Dag 7: Ai Ais (Fish River Canyon) – Sesriem Namibi
Blijf op de hoogte en volg Alwies en Marie-Thérèse
25 Maart 2016 | Namibië, Ai-Ais
De wekker loopt om 05.30 uur af en om 06.15 uur staan we met de complete bagage bij de truck. Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg, 550 km dwars door de Namibische woestijn.
Het is nog donker, de truck is nog niet open want Norman en Martin zijn er nog niet. We gaan zitten op het terras en wachten rustig af. Zo kunnen we lekker op ons gemak wakker worden, alleen jammer dat de koffie ook nog niet klaar is. Ze zijn druk bezig met het klaar maken van de ontbijtzaal, het ontbijt en de koffie.
Tijdens het wachten wordt het licht, de zon begint op te komen, de vogels rondom ons beginnen te fluiten en de bavianen komen vanuit de bergen naar het complex op zoek naar een ontbijtje. Norman had ons gisteren al gewaarschuwd dat hier bavianen zitten. Ze zijn hondsbrutaal, stelen alles wat los en vast zit, komen in je kamer als je niet alles goed afsluit. We begrijpen wat Norman bedoelt want ze lopen over de daken van het complex, over de reling van de balkons, over de kampeerplaatsen. Leuk om dit van een afstandje te bekijken. Ik kan me voorstellen dat je je wezenloos schrikt als je je gordijn opendoet en er staat een grote baviaan vanaf het balkon naar je te kijken.
Dan zien we Martin en kan de bagage alvast in de truck geladen worden, even later verschijnt ook Norman op het toneel. Hij had zich verslapen, dat mag voor 1 keer. Ondertussen is de koffie klaar en is het ontbijtbuffet gereed om aan te vallen. Na het ontbijt vertrekken we om 07.45 uur want we hebben een lange dag voor de boeg.
De rit gaat door de Namibische woestijn over gravelwegen en zandwegen. Onderweg kijken we uit naar wilde dieren en we spotten Kudu’s, en struisvogels. We maken een fotostop bij een halfmen tree en Norman vertelt over de vegetatie. De boom halfmen tree wordt zo genoemd omdat deze op een mens lijkt van verre.
Volgens Norman is een eenzame boom in de woestijn gevaarlijk voor de mens als je verdwaald bent. De dieren gebruiken de boom ook als zij beschutting zoeken en als de dieren rusten in de schaduw van de boom rollen zij zich in het zand of tegen de takken en stam van de boom. Dit doen zij om zich te ontdoen van teken en parasieten. Teken en parasieten komen op de grond in de omgeving van de boom en kunnen daar heel er lang overleven. Als er dan een verdwaald mens langs komt, op de grond gaat liggen of tegen de stam gaat leunen, weten de teken en de parasieten niet hoe vlug ze op het lichaam moeten springen. De kans dat je dan bosluiskoorts krijgt is ontzettend groot. Als er veel bomen staan is het gevaar een stuk minder al moet je je wel alert zijn op de parasieten en teken.
Conclusie: ben je verdwaald, zoek vooral geen heil bij een eenzame boom in de omgeving. We leren zo ook nog veel, al hebben we niet de intentie om te verdwalen. Gelukkig hebben we Norman en Martin bij ons. Na deze wijze les rijden we verder.
We maken een stop bij een hotel met een winkeltje en een wc. Iedereen bezoekt even de wc want de volgende wc is pas over 4 uur rijden, of het moet zijn dat je gebruik wilt maken van de woestijn wc. De heren wc is dan aan de linkse kant en de dames wc aan de rechtse kant van de truck.
Meteen maken we van de gelegenheid gebruik om het winkeltje te verkennen, misschien kunnen we nog wat souvenirs bemachtigen. En dat lukt want iedereen koopt wel wat, zoals een t-shirt, sleutelhanger, zonnebril.
Tijd om weer verder te hobbelen over de zandweg dwars door de woestijn en we passeren een gebied met meer bomen. Het lijken op loofbomen, weet niet zeker of het wel loofbomen zijn. Denk het niet, hoe kunnen deze groeien in de droge woestijnomgeving. In ieder geval even geen uitgestrekt woestijn.
Ondertussen blijven we uitkijken naar wild en spotten een roofvogel. De weg wordt slechter en slechter totdat het besluit wordt genomen door Norman en Martin om een andere weg te nemen. We willen graag heel en veilig aankomen bij de volgende accommodatie, dat geldt voor ons, Martin, Norman en de truck. De andere weg is wel langer maar door het wegdek sneller, Martin kan dan meer het gaspedaal intrappen.
We passeren plantages van wijn en palmbomen en in de verte zien we een groot dam meer liggen. Rond 12.30 uur stoppen we in een dorpje om te tanken. Het is de bedoeling, ik moet eigenlijk zeggen, het was de bedoeling om in het restaurantje bij de tankstasie te lunchen.
Nie kan nie want het is vandaag Goede Vrijdag. Het gros van de Namibiërs zijn Christenen en gelovig. Dat betekend dus nie werk nie vandaag. Alle winkels en restaurantjes zijn vandaag gesloten.
Sterker nog, je kunt in dit dorpje midden op de weg staan, je 360 graden ronddraaien. Je ziet letterlijk en figuurlijk geen ene hond op straat. In dit dorpje staan 2 kerkjes maar je hoort ook geen geluid daarvandaan komen, dus het is niet zo dat iedereen van het dorpje een kerkdienst bijwoont. Waar de lokale bevolking dan wel is, is voor mij en de rest van de groep een raadsel. Je ziet ook geen leven of andere activiteit rondom de woningen. Misschien dat iedereen in huis zit om Goede Vrijdag te vieren, wie zal het zeggen.
