Dag 12: Kamanjab – NP Etosh Namibie

Vandaag gaat de wekker om 06.00 uur en om 06.40 uur staan we met al onze bagage weer klaar in de lobby van het hotel.
Eerst de hotelrekening betalen en daarna lekker ontbijten.
Als iedereen klaar is en alle bagage in de truck zit, vertrekken we naar de Himba’s. Het is ondertussen 07.45 uur.

Vlakbij het Himba dorp stopt de truck en worden we opgewacht door de lokale gids. Hij zal ons alle ins en outs vertellen van de Himba stam. Hij zelf is uit een gemengd huwelijk, Himba en Namibië.
We mogen vrij foto’s maken van alles en iedereen, fijn lekker makkelijk.

De himba’s is een stam die een polygamische levensstijl hanteert en er zijn 3 manieren om in het huwelijk te treden. Je trouwt uit liefde, wordt gekozen door de partner of gearrangeerd tussen 2 families. Je betaalt een bruidsschat voor de vrouw en dat is 5 koeien. De meisjes trouwen met de leeftijd van 15 – 16 jaar maar het komt soms voor dat ze de leefdtijd hebben van 12 jaar. Dit komt gelukkig voor de jonge meisjes maar sporadisch voor.
De jongens worden besneden met de leeftijd van 8 – 10 jaar. Verder hebben ze bij de Himba’s nog een gewoonte, 1 waarbij wij als Europeanen vraagtekens bij zetten. Bij het bereiken van de leeftijd van 13 -14 jaar, worden de onderste 4 middelste tanden eruit geslagen. Dit wordt op een oude traditionele manier gedaan, met een stok en een steen. Hierna kauwen ze op bladeren om de pijn te verlichten, genezingsproces te bevorderen en infecties tegen te gaan. Voor hen is het een trots kenmerk dat zij lid zijn van een origineel Himba stam. Het heeft ook nog voor hen een groot voordeel, zonder de middelste 4 tanden kunnen ze makkelijker de Engelse taal leren, het helpt dus ook met de uitspraak van de Engelse woorden. Het laatste is natuurlijk meer geluk dan wijsheid.

De Himba’s zijn een nomadisch volk die leven in kleine hutjes van leem en stro en leven voornamelijk van maïspap, melk met meel, af en toe vlees. Ze slapen op een geitenlerenvel en leggen het hoofd te rusten om een houten steuntje.
Ze houden geiten en koeien.
Het vee wordt in de avond in een koraal gestopt zodat zij beschermd zijn tegen het wild. De koraal is altijd het midden van het dorp, de ingang van de koraal is altijd recht tegenover de ingang van de hoofd hut van het dorp. Ben je niet uitgenodigd door de Himba’s van het dorp dan mag je de lijn tussen de hoofd hut en de koraal niet passeren, je moet achter de hut of achter de koraal doorlopen. Iedereen van het dorp zorgt gezamenlijk voor het vee, dit houdt in, samen melken, enzovoorts want het vee is van iedereen.

De dames kleden zich in lappen vellen als rokjes en hebben bandjes om de benen. Aan de hand van deze bandjes is te zien of kinderen hebben. 1 bandje is 1 kind, 2 bandjes betekent meer kinderen.
Verder dragen de getrouwde vrouwen een soort kroontje van geitenleer op het hoofd. De haren zitten in vlechten en strengen die bij elkaar gehouden worden door een mengsel van dierlijk vet, kruiden, boomschors en rood zand. Dit mengsel wordt ook gebruikt om het hele lichaam in te smeren. Daardoor hebben zij een rode, vettige huid. Dit doen ze om zichzelf te beschermen tegen het hete woestijnklimaat.
De dames wassen zich ook niet, ze hebben een ochtendritueel van maar liefst 3 uur. Ze maken een wierrook mengsel van kruiden waar ze boven hangen met het gezicht of ze zitten in kleermakerszit met de wierrook tussen de benen en hebben een groot vel om zich heen geslagen. Op deze manier wordt een kleine sauna gecreëerd, ze zweten hun lichaam dus letterlijk en figuurlijk schoon, de parasieten verwijderd en door de kruiden ook met een geurtje.
Dit wierrook mengsel gebruiken ze ook voor de kleren, ze hebben een houten piramide waarop de kleding wordt gelegd en eronder staat de wierrook, dit is dus de wasmachine van de Himba’s.

