Dag 14 Woensdag 10-08-2011

Om 08.00 uur eebn ontbijteje, wat minder was dan we gewend waren maar we doen het maar mee.
De spullen staan al klaar want we verkassen om 09.00 uur.

De rit gaat geheel over een onverharde weg, zeg maar gerust karresporen. Het is goed dat de chauffeurs de weg weten want borden of zoiets degelijks kennen ze hier dus niet.

Het landschap wordt naar mate fr rtit vordert heuvelachtiger dus je hebt steeds een ander uitzicht en je kijkt je ogen uit.

We moeten ongeveer 140-160 km over karresporen rijden en de verwachting is dat we om ongeveer 13.00 uur aankomen bij ons volgend ger kamp.

WE hebben een korte fotostop bij een standbeeld met een naam van een stadje en dan gaat de rit verder.

We moeten op zoek naar yaks went Watse heeft deze nog niet op de film staan. Volgens Chantal is in dit heuvelachtig landschaqp de beste kans om de yaks tegen te komen maar na elk heuveltje zien we helaas geen yaks. We blijven uitkijken naar deze dieren en opeens wordt WAtse heel alert want in de verte ziet hij wqat en jahoor, zijn gebeden om de gebedsberg zijn verhoord want het zijn yaks.
WE stoppen en iedereen gaat snel uit het busje om foto's te maken en te filmen en Watse is helemaal tevreden.

Als de andere 2 busjes op de plek aankomen valt het besluit om op deze plek een kopje koffie te drinken, want alles voor de koffiepauze is meegenomen door onze chauffeurs. WAt wil je nog meer, koffie drinken in dit prachtig landschap met een kudde yaks en een kudde geiten op de heuvel, het is gewoon geweldig.

Na de koffie gaan we verder en stoppen we op een heuvel met uitkijk op een meer. De meeste mensen van de groep besluiten even nar beneden te wandelen maar Miriam en ik blijven in de bus, geen zin om te lopen.
Onze chauffeur heeft iets gezien in het meer, aan de andere kant en daar rijden we naar toe. Er zitten speciale zwanen die je hier nauwlijks ziet en ook eenden. Dus dat hebben wij maar mooi meegemaakt.

Als we de rest van de groep ophalen aan de voet van het meer vervolgens we onze weg. Iedereen is in de veronderstelling dat we nu het einde van de weg bereikt hebben want we stuiten op een rivier, we denken oke dan moeten we terug en een andere weg namen, zijn de chauffeurs verdwaald?
Niets is minder waar want de weg loopt door de rivier heen en dus moeten wij met de busjes ook door de rivier heen, ja avontuurlijke rondreizen heet dat.

Het 1e busje gaat er soepeltjes doorheen en bereikt zonder problemen de vaste oover aan de overkant.
Het 2e busje gaat wel soepel door het water heen maar komt in het talut aan de andere kant vast te zitten, iedereen moet uitstappen en met een touw wordt het 2e busje door het 1e busje op het droge getrokken.
Dan zijn wij aan de beurt, als laatst met ons busje. Onze chauffeur geeft een dot gas en scheurt door het water heen, terwijl we filemn en foto's maken, hij haalt de overkant het talut. Maar hij komt in het gat te zitten wat het 2e busje zojuist veroor=zaakt heeft. We denken dat de chauffeur een klein stukje achteruit gaat en dan nar voren om zo door het gat te komen maar dat is niet het geval.
Hij geeft een spuit gas in zijn achteruit en gaat in zijn achteruit weer terug door de rivier zodat we weer op het vertrekpunt staan, Alwies is nog steeds aan het filmen.
Onze chauffeur doet poging 2 en gaat voor de 2e keer, nu met nog meer gas, door de rivier heen maar helaas hij komt weer in het gat in het talut. WE mogen niet uitstappen en wordt het laatste stukje door het andere busje op vaste land getrokken. Wat een belevenis, vooral dat we met en noodgang door de rivier gingen in de achteruit.
We nemen een korte pauze om de busjes een beetje te lkaten drogen en dat wij even kunnen bijkomen van deze avontuurlijke, geweldige ervaring.

