Dag 11: Swakopunt - Kamanjab Namibie

Om 06.15 uur zijn we wakker zodat we ruim de tijd hebben om onze reisbagage in te pakken. Om 07.00 uur gaan we naar het ontbijt, we zijn helemaal klaar.

Om 08.00 uur vertrekken we naar Kamanjab. Het is een asfaltweg langs de kust met niets anders te zien dan een dorre kale vlakte.
We maken eens top bij een scheepswrak in de branding. Deze kustlijn wordt ook Skeleton coast genoemd. Vele scheepswrakken liggen hier voor de kust, dit heeft te maken met de mist en de sterke stroming. Vroeger dacht de bemanning van schepen die vast gelopen waren dat zij veilig waren aan land maar zij kwamen in de woestijn zonder eten en drinken. Dus van kwaad tot erger. Dit werd door de mensen ook de poorten van de hel genoemd. De woestijn loopt hier tot aan de zee door.

We vervolgen onze weg en stoppen bij Cape Point. Deze plek is beroemd vanwege de grote zeerobben populatie. Het is een stukje nationaal park voor het behoud van zeerobben, dus moet je intreegeld betalen.
Hier zie je zo’n 2000 zeerobben met jong. In deze tijd van het jaar zijn er geen mannetjes hier, zij zijn op zee en komen in oktober weer hier om te paren. Je gelooft je ogen niet bij het zien van deze enorme populatie. Je mag de zeerobben niet te dicht benaderen en daar zorgen ze zelf ook erg goed voor. Kom je te dichtbij, dan maken ze een blaffend en grommend geluid. Daar komt het gezegde vandaan natuurlijk, blaffen als een zeehond of in dit geval zeerob.
Ik ben er ook achter gekomen hoe zij zich kenbaar maken. Ik stond op mijn gemak, leunend op de balustrade van wandelpad, te genieten van deze dieren toen een zeerob vlak achter me hard voorbij kwam lopen. Blaffend en grommend! Ik had de zeerob niet gezien en was dus niet hierop voorbereid. Ik schrok met wezenloos. Eigenlijk wel grappig.
We hebben zo’n 30 minuten de gelegenheid om de zeerobben te bewonderen en foto’s te maken. Eerst even wennen aan de geur want hier hangt me toch een penetrante geur van vis en uitwerpselen van de zeerobben. Ach ja, dat nemen we maar voor lief want het is een schitterend, indrukwekkend gezicht om te zien.
De zeerobben liggen op elkaar, op rotsen, te slapen, te waken of te zogen. De jong van de zeerobben weten ook precies waar moeder is, ze herkennen elkaar door de verschillende geluiden.
Een natuurlijke vijand van de zeerob is de hyena, die jacht maakt op de verzwakte en jonge zeerobben. Verder is ook de mens een vijand van de zeerob, dit heeft te maken met de visvangst. Door de visvangst is er minder vis beschikbaar voor de zeerob.
De medewerkers van het nationaal park houden de populatie in de gaten, als deze te groot wordt dan worden er zeerobben afgeschoten. Ze doen dit gericht op zwakke en oude dieren, gelukkig. Wat gelukkiger is, is dat de werkwijze van vroeger niet meer gehanteerd wordt. Toen werden ze nog doodgeknuppeld. Je kunt hier makkelijk uren en uren blijven maar het wordt tijd dat we verder gaan.

Een paar kilometer verder maken we even een korte fotostop van een zwartrug jakhals, het beestje loopt op de weg voor de truck maar gaat al snel de weg af en verdwijnt op de vlakte.
Wij vervolgen de weg door de zanderige, dorre, en kale woestijn. Dat is ons uitzicht tot ver voorbij de horizon. Toch heeft dat ook weer wat.

Om 12.00 uur maken we een stop in een dorpje. Norman geeft ons een keuze. Hier ergens gaan lunchen of… We besluiten de 2e optie. Dat houdt in lunch kopen bij een Spar en deze te nuttigen in de truck. Dat betekent dat we om 12.30 uur weer rijden zijn en tegelijkertijd lunchen.