Na de rondleiding in het dorp en de uitgebreide informatie van de lokale gids, is er natuurlijk een klein marktje. De Himba vrouwen zitten in een grote kring met diverse koopwaar, van kralen sierraden, houtsnijwerk, armbanden van bot. Ze willen natuurlijk dat we ons geld achterlaten en wat kopen. Dat gaat helemaal goed komen want iedereen van de groep koopt ook wat, de een misschien wat meer dan de ander. Ze zijn totaal niet opdringerig, juist erg vriendelijk. Het gaat allemaal lachend en heel gemoedelijk. Ook het afpingelen gaat met veel gelach. Als het bedrag volgens hen te laag is, dan proberen ze een heel erg zielig gezicht te maken, het is meer komisch.
Als iedereen klaar is met fotograferen, filmen en kopen, bedanken we de Himba’s hartelijk voor de gastvrijheid en vervolgen we onze weg.

Om 11.00 uur houden we een inkoopstop. Norman en Martin gaan voor ons vanavond een Braai organiseren en dus moeten er inkopen gedaan worden. Norman gaat het vlees inkopen, Martin doet de overige inkopen voor de Braai en iedereen van de groep koopt zelf zijn drank voor de Braai vanavond. Om 11.45 uur zijn alle inkopen gedaan, ligt het vlees en de drank in de koeling van de truck en de koelkast en rijden we verder.

Niet lang daarna rijden we het Etosha Nationaal Park binnen, als we betaald hebben voor de entree. We slapen in Etosha NP en terwijl we naar ons hotel rijden hebben we meteen een gamedrive. We passeren een waterplaats en hier zien we Giraffen, Zebra’s, Struisvogels en Impala’s. Geweldig om het wild te zien bij de waterplaats. Een stukje verder steken 3 mannelijke Kudu’s de weg over.

We stoppen bij een hotel in het nationaal park zodat we 3 kwartier de tijd hebben om te lunchen. We nemen een sandwich en een biertje, dat is genoeg want we moeten honger hebben voor de Braai.
Er is hier in het hotel restaurant ook een buffet tot 14.00 uur. Aangezien we later zijn, is het meeste op en koud. Ze willen nog wel voor een groep van 18 man iets in elkaar zetten maar de meeste houden het toch maar bij een sandwich van de fastfood. Het is meer dan voldoende.

Om 15.00 uur zitten we weer in de truck, op zoek naar wild. In het begin zien we niet veel behalve vlakte. Maar dan spotten we een luipaard die heerlijk in de berm ligt, misschien 3 meter van de weg. Hij blijft eerst op zijn gemakkie liggen zodat we allemaal een foto kunnen maken in plaats van dat de luipaard achter een boompje ligt. Het is een geweldige ervaring om een luipaard van zo dichtbij te zien.
We volgen de luipaard even als hij aan de wandel gaat en een vlinder vangt.
Aan de andere kant zien we een groep olifanten lopen maar hiervoor hebben we nu geen tijd, de luipaard is even belangrijker, want een luipaard van zo dichtbij is gewoon een unicum

Een stukje verder zien we in de verte een zwarte neushoorn. Hij is eigenlijk te ver om op de foto te zetten.
We besluiten ons te richten op de olifanten, we gaan dichterbij kijken en zien de neushoorn in de verte wandelen.
Norman vertelt dat de zwarte neushoorn zeldzaam is, herkenbaar aan zijn grootte en gewicht en ook aan het feit dat hij een dubbele lip heeft. Deze soort heeft een heel kort lontje.
Als we bij de waterplaats de olifanten met een jong van minder dan 1 jaar (dan kunnen ze nog onder de moeder doorlopen) op de gevoelige plaat hebben gezet draait de truck en wat zien we?
De zwarte neushoorn is dichterbij gekomen en staat nu zo’n 10 meter van de truck. Dit is echt een Once in a lifetime experience. Ja, als je nu nog geen foto kunt maken van de zwarte neushoorn, dan lukt het echt nooit meer.
Verder hebben we giraffen met jong, springbokken, impala’s, secretarisvogel, struisvogels, rode hartebeest, koraanvogel gezien. Wat een geweldige ervaring is dat toch, werkelijk een unicuum.