Net na 13.00 uur komen we bij ons ger kamp aan bij de hot springs en om 14.00 uur stat de lunch klaar zodat we even tijd hebben om ons te settelen in ons ger.

Voor sommige van de groep is het snelle lunch want die hebben een afspraak met de massagetafel of paqardrijden. De rest van de groep wandeld naar de bron van de hot springs, die 500 meter verder ligt, waaronder wij.
De bron is makkelijk te vinden, er lopen buizen van en naar de bron en om de bron heen is een betonnen bak gemetseld die dienst doet als een reservoir, het heeft hiermee een totaal ander beeld van de plek als dat wij dachten.

De groep bij de bron splist zich en 3 groepen die elk op een andere manier teruglopen naar het kamp.
Mitchel en Magriet loppen via een hoge heuvelrug terug, Fank, Miriam, Cees, Roelof lopen via een middelhoge heuvel terug, en wij lopen via een kleine omweg terug, door het veld onder de bron waarbij we een beekje moeten oversteken. Dat is geen probleem maar de grond omheen is drassiger dat ik dacht en als snel sta ik tot oer mijn enkels in het water. Een droger stuk opgezocht voor de oversteek en dan staan we bij een soort groetekas.
Wat wij interresanter vinden zijn de mannen die bezig zijn met het bouwen van een gebouw met hout. Bij navraag blijkt dat zij een ondergrondse koeling aan het bouwen zijn en we kijken de haktechnieken en natuurlijk foto's en filmen. WE kunnen er uren naar kijken, hoe en ander werkt..
Watse wandeld recht naar het kamp terug terwijl Alwies en ik achter het kamp doorlopen om zo nog een kudde paarden en jonge ysks tegen te komen. De paarden worden bij elkaar gedreven maar aangezien we in de loop staan maken ze een erehaag voor ons, mooi.

Terug bij het kamp aankomen heerst een lichte vorm van paniek. Danielle is van het paars gevallen tijdens galop en is buiten bewustzijn geweest en herinnert zich niets meer van vandaag. We hebben 2 verpleegkundigen in de groep maar de 1 is nog paardrijden en de andere is wandelen op de hoge heuvelrug. DAnielle zal moeten wachten tot de rest terugkomt zodat ze even onderzocht kan worden en als ze slim is blijft ze plat liggen.
Dorien is het 1e terug, samen met Chantal en onderzoekt Danielle en er wordt overlegd over hoe nu verder en meer medische hulp. Cees, vader van Danielle wordt ingelicht bij zijn terugkomt van de wandeling en wordt overleg geplegd wat het beste is om te doen.

Natuurlijk moeten we niet allemaal ons ermee bemoeien dus gaan wij een pilsje drinken in de hoofdger en als er nieuws is of andere ontwikkelingen, dan worden wel op de hoogte gehouden door Chantal. Het is in ieder geval wel het gesprek van de dag.

Bij het avoneten is het besluit genomen dat Danielle met Cees en Dorien door een Jeep naar een lokaal ziekenhuis, 27 km verder, wordt gebracht om door een arts te laten onderzoeken en eventueel foto's te maken en worden verder op de hoogte gehouden.

Na het eten gaan we onze reistassen klaarmaken voor het vertrek van morgenvroeg en nadien gaan we bij Watse en Leny in de ger zitten om een pilsje te nuttigen.
Een jongedame van het kamp komt langs om de kachel an te steken want ons lukt het niet en zij heeft dit binnen de korste keren voor elkaar. Het heeft vanavond tijdens het avondeten even flink geregend en het is dus een beetje afgekoeld.
Het bier hebben we in de hoofdger gehaald en we hebben nog een beetje wodka dat we ook nog moeten opmaken.
Het is al gauw bloedheet in de ger en we zetten de deur open voor wat frisse lucht. Dit is ook uitnodigd voor ander mensen van de groep die eveneens binnenkomen voor een drankje en een praatje zoals Robert, Adi, Michel en Dieneke. HEt gesprek is natuurlijk DAnielle en hoe het haar zal vergaan tijdens de rit naar het zieknhuis en wat de arts zal vertellen.
Als we flink opgewarmd zijn, weg zitten te zweten en de drank is op besluiten we om ons eigen ger op te zoeken en naar ons eigen bedje te gaan.