Dag 9:Sesriem – Swakopunt Namibie

Om 05.15 loopt de wekker af. Eruit, douchen en alles inpakken. Om 05.45 uur staan we met al onze bagage bij de truck. De spullen worden weer in de lockers geladen en om 06.00 uur zitten wij aan het ontbijt.
Na het ontbijt hebben we nog even de gelegenheid om het thuisfront van onze ervaringen op de hoogte te brengen voordat we om 06.30 uur vertrekken.
We hebben een rit van 300 kilometer af te leggen naar onze accommodatie in Swakopunt.

Als we gaan rijden begint de zon al weer op te komen en de temperatuur gaat alweer stijgen. Ja in de avond en nacht is het kil tot koud in de woestijn en overdag is het heel heet. We raken er aan gewend. Het is ook een droge warmte dus valt het reuze mee met het zweten.
Onderweg maken we een fotostop van de omgeving, gemsbokken, impala’s of springbokken en hartmann’s bergzebra’s.
Norman geeft extra informatie over de zebra’s. Hij heeft een grote kennis over het wild, ongelofelijk. Deze berg zebra’s komen alleen in de bergen voor, zijn kleiner dan de normale die we kennen. De beste kenmerken zijn dat deze meer strepen hebben en de strepen lopen niet over de buikdoor.

Om 08.30 uur stoppen we in het kleinste dorp van Namibie, Solitaire. Een hotel, restaurant, bezinepomp, winkeltje, bakkerij met een paar huizen, meer is het niet. Het staat bekend om de grondeekhoorns en wat nog belangrijker is de Apfelteert. We pauzeren voor een half uur zodat we van beide kunnen genieten. Een paar grondeekhoorns laten hun neusje nieuwsgierig boven het nest zien en zo kunnen we ze op de foto zetten.

Om 09.00 uur rijden we verder over een hobbelige zandweg, de apfelteert kan zo wel goed zakken. Rond 09.30 uur stoppen we bij een huisje, echt helemaal niet het niets. We stappen uit de truck en stappen in een open jeep. We gaan met een lokale gids met de naam Frans een ritje maken door de omgeving. Hij vertelt over de vegetatie, hier kan alleen 1 soort boom, de kameeldoornboom, en 1 soort struik groeien. Water zit hier 25 meter diep in de grond. Het is 1 grote dorre vlakte.
Frans vertelt over een bloem van een struik die dood lijkt. Als er water op de bloem komt, dan neemt de bloem het water op, en daarna opent de bloem zich. Is er geen water meer, dan sluit de bloem zich weer. Heel interessant om te zien.
Omdat het water zo diep in de grond zit, moeten de lokalen mensen een heel diepe put graven om zichzelf te kunnen voorzien van water om te koken, te wassen. Een hels karwei, je zou bijna denken, wat doe je hier dan ook nog?

We rijden met de jeep een stuk verder, naar het begin van de zandwoestijn. Hier vertelt Frans over de sporen in het zand. Hij wijst op een wirwar van kleine sporen, wat van een kever en een spin blijkt te zijn. In het midden van de sporen zit volgens Frans het nest van de spin. De spinnen leven hier in de grond, zodat ze beschut zitten tegen de warmte. Hij weet dat dit een giftige spin is, dus voorzichtigheid is geboden. Met een klein stokje in de hand legt hij de ingang van het nest bloot. De bovenkant lijkt op een stukje nat zand maar als Frans het zand wat meer voorzichtig wegblaast dan zie je spinrag in het zand. Het blijkt een soort deurtje te zijn wat je open kunt klappen. De ingang van het nest is nu zichtbaar, het is een holle gang met wanden van spinrag. Frans streelt zachtjes met het stokje de webdraden om de spin te lokken. Heel even laat de spin zich zien, een zwart koppie in de opening.

