geplakt en dit wordt geaccepteerd door de danser.

Na 2 drankjes hadden we het hier wel gezien want de dans en zang is steeds hetzelfde en de muziek is niet echt onze smaak en we willen ergens anders gaan kijken met wat meer modernere muziek.
Een disco is ook wel wat en dus gaan we een disco binnen. Na 1 biertje komen we helemaal los en staan met Addis en Brook te dansen op taditionele muziek, wat een humor.
In de andere tent deden we dat niet graag en hier gaat het spontaan, gezellig. Hier draaien ze ook meer moderne muziek wat eigenlijk niet goed te horen is.
De muziek staat zo hard dat je bijna bij een ander in de oor moet schreeuwen en het geluid is overstemd omdat de boxen te licht zijn voor de harde muziek, het zal wel normaal zijn hier.
Ik probeer een foto te maken in de behoorlijke donkere disco, er is zeer weinig licht en je ziet de andere kant van de dansvloer nauwelijks. Ach ja met een flits kun je veel en zo maak ik een foto met flits. Even later komt er een man naar me toe die me zegt dat ik geen foto's mag maken. Ik kijk op de foto en er is niets vreemds te zien en Brook snapt het ook niet, waarschijnlijk heeft de man iets te verbergen wat niet gezien mag worden, dat is zijn probleem.

Het is gezellig om het nachtleven van Bahir Dar te ontdekken maar morgen is het weer vroeg dag en dus gaan we terug naar het hotel. De heren en ik nemen nog een afzakkertje in de hotelbar voor we ons mandje gaan opzoeken.