Helemaal overweldigend komen we om 18.30 uur aan bij ons hotel in Etosha nationaal park. We gaan met de bagage naar de kamer om even de indrukken van vandaag te laten bezinken en een lekkere douche te nemen.
Om 19.15 uur staan we weer klaar, Norman neemt ons mee naar de kampeerplaats. De truck staat bij een grote overkapping met banken en tafels. Er voor is een grote Braaiplaats.
Vanavond zorgen Martin en Norman voor een typische en originele Afrikaanse Braai.
Iedereen draagt een steentje bij, bij de voorbereiding. Uiteraard op aanwijzingen van Norman. We helpen met het snijden van de groenten, voorbereiden van de braaibroodjes. Louise en Saidja weten nu precies hoe een braaibroodje voorbereid wordt, tenminste als ze dat niet vergeten. Het is gezellig om zo bezig te zijn, lekker ontspannend.
Ondertussen is het ook tijd om de ingekochte drank open te maken en burgemeester te maken.
Als het braaivlees, braaibroodjes en een maïspap helemaal klaar is, maakt Norman het buffet tafel klaar. We zijn in totaal met 18 personen maar er staat eten op tafel waar volgens ons een compleet weeshuis van kan eten. Het is wel smikkelen en smullen en we proberen zoveel mogelijk op te eten. Dit lukt ons echt niet.
Na het eten ruimen we ook met ons allen de rotzooi op, het afwassen van de borden en bestek.

Als dit karweitje achter de rug is, wandelen we met ons allen meteen drankje in de hand naar een waterplaats. We hebben allemaal zaklampjes of hoofdlampjes bij en deze kunnen we nu goed gebruiken. In het pikkedonker lopen we over een pad waar maar af en toe een kleine lampje staat.
De waterplaats is verlicht met nachtspots en er staan banken achter een omheining. Op deze manier kun je het nachtleven bij een waterplaats beter beleven. We zien gemsbokken bij de waterplaats maar veel meer is er helaas niet te zien. Enkele van de gemsbokken liggen te rusten en de andere staan op de uitkijk. Wat is wel meer dan voldoende is, zijn de nacht insecten die op het licht afkomen. Een grote enge tor komt even langs en gaat op een bierflesje zitten. Ja dat kan gebeuren natuurlijk en gelukkig is de tor te groot om in het flesje te kunnen kruipen.
Sommige zijn de insecten helemaal beu en besluiten terug te gaan naar de kamer, andere gaan terug want ze gaan nu naar bed om morgenvroeg om 05.00 uur bij zonsopgang terug te komen.
Met 4 (wij, Norman en Saidja) blijven zitten want wie weet wat we nog zien en trouwens ons biertje is nog niet op.
Opeens is er activiteit bij de waterplaats, de gemsbokken staan op en gaan naar de andere kant van de waterplaats. Een neushoorn verschijnt op het toneel, hij loopt naar de waterplaats om wat te drinken, doet zijn behoefte bij de rand , wandelt wat rond bij de waterkant en verdwijnt weer in de nacht. Je kunt het goed zien door de nachtverlichting maar helaas bijna onmogelijk om er een foto van te maken.
Na dit geweldig tafereel vertrekt Norman, wij als ons biertje leeg is en 20 minuten later Saidja.
We wandelen door het donker terug naar onze kamer en duiken ons mandje in. Het is ondertussen 23.00 uur en morgen staat het ontbijt om 06.00 uur weer klaar.