Een stukje verder wijst Frans nog een ander spinnest aan. Hij blaast het overtollige zand weg en ook bij deze spin zie je een verdikking in het zand. Dit is de ingang van het nest, wat we 1 meter diep kan zitten. Deze spin is niet giftig en Frans graaft de spin uit. De overlevingstactiek van deze spin is zich door houden totdat het gevaar geweken is. Dan gaat hij gewoon een nieuw nest maken. Het is een witgelige spin met een lijf van 2 cm.

Ondertussen komt een kleine salamander even kijken wat er allemaal in zijn leefomgeving gebeurt. Frans weet het beestje heel makkelijk en behendig te vangen. Hij vertelt dat dit dessertmeat is en veel door de lokalen wordt gegeten als er geen water of eten te vinden is. Je eet de salamander levend en rauw, op deze manier heb je eten en drinken in 1 klap binnen. Het beestje is 10 cm lang.
Frans stopt de salamander in zijn mond voor een demonstratie en dit levert leuke foto’s op.

Frans heeft als zijn kennis gekregen van de Bosjesmannen die hier vroeger in dit gebied hebben geleefd. De Bosjesmannen zijn uit dit gebied verdreven en leven nu in een nederzetting in het noorden van het land. Omdat de Bosjesmannen van oudsher nomaden zijn en nu op 1 plek leven, zijn veel van de oude tradities verloren gegaan. De oudere Bosjesmannen vinden dit heel erg maar de jeugd vindt dat niet zo erg.
De Bosjesmannen zijn hier verdreven door de diamantzoekers en de lokale boeren die hier schapenboerderijen houden. Schapen zijn zowat de enige dieren die je hier kunt houden. Aangezien de Bosjesmannen jagers zijn, jaagde zij ook op de schapen van de boeren. Uiteraard waren de boeren hier niet blij mee en zij en de diamantzoekers jaagden en vermoorde en uiteindelijk verdreven de Bosjesmannen. Ook werden diamantzoekers en boeren vermoord.
Als een Bosjesman op jacht gaat, dan komt hij niet terug voordat hij inderdaad iets gevangen heeft. Hij snijd de staart van het beest en neemt dit terug naar de familie als bewijs van zijn vangst. De hele familie gaat dan naar het gedode dier om het op te eten. Door het meenemen van de staart weet een andere Bosjesman dat het dier al geclaimd is en zal verder gaan.
Bosjesmannen leiden een zwaar bestaan en alleen de sterke kunnen overleven. Ben je te oud, zwak, of wat dan ook om te reizen dan wordt je helaas achtergelaten. Je moet zelf in staat zijn om te kunnen reizen zonder dat je de rest van de familie te last bent.
Soms zit een vrouw in de rook van het kampvuur en heeft zij tranen in haar ogen. Als je aan haar zou vragen wat er aan de hand is, dan zal ze zeggen dat haar ogen tranen van de rook. Het kan echter zomaar zijn dat zij een familielid heeft moeten achterlaten.
De Bosjesmannen hebben ook een leuke techniek om een volle maag tegen te gaan na het eten. Dat is dansen. Het eten zakt sneller door dansbewegingen en dan kan ook weer meer gegeten worden. Frans demonstreert dit op een leuke manier.

Verder vertelt Frans dat de donkere kleur in het zand ijzererts is en demonstreert dit met een magneet. Wauw, na 2 x met de magneet over het zand te gaan, zit de magneet helemaal onder ijzer. Een kompas werkt hier dus niet. Je moet in de zandduinen de windstreken bepalen aan de hand van de toppen van de duinen. In de winter wijzen de toppen naar het westen en in de zomer wijzen ze naar het oosten. Dat is dus je kompas.

Frans leert ook ons wat je moet doen als je een beest tegenkomt. Niet verroeren, eerst rustig en kalm kijken wat het is. Als je stokstijf blijft staan en niet ademt, dan zal het beest vanzelf zijn eigen weg vervolgen. Een beest reageert namelijk op beweging. Zo heeft hij al 3 x een ontmoeting gehad, 1 x met een zwarte mamba die zijn weg vervolgde langs zijn lichaam.

