Semonggoh & Bako Nationaal Park

Om 06.30 uur zitten we gewassen en kant en klar aan het ontbijt. Heerlijk geslapen. Na het ontbijt gaan we de spullen pakken voor het vertrek.

We rijden met de bus eerst naar het zuiden, Semonggoh het opudste orang oetan reservaat van Sarawak. Hier woont het oudste mannetje van onmgeveer 32 jaar en heet Ritchie, hopelijk zien we hem lijkt me geweldig.
In dit reservaat worden de oerang oetans opgevangen en weer klaar gemaakt om uitgezet te worden in het wild, het zijn dus half verwilderde dieren. Ze worden bijgevoerd tussen 09.00 en 10.00 uur en dus blijven de meeste oerang oetans in de omgeving want hier weten ze dat ze voedsel krijgen.
Voor de voedertijd worden geinformeerd over de regels, als een orang oetan zich verplaatst dan dien jij je in de tegenovergestelde richting te verplaatsen en er moet minimaal 3 meter ruimte zijn tussen jou en de orang oetan.

We zien al snel een vrouwtje met een kleine die even komt kijken wat de bezoekers komen doen. Er lopen diverse parkwachters erbij om de bezoekers op een gepaste afstand te houden. Het is een geweldig gezicht om deze dieren van dichtbij te zien.
Zodra de oerang oetan in de richting loopt van de bezoekers worden we door de parkwachters de andere kant opgestuurd.

Even later kunnen we naar de voederplaats en daar zien we meer oerang oetans vanuit de boomtoppen via touwen, lianen en bomen naar beneden komen voor het voedsel. Schitterend!
We zien ook een vrouwtje met een baby oerang oetan, heel schattig en iedereen wil deze op de foto.
Ook zien we we eekhoorns met een grote rode staart en hele mooie vlinders van klein tot groot, ook mooi om te zien. Op een gegeven moment zit een gele vlinder op het bh-bandje op mijn rug en blijft heel rustig zitten. Aangezien ik geen foto kan maken van mijn rug maakt Karel een foto ervan en uiteraard hoop ik dat hij de foto nog doormaild.

Tegen het eind van de voedertijd (10.00 uur) kijkt iedereen naar de voederplaats maar acher ons komt een oerang oetan even kijken wat de mensen komen doen. Natuurlijk krijgen we de opdracht om ruimte te maken voor de oerang oetan zodat deze de vrije loop en alle ruimte heeft.
Het is een schitterende ervaring!
Voor we de bus weer instappen kunnen we nog wat drinken en eventueel souveniers kopen en daar zien we foto's van verwondingen aan mensen door aanvallen van de oerang oetans, even een feitje dat deze dieren echt gevaarlijk en wild zijn.

De busrit gaat via Kuching naar een dorpje aan de rivier. Hier stappen we in bootjes die ons in een half uur varen naar het Bako Nationaal Park brengen.
Bako ligt in een mooie baai aan de Chineze zee en is alleen per boot bereikbaar.
Bij aankomst kunnen we we direct lunchen, dit is een buffetvorm en is in het enige restaurant van het park. Het restaurant dient ook als bar, terras en kantine. Er wordt ook van je verwacht dat je eigen bord en rotzooi nadien opruiimt want hier hebben ze ook makaken. Dit zijn apen die heel brutaal zijn, zo brutaal dat ze alles onder je neus weghalen als je niet oplet dus een gewaarschuwd man telt voor twee.

Na de lunch worden de kamers ingedeeld, het is hier zo dat de personen die een 1-persoonskamer hebben geboekt helaas hier een kamer moeten delen. Helaas is 1 persoon hier absoluut niet mee eens en hiermee moet Anja met een koppel de hut delen. Wij krigen de laatste sleutel en zeggen tegen Anja dat ze opnze kamergenoot wordt als zij geen problemen ermee heeft. Dat heeft zij niet. Als wij met ons 3-en bij onze hut aankomen hebben we een probleem, de hut heeft 2 1-persoonbedden en geen 3. Nadat Jorrit nog een poging heeft gedaan met de andere alleen reizende om de hut te delen met Anja (zij weigert dit absoluut) en er geen andere hut beschikbaar is, is er maar 1 oplossing die wel geaccepteerd moet worden door de andere alleen reizende. Zij moet verhuizen naar onze hut en wij met 3-en verhuizen naar de hut met 3 1-persoonbedden.
Hebben we gezellig een kamergenoot en we met ons 3-en het beste ervan maken en zijn ervan overtuigd dat dit ook gebeurt.

Als we ons gesetteld hebben in onze nieuwe hutgaan we naar de kantine, we hebben namelijk afgesproken om 16.00 uur te gaan wandelen naar een strandje waar regelmatig neusapen worden gezien. Na en trekking van 1 uur over boomwortels, trappen, klauteren over en onder bomen en weet ik al niet meer komen we drijfmat van het zweet aan op het strandje.
Het is een mooi strandje gelegen in een baai, echt een plaatje. Helaas voor ons is er vandaag geen enkele neusaap te zien. Dan maar even rusten en genieten van het uitzicht.
We rusten maar 15 miuten want we moeten ook nog 1 uur teuglopen en we zien in de verte donkere regenwolken aankomen en het is hier om 18.30 uur ook pikkedonker. Je snapt dus wel dat we niet in het donker en in de regen de wandeling terug willen maken.
Gelukkig zijn we ruim voor het donker terug en er is geen drup gevallen, we gaan uitzweten met een koud pilsje op het terras.
Hierna sluiten we aan de rij voor het dinnerbuffet want deze is van 18.30 tot 19.00 uur geopend. Er ligt ongeveer hetzelfde op als wat de lunch was maar het smaakt alweer lekker.Het terras kijkt uit om een baai in de Chineze zee dus hebben we een mooi uitzicht tijdens het eten.

Waarom we vanmiddag 2 uur een trekking hebben gedaan om in een baai eventueel neusapen te zien is voor ons ineens zeer onduidelijk, bij de kantine zitten de neusapen in de bomen. Massal worden de foto en film camera's gepakt om ze op de gevoelige plaat te zetten. Het zijn machtige mooie dieren en we zien er 1 met een echte flinke neus en ook kleine neusaapjes, sommige zitten zo verscholen achter de bladeren dat je ze bijna niet ziet. Een mooi foto momentje.

Na het eten gaan we even fris douchen, niet dat het echt veel scheelt want 2 seconden later ben je weer drijfnat van het zweet maar je bent even fris geweest en volgens Anja is de douche lekker. Het is lauw en dat is nu wel prettig.

Als we naar onze hut lopen zien we een slang, lichtgroen met groen-blauwe vlekken en een spitse kop die we natuurlijk op de gevoelige plaat zetten.
We gaan morgen een trekking maken en bestellen een lunchpakket voor morgen bij het bufet. De avond brengen we door met het grootste gedeelte van de groep op het terras onder het genot van een drankje, slap geouwehoervan Peter en Ruud en ervaringen uitwisselen van de afgelopen middag.

De kantine gaat om 22.30 uur dicht en dat betekend dat we naar bed moeten. Eerst ruimen we alle rotzooi netjes op anders komen de makaken langs voor een strooptocht.

De hut is benauwd en nu maar hopen dat we een beetje kunnen slapen en niet het bed uitdrijven van het zweet, gelukkig hebben we 2 ventilators die wat voor wind zorgen.