Dag 17 Zaterdag 13-08-2011

Het ontbijtbuffet is om 08.00 uur en we moeten om 09.00 uur klaar staan bij de busjes voor ons vertrek.

Het eerste stuk gaat over onverharde karresporen en dan komen we op de asfaltweg, een keer wat anders. WE zullen de karreaporen en de gers nog gaan missen.

Voor we naar het hotel gaan in UlaanBataar gaan we eerst naar een uitzichtpunt over de stad.
Dit is tevens een monument over de gevallen soldaten tijdens de oorlog en laat het leven in Mongolie zien.
Met een strap bereik je het hoogste punt met een panorama over de stad.
Dit is ook een mooi punt om trouwfoto's te laten maken, zoals we kunnen zien aan het bruidspaar en gevolg die de trap komt oplopen.
Dat komt goed uit want nu hebben we goed de mogelijkheid om de Mongolen in traditionele kledij te fotograferen.

Weer terug in de bus gaan we langs een grote cashmierwinkel zodat degene die cashmier willen kopen dit kunnen doen voor een goede prijs en kwaliteit. De meeste gaan de winkel binnen en kopen inderdaad een sjaal en er is iemand die babyslofjes koopt voor zijn aanstaand kleinkind, lief he.
Al met al de winkel heeft weer goede zaken gedaan.

Het is tijd om naar het hotel te gaan en misschien worden we wel verwelkomd door Danielle en Cees. Bij het hotel aangekomen zit inderdaad Danielle en Cees in de lobby op ons te wachten. Het gaat een stuk beter met Danielle, zij heeft veel gerust en geslapen en heeft weer volop praatjes, dus het gaat goed, waar wij allemaal blij om zijn.
De kamers worden ingedeeld door Chantal en het rumoer gaat dat er geen stroom en geen water is. Het blijkt dat dat probleem ondertussen is opgelost.
We settelen ons op de kamer, gaan naar Watse en Leny (deze hebben een suite, een aparte grote woonkamer waarin je kunt dansen!) en gaan langs de kamer van Chantal want de eetpot tijdens onze ger trekking in Mongolie moet nog betaald worden.

Als alle administratieve dingen afgehandeld zijn is het tijd om met ons 4-en UlaanBataar te gaan ontdekken.
Het is warm en dorstig weer dus willen eerst even en drankje nemen. Dit doen we in Bar Amsterdam in UlaanBataar en hier zitten de meeste mensen van onze groep. We nemen snel een biertje, we hebben dorst, en gaan nadien weer snel te straat op. We vinden het vel gezelliger om in een lokaal tentje iets te drinken en te eten.
WE gaan lekker op ons gemakkie shoppen en op jacht naar souveniers waar we natuurlijk inslagen.

We moeten nog wat eten en gaan op zoek naar een lokaal eettentje dus, slaan we af van de hoofdstraat en lopen door de zijstraten. We zien een tentje wat heel gezellig aandoet en gaan naar binnen. Het is een Koreaans restaurant en gelukkig voor ons staat op de kaart afbeeldingen zodat we op deze manier eten en drinken kunnen bestellen. We vinden het geweldig en dat geldt ook voor de eigenaresse van het restaurant die een heel klein beetje engels spreekt. Wij zijn ook de enige niet-Mongolen in dit restaurant en worden door iedereen gade geslaan. Dat is een keer op een andere manier aapjes kijken.
Als het eten op tafel komt, vragen we ons toch even af, of de bestelling wel goed is gegaan. Er komen vele kleine schaaltjes op tafel met diverse groenten erin maar het klopt volgens de eigenaresse. En jahoor dan komen de gerechten die we besteld hebben. WE dachten aan een kleine lunch maar aan de grote kommen te zien kennen ze dat hier niet. Oja, eten doe je natuurlijk met stokjes, komt goed uit, kunnen we alvast oefenen voor China.
Het eten is heerlijk en we laten het ons ook goed smaken en het is weer een ervaring rijker, veel beter dan iets te eten en te drinken nemen bij een bekend restaurant met de naam Bar Amsterdam waar ze snert en bitterballen op het menu hebben staan.

Na deze ervarende lunch struinen we de straten van UlaanBataar verder af en maken foto's en film van de gebouwen, het grote plein met Chengis Khan standbeeld en ook van een stoplicht.
Hier zijn stoplichten met als rood licht een mongools figuur op een paard dat stil staat en als groen licht een mongools figuur op een rijdend paard. We hadden dit nog niet gezien maar werden hierop gewezen door Chantal die dit weer had doorgekregen van Roelof. Een geweldig gezicht wat natuurlijk op de gevoelige plaat gezet moet worden.

Rustig lopen we terug richting het hotel via de weg die we met het busje ook genomen hebben want naar ins idee hebben we daar restaurantjes gezien waar we laten nog wat kunnen eten en drinken. Op deze manier ontdek je de stad.
We vinden een tentje met een terrasje dus gaan we lekker een terrasje pikken, gezellig bij de lokale bevolking en geen westerlingen. Geweldig.

We moeten nog boodschappen doen voor het laaste gedeelte van onze treinreis en er schijnt een supermarkt te zijn vlakbij het hotel. Die gaan we zoeken en we vinden een andere supermarkt, eigenlijk recht achter het hotel. De mensen kijken natuurlijk vreemd naar ons want zij verwachten ons hier niet en ik sta al direct achter een toonbank. Dat is geen enkel probleem en de winkelmensen vinden het alleen maar geweldig (geldt ook voor ander winkelend publiek). WE pakken uit de schappen gewoon wat we nodig hebben met complete goedkeuring van de eigenaar. WE maken een klein praatje want hij kent een beetje engels. Humor toch en nu hoeven we niet meer naar de grote supermarkt, hier hebben ze alles wat wij nodig hebben, inclusief wodka en wijn.

Tevreden en uitzwaaiend door de eigenaar lopen we terug naar het hotel om de bagage in te pakken, boodschappen in te pakken, even relaxen en te douchen.
Zo dan zijn voor tenminste helemaal klaar voor ons vertrek morgenvroeg en kunnen we op ons gemakkie gaan kijken waar we nog wat eten en drinken.
Als we buiten het hotel staan zien we een stuk verder in de straat aan de overkant lichten die aangeven dat er een restaurant is, vermoeden wij.
We gaan kijken of ons vermoeden en we zien inderdaad diverse bar-restaurantjes en de eerste ziet er het beste uit dus naar binnen.
We krijgen een menukaart en meteen komt de eigenaar naar ons toe met de mededeling, Jullie hebben de menukaart maar dat kunnen jullie niet lezen want dat is mongools. De eigenaar spreekt engels want hij heeft 7 jaar in Amerika gewerkt, papieren waren niet nodig, volgens hem.
In ieder geval een hele aardige man die ons heerlijk en typisch mongools eten aanbeveelt, gebkakkenb paardevlees en gebakken levertjes met ui en salade. Dat klinkt ons goed in de oren dus dat bestellen we.
Het is ook heerlijk want we smikkelen het onder het genot van een drankje lekker weg, het is zo lekker dat we nog wel een 2e portie willen bestallen maar helaas voor ons is de keuken gesloten maar de bar blijft wel open.
Vinden we ook goed en nemen er nog een paar, ter afsluiting van onze Mongolie reis en dan gaan we naar ons bedje, morgen weer vroeg vertrekken