Dag 2 19-02-2012 Zondag

Met Renier en Marcel hebben we om 08.00 uur afgesproken voor het ontbijt en het blijkt dat de laatste medereiziger van de groep Pascale is aangekomen. De groep is compleet en tijdens het ontbijt leren we elkaar beter kennen. Het is een gezellig groepje.

Na het ontbijt gaan we naar de lobby waar we kennis maken met onze reisbegeleider Addis. Hij verteld ons in ht kort wat we deze reis gaan doen en wat de mogelijkheden zijn in Addis Abeba en morgenvroeg zien we hem en de chauffeur voor de rondreis.

We hebben geen birrs (lokaal geld) en de banken zijn dicht, volgens het hotel is ht mogelijk om euro's te wisselen in het Hilton Hotel. Wij, Renier en Marcel wandelen eerst dus naar het Hilton Hotel want we moeten wel geld hebben. Pascale gaat op zoek naar een museum en we zien elkaar om 17.00 uur zodat we met ons 5-en kunnen gaan eten.

De wandeling naar het Hilton duurt zo'n 3 kwartier en je ziet ondertussen ontzettend veel van de stad en krijgt een goede indruk ervan. Omdat Addis Abeba ligt op 2300 meter en is tegen bergen aangebouwd lopen de wegen met de bergen mee omhoog en omlaag en dat is wel iets vermoeiender lopen maar we hebben tijd.

Tussen de moderne gebouwen zijn diverse armenwijken en dus een divers contrast tussen de rijke, arme en daklozen.
Na het wisselen van het geld wandelen verder door Addis Abeba op zoek naar het Piazaplein, het schijnt een levendig plein te zijn en een leuke markt. Lokale jochies willen ons maar wat graag naar het plein brengen voor geld maar daar zijn we niet van gediend en hebben liever dat ze weg gaan. Na wat protest van de jochies (ze willen perse geld) en volharding van onze kant gaan ze toch weg.

Voordat we allemaal lopen te hijgen als een gek want we lopen nu een weg die lang en steil is, duiken we op een terrasje voor een verdiende rustpauze en nemen meteen een lekkere salade. Als we het buikje vol hebben, met een drankje opgefrisd zijn en de voeten gerust hebben gaan we verder met onze wandeling door Addis Abeba. Af en toe proberen jongeren van ons geld te krijgen voor het wijzen van de weg en degelijke maar dat gaat niet door, we trappen er niet in.

We lopen over het Piazaplein op zoek naar de laan waar de musea gevestigd zijn maar bij het grote universiteit van Ethiopie vinden we dat we lang genoeg hebben gelopen en gaan rusten in een koffietentje. Na deze rustpauze lopen we terug richting het hotel want volgens onze berekening is dat nog zeker 1 uur teruglopen en ook nog omhoog. Het is ondertussen ook al tegen 15.00 uur.
Vlakbij ons hotel nemen we in een lokaal barretje met een pieplein terras een lekker koud biertje. We maken een praatje met de lokale mensen, wat erg gezellig is.

Dan is het tijd om ons op te frissen voor het eten. Pascale zit al op ons te wachten op het terras van de hotelbar en besluiten te gaan eten in een tent vlakbij het Piazaplein waar we in de middag voorbij zijn gekomen. Het tentje zag er gezellig uit vandaar dat we daar willen gaan eten.

Het is een donker tentje met bijna geen licht en we bestellen allemaal maar Kifto want een ander gerecht hebben ze op het moment blijkbaar niet. Wat Kifto precies is, is niet bekend maar het is wel pittig en het smaakt wel. Je kunt het bord moeilijk zien maar dat gaat iets beter nadat ze een gordijn wat opzij hebben geschoven zodat we iets meer licht hebben van blijkbaar de enige lamp die ze hier hebben. Als je hier naar de toilet moet, moet je eigelijk in het bezit zijn van een zaklamp zo weinig dat je ziet. Een voordeel is dat de toilets buiten zijn en niemand je ziet als je achter of naast het toiletgebouwtje zit, daar is meer licht dan op het toilet zelf. Weer een ervaring rijker.

Na het eten en onze eerste kennismaking met de Ethiopische keuken willen gezamenlijk een pilsje pakken en lopen richting ons hotel. We komen bij hetzelfde tentje waar we middags ook hebben gezeten en het voordeel is dat zij hier wijn hebben, Renier is wijndrinker.

We gaan binnen zitten en het kleine tentje zit bomvol met alleen mannen en verder dan Pascale en ik geen vrouwen. Later op de avond komen 2 vrouwen binnen maar blijken dames van de lichte zeden te zijn, maakt ons niet uit want wij vermaken ons prima.
Iedereen drinkt, zingt en danst met elkaar en probeert ons over te halen om mee te dansen. Tenminste als het het dansen kunt noemen, het is schudden en draaien met de schouders en springen op de plek, het schijnt de lokale dans te zijn. Het zingen heeft weg van arabisch taal en niet helemaal onze smaak.
We zitten de mannen af te kijken en genieten met een pilsje.
Er is echter 1 man die Pascale op zo'n irritante manier zit aan te staren dat zij zich zeer ongemakkelijk begint te voelen en besluit om alvast naar het hotel terug te keren. Ik zie deze man niet want ik zit net achter een muur en buiten het gezichtsveld van deze man.
Wij nemen met ons vieren nog 1 pilsje en dan gaan we ook terug naar het hotel.

Renier gaat naar zijn kamer en met ons 3-en gaan we naar de hotelbar om het laatste pilsje van vandaag te nemen voordat we ons bedje in duiken.
De spullen zijn al gepakt voor het vertrek van morgen en dat is lekker makkelijk.