Dag 10: Swakopunt Namibie

Om 06.30 uur loopt onze wekker af. We hebben vandaag een excursie geboekt naar Township. Hoe laat deze precies is, weten we nog niet, dat moeten we nog horen van Norman. Als we hem tegenkomen bij de ontbijtzaal, blijkt dat we om 09.00 uur gaan. Dat komt goed uit. We hebben de tijd om op ons gemak te ontbijten en de waszak te vullen.
Wassen kost hier geen drol, voor een waszak, vol of niet, betaal je R 100 en het is vanavond klaar.

Met 6 personen gaan we naar de Township, 8 gaan vliegen boven Swakopunt, op zoek naar scheepswrakken enzo en 2 gaan skydiven. Zo heeft de hele groep plannen voor vandaag.
Om 09.00 uur staat de lokale gids met een busje klaar voor de Townshiptour, Mendosa.
Dit is een heel uitgebreid gebied, vele malen groter dan de plaats Swakopunt. Vroeger zaten de verschillende bevolkingsgroepen bij elkaar in aparte gebieden. Dit was niet zo goed succes want dit leidde tot gevechten onder elkaar. Sinds de onafhankelijkheid is dat veranderd, de bevolkingsgroepen wonen door elkaar heen en leven nu dus ook met elkaar. Het gehele gebied is wel onder verdeeld in 3 groepen.
Het achterste gedeelte is eigenlijk het armste gedeelte, de huisjes zijn gemaakt van recyclet materiaal, waterputten in de straat met een chip die bijhoudt hoeveel water je nog kunt krijgen, straatverlichting op de hoeken van de straat, buitenwc die door 3 gezinnen wordt gedeeld. Hier zijn gasdepots waar de mensen gasflessen kunnen kopen om te koken. Verder hebben zij geen stroom.
Dan heb je een gebied met wat meer luxe. Hier staan wat beter hutjes die bestaat uit 1kamer en hebben zelf een eigen buitentoilet. Hier is meer straatverlichting en is er ook stroom voor de hutjes.
Dan is er nog een gebied met stenen huisjes. Dit gebied wordt ook Beverly Hills van Mendosa genoemd. De huisjes hebben 3 kamers en een wc in huis. Deze huisjes zijn ook geverfd in vrolijke kleuren.
Kom je van buiten Mendosa en je hebt geen cent te makken? Dan begin je in het armste gedeelte om je van daaruit op te werken.
We zien ook hele grote open vlaktes tussen de bebouwing in. Het blijkt dat de regering hier stenen huisjes gaat bouwen voor de bevolking. 50 % wordt door de regering betaald en 50 % moe door de bewoner betaald worden. Zo komt de regering de mensen in Mendosa wat tegemoet.

We bezoeken eerst een lokale markt. Omdat het Paasmaandag is zijn er niet veel kramen, ach het is maar dat je een indruk hebt hoe zij hier leven. Op het marktje zien we veel lokaal eten, insecten en wormen. Nog heel traditioneel en dat is er in overvloed.
Hierna gaan we naar een winkeltje van de mensen van de klik-taal. Voor we iets anders doen, krijgen we eerst een korte les over de verschillende vormen van de klik-taal en hoe je deze taal moet spreken. Dit levert natuurlijk hilarische taferelen op, wij Europeanen kunnen gewoonweg geen klik-taal spreken. Het is wel heel erg interessant, dat wel. Na de les bezoeken we het winkeltje en iedereen koopt wel wat. Het geld wat hier verdiend wordt, wordt namelijk ook weer goed besteed. Het gaat direct naar de scholen van de Klik-taal mensen en een klein gedeelte naar de eigenaresse van het winkeltje (zij moet er ook van leven).
Hierna bezoeken we een weeshuis met de naam Tears of Hope. De mama van het weeshuis draagt traditionele kleding, dit is lid van de Herero stam en is nauw verwand aan de Himba stam. De Herero stam zijn verchristend. Dat wil zeggen dat zij de originele kledij van geitenleer niet meer dragen maar meer westerse kleding. Dus lopen niet meer halfnaakt erbij. Om toch aan te geven dat zij lid zijn van een stam en de eigen traditie willen behouden, is de kleding erop aangepast. De vrouwen dragen een hoed met punten dat lijkt op een koehoorns, de jurk is heel wijd en vol en dat lijkt op het lichaam van een koe.
De mama van het weeshuis heeft op het moment 24 weeskinderen en 4 biologische kinderen waarvan de 3 zonen nu ook in het weeshuis werken. Haar 1e weeskind kwam 40 jaar geleden bij haar als een 6 maanden oude baby en is ondertussen uitgegroeid tot een politieagente. Zij is eigenlijk per ongeluk een weeshuis begonnen, niemand anders bekommerde zich over de wezen. Natuurlijk wordt zij ook wel gesponsord, als is de toekomst nu stukken onzekerder geworden. Zij vertelt namelijk dat haar hoofdsponsor onlangs is overleden en ook haar sparringpartner. Zij weet op het moment niet goed wat dat verder zal betekenen voor het weeshuis maar ze blijft de hoop houden dat het goed gaat komen.
Het is heel bewonderingswaardig hoe zij met heel weinig middelen de weeskinderen van Mendosa opvangt. Een vrouw met een groot hart.
Na het weeshuis rijden we terug naar het begin van Mendosa en stoppen bij een restaurantje. Eigenlijk zou een lunch op het programma staan maar het restaurant wordt momenteel gerenoveerd. Hiervoor in de plaats krijgen we privé optreden van een acapella groep African Vocals. Het miniconcert bestaat uit 5 nummers, ze zingen goed en het zijn allemaal lokale nummers. Tijdens 1 nummer worden 3 van de 4 dames uitgenodigd om mee te dansen, gezellig toch?
Wat ook leuk is om te zien is dat achter de zangers lokale kinderen bijeen komen om gezellig mee te dansen en te zingen. Dat maakt het geheel nog leuker en gezelliger. Na afloop koop ik een cd van de zang en dat is meteen het einde van de tour. Door de lokale gids worden we terug gebracht naar ons hotel waar we om 11.30 uur aankomen.

