Dag 16 Vrijdag 12-08-2011

Ontbijt om 08.00 uur zodat we kunnen vertrekken om 09.00 uur van deze idylische plek. Bij het ontbijt een update ontvangen van Danielle, zijn geod aangekomen in het hotel en zij willen vandaag naar het ziekenhuis gaan in de hoofdstad.

Als alle spullen en mensen ingeladen zijn in de 2 busjes kunnen we op weg.
Onderweg hebeben we een fotostop want ze zien een kudde kamelen op de vlakte, dat is een ander gezicht dan kamelen in de woestijn.

De tocht gaat verder over karresporen en het begint af en toe zachtjes te regenen als we stoppen voor een koffiepauze. Het is te nat om buiten op de grond te zitten dus wordt het zeil tussen 2 busjes gespannen en het midden wordt door 1 chauffeur omhoog gehouden met behulp met een stok die hij op zijn buik zet. Lachend wordt hij op de foto gezet en hij lijkt heel veel op de lachende monnik. We staan in ieder geval een beetje droog. De koffie wordt verzorgd door Leny (geeft bekers aan), Miriam (doet oploskoffie in de bekers) Frank ( verzorgt melk en suiker) en zo heeft iedereen koffie, gezellig en knus.
Omdat iedereen nu tussen de 2 busjes staan kunnen de dames de andere kant van de busjes goed gebruiken om rrn beetje beschud te plassen.

Na de stop gaan we verder en onderweg zien nog adelaars, kraanvogels, kudde geiten en een kudde kamelen.

We komen weer in de omgeving van de beschaving want we komen bij een asfaltweg en een benzinestation aan waar natuurlijk getankt moet worden en wij even de benen kunnen strekken.
De weg vanaf nu is weer verhard en zeer recht, sommige van de groep hebben moeite om de ogen open te houden dus wordt er druk gedut in de busjes.

We komen rond 13.30 uur aan in ons helaas laatste ger kamp van deze vakantie, Hustai National Park.
Voordat we ons gaan settelen in de ger gaan we lunchen want dat staat klaar.
Nou, dat laten we ons natuurlijk niet 2 keer zeggen en gaan we linearecta naar de gebouw waar de lunch geserveerd wordt in buffetvorm.
Lekker.

Na de lunch worden de gers uitgedeeld en kunnen we ons settelen voordat het verzamelen is voor uitleg over het park en de bewoners.
Eerst krijgen we uitleg over het park en zijn beroemde Przewalskipaarden of op zijn Mongools Takhi, de marmotten en dergelijke.
Hierna gaan we een ritje maken in het park met de busjes in de hoop deze paardjes ook in het wild te zien, samen met de vele marmotten die her leven.
Het is echter niet makkelijk om de marmotten te spotten want ze kruipen alleen door het hoge gras en je ziet meestal een schim van de staart. Alwies spot enkele marmotten maar eer je deze op foto of film hebt zijn ze alweer verdwenen in het gras of hol. Dat is natuurlijk de sport van het spotten van wilde dieren.
We zien wel goed een kudde paarden op een heuvel staan zodat we de busjes laten stoppen om betere foto's te kunnen maken. De paarden zijn zeer beschermd en het is verboden om ze dichter dan 300 meter te benaderen (dan lopen ze ook hard weg) maar foto's maken en filmen is geen probeem.
WE spotten ook een marmot bij en hol en we krijgen een beestje op de foto, jippie zijn wij even blij.
WE rijden nog verder het park in en genieten van het landschap, ondanks het regenachtige, bewolkte en koude weer.
ER zijn bergen, bossen, ravijnen, dus alles wat een natuur nodig heeft.
Op een gegeven moment nmoeten we omkeren want de weg wordt te slecht voor de busjes en chauffeurs om verder door te rijden.

Bij het draaipunt in het park wordt nog een paar paarden gespot bovenop een heuvel, je hebt echt een verrelijker nodig om de dieren te zien en Watse krijgt ze op zijn filmcamera en Alwies probeert het ook. Dit tafereel is wel een mooie foto.
OP de terugweg naar onze ger komen we een kudde paarden tegen met een veulen, dit is zien omdat een veulen lichtbeige is en de volwassen paarden lichtbruin.
Deze kans laten we ons niet ontlopen en stappen de bus uit om goede foto's te maken en de paarden iets beter te benaderen.
Op deze manier wandelen we ook een stukje en proberen we ons zo warm te lopen, wat mij niet echt lekt want ik ben wat dat betreft een ongelofelijke koukleum.


Op deze manier hebben we een een mooie indruk gehad van het nationaal park en zijn bewoners en sommige van de groep vinden het jammer dat we hier niet meer tijd hebben want dit is en prachtig gebied om te voet te verkennen.

Terug op het ger kamp, rond 17.00 uur, gaan ieder naar zijn eigen ger, naar het souvenierswinkeltje om te relaxen.
Wij nemen een warme borrel in de ger en voor het eten duiken we onder een warme douche, nu is het nog niet druk.

Het avondeten om 17.00 uur is in het hoofdgebouw en in buffetvorm.
Je kunt nemen wat je wilt want er staat van alles of er wordt bij gezet.
Na het eten blijven we met enkele van de growep nog natafelen, somminge met een kopje koffie, expresso, wijntje of bier.
Gewoon even gezellig kletsen want dit is onze laatste nacht op een ger kamp (morgen vertrekken we naar de hoofdstad UlaanBataar)
Ook de chauffeurs blijven nu langer zitten met een pilsje, de rit morgen is niet ver, 90 km.

Rond 23.00-23.30 uur gaan ieder naar de eigen ger om zo het gerbedje op te zoeken en te genieten van de laatste nacht in een ger.