Om 14.00 uur maken we een stop voor toiletbezoek en een ijsje. Als we uit de truck stappen voelen we het al. Het is bloed en bloed heet. De temperatuur reikt boven de 40 graden, dat is zeker. Je kunt het ook merken aan de lokale bevolking want zij zitten in de schaduw voor een beetje koelte. Er staat een partytent op de open stuk en dat blijkt de parkeerplaats voor auto’s te zijn. Ja, zo kan het natuurlijk ook. Slim als wij zijn, volgen we het voorbeeld van de lokale bevolking en eten ons ijsje in de schaduw. Moet wel anders smelt deze nog voordat je een hap hebt kunnen nemen.

Onderweg zien we ook de Brandberg in de verte liggen, dit is de hoogste berg van Namibië, met een bergpiek van 2573 meter. In dit gebergte zijn ook eeuwenoude rotstekeningen te vinden van de Bosjesmannen.
We maken ook een stop bij een klein handwerkmarktje langs de weg. Het is in the middle of nowhere en er staan een stuk of 5 kraampjes. Het zijn kraampjes van de Herero stam, verwand aan de Himba’s. De dames hebben originele kleding aan. Je mag foto’s maken van de kinderen zonder problemen, wil je een foto van de dames met de originele kleding dan even vragen. De meeste van ons kopen een souvenir van de dames en dan is een foto maken geen probleem. Ze verkopen veel stoffen poppetjes met de originele kleding. Het is een leuk souvenir.
Wat ook grappig is, is dat hier een bord langs de weg staat met een olifant erop. Dus opgepast voor overstekende olifanten.
Ondertussen is het landschap ook veranderd, het is groener. Qua temperatuur maakt het niet uit want ook hier is het bloedheet.

Om 18.00 uur komen we in ons hotel in Kamanjab. Het is een klein hotel en het achterste gedeelte is helemaal nieuw. Na het inchecken en settelen op de kamer gaan we met het grootste gedeelte van de groep een verkoelend biertje drinken. We zitten onder een afdak bij het zwembad, lekker even relaxen. Er zijn mensen van de groep die eventueel een frisse duik willen nemen maar bij nadere inspectie van het water doet het maar niet. Er zitten klein vliegjes in het water en durven geen risico te nemen. Wil natuurlijk niet zeggen dat het water vervuild is of zo, het oogt gewoon niet zo fris.
Na het koele biertje gaan we lekker een frisse douche nemen want we worden om 19.00 uur weer verwacht in de bar van het hotel.

Norman had eerder op de dag aangegeven dat hij een verrassing zou regelen voor ons. Uiteraard zijn we enorm benieuwd wat het verrassing is, we kunnen niet wachten.
We worden door Norman meegenomen naar de tuin achter het restaurant. Hier staan stoelen voor ons klaar rondom een stenen plateau.
Wij nemen plaats op de stoelen en Norman op het plateau. Hij vertelt eerst wat de dag van morgen brengt en daarna is het tijd voor de verrassing.
Norman heeft een lokaal koor geregeld om een privé concert te geven. Ze zingen en dansen een half uur en worden begeleid door iemand op een trommel. In het begin zijn ze een beetje onzeker en onwennig maar dat slaat al snel om in enthousiasme. Een zee geslaagde en geweldige verassing van onze Norman. Na afloop bedanken we natuurlijk het koor voor het optreden en Norman voor de verassing. Dit doen we zingend “Norman bedankt, Norman bedankt, Norman Norman Norman bedankt!”

Ondertussen is het eten klaar en kunnen we aan tafel. Het hotel heeft voor ons een lange tafel gedekt onder het afdak achter het restaurant. De porties die ze hier hanteren zijn wel enorm maar ook enorm lekker. We zitten allemaal overheerlijk te smullen, al kunnen de meeste van de groep niet de hele bord leeg eten. Wij zitten te smullen van de zebra. Ja, de zebra staat hier op het menu. Het is wild maar de zebra die in restaurants worden geserveerd zijn zebra’s die gefokt zijn voor de slacht.

Na deze overheerlijke maaltijd die ook geen drol kost, Rand 100 en dat is omgerekend van Euro 6.00. blijven we met ons allen lekker natafelen. We nemen nog een lekker biertje en spreken de dag door, de ervaringen en indrukken die we vandaag hebben gehad.

Om 22.30 uur gaan we naar onze kamer, zetten de ventilator aan voor het bed. De klamboe, die je hier echt wel nodig hebt, gaat naar beneden. Het enige wat ons nog rest is even sprayen met DEET. Zo wij zijn er klaar voor, laat de nacht maar komen