Als eerst gaan we even terug naar onze kamer om de spullen terug te brengen. Ondertussen zijn Saidja en Louise bezig om een verslag te zetten op de site Waarbenjij.nu maar helaas lukt het niet zoals zij het graag willen, trage internetverbinding. Zij besluiten om niet met ons (wij, Tom en Christina) te gaan lunchen.

Met ons 4-en lopen we door de redelijke stille straten van Swakopunt. Dit heeft allemaal te maken met Paasmaandag. Er zijn enkele winkels open maar dat is niet noemenswaardig, helaas. We komen uit bij het strand, hier is het mistig en bewolkt, dus veel uitzicht op de zee is er niet. We gaan bij restaurant Jug buiten, achter glazen windschermen zitten. De temperatuur is heerlijk ondanks de bewolking dus hier gaan we lunchen en drinken we een biertje.

Na de lunch splitsen we op, Tom en Christina willen naar het hotel. Wij met 2 lopen verder door de straten en wandelen we naar de vuurtoren. Ondertussen passeren we een lokaal handwerkmarktje met enkele Himba vrouwen. We gaan op zoek naar een terrasje en dat vinden we vlak bij het hotel. Hier zijn we niet de enige want Tom en Christina zitten hier ook. Zij hebben ook een stopgemaakt voordat zij naar het hotel gaan. Zij gaan even later verder en wij bestellen nog een biertje. Hierna gaan we naar ons hotel, even kijken of we daar lekker in de zon kunnen zitten. We zitten nu in de schaduw en met het briesje van zee is het nu fris. Gek he dat je eigenlijk zo snel aan de warmte gewend bent, is het wat killer dan vindt je het meteen koud.
Door het koele \ frisse klimaat in Swakopunt zaten veel Duitsers hier.

Bij ons hotel kunnen we een beetje in de zon en uit de wind zitten, heerlijk. We nemen een biertje, leggen contact met het thuisfront en relaxen. Ondertussen wordt de schone was terug gebracht en gaan we ons douchen voor het avondeten.
Vanavond kunnen we zelf ergens gaan eten en we willen naar Kuckies Pub.
Voor we gaan, zitten we nog even te internetten. Ondertussen komt een groep van 8 terug, zij hebben een rit gemaakt met een quat.
Eerst even alle ervaringen van vandaag doorspreken, het vliegen, skydiven en quatrijden. De conclusie is dat iedereen een geweldige dag heeft gehad. Er is een film gemaakt van het skydiven en we hebben een tv, dus wordt de film opgezet. Wauw, dat is geweldig.
Norman had voor 8 personen een reservering gemaakt bij Kuckie’s pub, na akkoord van de groep wordt deze reservering door Norman uitgebreid.

Om 20.00 uur is iedereen fris en fruitig om te gaan eten. Na uitleg van Norman hoe we het beste kunnen lopen, gaan we op weg naar Kuckie’s pub. Het is ook maar goed dat we gereserveerd hebben want de tent zit vol. Het eten is heerlijk.
Terwijl we nog zitten te eten, komt Norman ook binnen. Hij moet ook nog eten en bestelt eten voor Martin. Na het eten rekenen we af en gaan naar buiten.
Buiten aangekomen zien we een truck aankomen, dat blijkt Martin te zijn. Hij heeft honger en komt zijn eten halen. We kunnen met de truck meerijden naar het hotel maar dat doen we niet. Het is maar 10 minuten lopen en dus besluiten we om te voet te gaan. Op deze manier kan het eten meteen zakken.

Bij het hotel willen we eventueel nog een pilsje drinken maar dat gaat niet door. Het is na 22.00 uur en dan is de receptie en de gezamenlijke ruimte is dicht. We besluiten om maar naar onze kamer te gaan. Daar kunnen we nog even relaxen, biertje drinken wat we nog hebben en dan naar bed. Morgen hebben we weer een reisdag.