Frans vertelt met ontzettend veel enthousiasme en levendigheid, dat maakt deze tour nog interessanter dan het al was. Hij zou nog uren kunnen vertellen over dit gebied, de mensen en de dieren die er leven, helaas hebben we een lange reisdag voor de boeg. Het is dus tijd voor ons om terug te gaan naar de truck. Als iedereen de tour betaald heeft en naar de wc is geweest rijden we verder. Het is ondertussen al 11.30 uur geweest.

We passeren de Steenbokkeerkring, dit willen we natuurlijk op de gevoelige plaat leggen en dus maken we een snelle fotostop. Het is kenbaar door een bord aan beide kanten van de weg.
Verder maken we een korte fotostop bij een maanlandschap van Damrakgraniet. Door de granieten blokken lijkt het geheel op een maandlandschap.
Op deze manier hobbelen we verder, veel van de groep zitten te slapen. Wel logisch eigenlijk want buiten is niet veel meer te zien dan zand, zand en nog eens zand. Zo ver dat je maar kunt kijken, tot aan de horizon en verder.

Om 14.30 uur komen we aan in Walvisbay, een stadje aan zee. Het is de bedoeling dat we bij een supermarkt spullen kopen voor de lunch en dan een picknick te houden aan zee om de flamingo’s te zien.
Het is vandaag paaszondag en dus zijn alle winkels gesloten. Dat waren wij allemaal even vergeten. Snel schakelen we over naar plan B. We komen langs een pizza tentje dat open is, dus wordt de beslissing gemaakt. We lunchen bij de pizzatent en gaan daarna naar de kust om de flamingo’s te zien.
Uiteraard is de pizzatent bij met deze klandizie, een beetje gehaaid zijn ze ook. We bestellen een 2e flesje bier dat dat blijkt 2 Rand duurder te zijn. Niet dat wij daar wakker om liggen want dit is € 0.12.

Op naar de kust om de flamingo’s te zien. Hier zitten 2 types, de grootste soort en de kleinste soort. De kleinste zijn rosé van kleur, dit heeft te maken met het voedsel. Ze eten voornamelijk garnalen en dat veroorzaakt de rosé kleur. De grootste soort zijn voornamelijk wit van kleur, zij eten meer plankton.
We hebben de tijd van 16.00 – 16.30 uur om hier heerlijk van te genieten en foto’s te maken. Het is een schitterend gezicht om duizenden flamingo’s bij elkaar te zien in het water. Het is qua temperatuur ook heerlijk vertoeven met het weer, er waait een fris briesje. Dat is een frisse verademing na de woestijn.
Om 16.30 uur trommelt Norman iedereen weer bij elkaar zodat we de weg kunnen vervolgen naar Swakopunt.

Om 17.00 uur rijden we Swakopunt binnen en maken met de truck meteen een ritje door de stad om een indruk ervan te krijgen. Het stadje heeft veel Duitse architectuur, niet vreemd want de Duitsers waren hier de kolonisten. Het is wel jammer dat de winkels dicht zijn in verband met Pasen want het lijkt ons een levendig stadje.
De truck zet ons af bij ons Hotel, het is meer als een bed and breakfast opgezet, soort huisjes met een ruimte die gebruikt wordt als ontbijtzaal, televisieruimte en waar je een biertje kunt drinken. Heel gezellig.
De koffers zetten we op de kamer en gaan is het relaxtijd met een pilsje voor we moeten verzamelen om 19.45 uur.

Om 19.45 uur wandelen met ons allen naar een restaurant voor het diner. De tent zit goed vol, niet vreemd natuurlijk op Paaszondag. Bij de ingang staan mensen te wachten voor een tafel maar wij mogen doorlopen. Norman heeft natuurlijk gereserveerd.
Lekker op ons gemak eten en daarna nog even rustig natafelen. Na een paar uur wandelen we terug naar het hotel waar de meeste het bedje opzoeken. Sommige van de groep gaan nog even onder begeleiding van Norman en Martin ergens een pilsje nuttigen en stappen in de taxi.