Gelukkig kunnen we wel tanken en even gebruik maken van de WC. Hierna zit er voor ons niets anders op dan door te rijden.
Norman verteld dat er over 80 km een hotel is waar we kunnen lunchen, een misverstandje is hiermee weer opgelost.
Het is wel een welkome stop, even de truck uit en de benen strekken. Dan ook nog wat eten met een glaasje bier erbij, lekker toch.
Na de lunch moeten we nog 3 uur verder hobbelen en onderweg hebben we alleen een bush wc stop. Onze tijdverdrijf tijdens het hobbelen is dutten, lezen, muziek luisteren en het landschap afspeuren naar eventueel wild. Zo komen we ook de tijd door.
Om 18.00 uur komen we bij ons hotel “Betesda Lodge” in Sesriem. Een mooi hotel met zwembad in the middle of nowhere. Onze kamers zijn op de begane grond met een terrasje aan de achterzijde met een schitterend uitzicht op de bergen.
Het 1e wat we doen is een lekker koud biertje drinken op het terras van het hotel. Ook in the middle of nowhere hebben ze Wifi. Dus verbinding maken en het thuisfront berichten over onze reis.
Hierna duiken we lekker onder de douche en maken we ons klaar om lekker te eten. Om 19.30 uur zitten lekker gezamenlijk aan tafel en genieten we van een lekker Namibisch buffet en een toetje na. Na het eten blijven we lekker natafelen en bijkletsen onder het genot van een lekker koud biertje. Ondertussen ook even wifi-en. Rond de klok van 22.00 uur gaan we naar ons bedje. Slapen want morgen is het weer vroeg dag.
Het is nog donker, de truck is nog niet open want Norman en Martin zijn er nog niet. We gaan zitten op het terras en wachten rustig af. Zo kunnen we lekker op ons gemak wakker worden, alleen jammer dat de koffie ook nog niet klaar is. Ze zijn druk bezig met het klaar maken van de ontbijtzaal, het ontbijt en de koffie.
Tijdens het wachten wordt het licht, de zon begint op te komen, de vogels rondom ons beginnen te fluiten en de bavianen komen vanuit de bergen naar het complex op zoek naar een ontbijtje. Norman had ons gisteren al gewaarschuwd dat hier bavianen zitten. Ze zijn hondsbrutaal, stelen alles wat los en vast zit, komen in je kamer als je niet alles goed afsluit. We begrijpen wat Norman bedoelt want ze lopen over de daken van het complex, over de reling van de balkons, over de kampeerplaatsen. Leuk om dit van een afstandje te bekijken. Ik kan me voorstellen dat je je wezenloos schrikt als je je gordijn opendoet en er staat een grote baviaan vanaf het balkon naar je te kijken.
Dan zien we Martin en kan de bagage alvast in de truck geladen worden, even later verschijnt ook Norman op het toneel. Hij had zich verslapen, dat mag voor 1 keer. Ondertussen is de koffie klaar en is het ontbijtbuffet gereed om aan te vallen. Na het ontbijt vertrekken we om 07.45 uur want we hebben een lange dag voor de boeg.
De rit gaat door de Namibische woestijn over gravelwegen en zandwegen. Onderweg kijken we uit naar wilde dieren en we spotten Kudu’s, en struisvogels. We maken een fotostop bij een halfmen tree en Norman vertelt over de vegetatie. De boom halfmen tree wordt zo genoemd omdat deze op een mens lijkt van verre.
Volgens Norman is een eenzame boom in de woestijn gevaarlijk voor de mens als je verdwaald bent. De dieren gebruiken de boom ook als zij beschutting zoeken en als de dieren rusten in de schaduw van de boom rollen zij zich in het zand of tegen de takken en stam van de boom. Dit doen zij om zich te ontdoen van teken en parasieten. Teken en parasieten komen op de grond in de omgeving van de boom en kunnen daar heel er lang overleven. Als er dan een verdwaald mens langs komt, op de grond gaat liggen of tegen de stam gaat leunen, weten de teken en de parasieten niet hoe vlug ze op het lichaam moeten springen. De kans dat je dan bosluiskoorts krijgt is ontzettend groot. Als er veel bomen staan is het gevaar een stuk minder al moet je je wel alert zijn op de parasieten en teken.
Conclusie: ben je verdwaald, zoek vooral geen heil bij een eenzame boom in de omgeving. We leren zo ook nog veel, al hebben we niet de intentie om te verdwalen. Gelukkig hebben we Norman en Martin bij ons. Na deze wijze les rijden we verder.
We maken een stop bij een hotel met een winkeltje en een wc. Iedereen bezoekt even de wc want de volgende wc is pas over 4 uur rijden, of het moet zijn dat je gebruik wilt maken van de woestijn wc. De heren wc is dan aan de linkse kant en de dames wc aan de rechtse kant van de truck.
Meteen maken we van de gelegenheid gebruik om het winkeltje te verkennen, misschien kunnen we nog wat souvenirs bemachtigen. En dat lukt want iedereen koopt wel wat, zoals een t-shirt, sleutelhanger, zonnebril.
Tijd om weer verder te hobbelen over de zandweg dwars door de woestijn en we passeren een gebied met meer bomen. Het lijken op loofbomen, weet niet zeker of het wel loofbomen zijn. Denk het niet, hoe kunnen deze groeien in de droge woestijnomgeving. In ieder geval even geen uitgestrekt woestijn.
Ondertussen blijven we uitkijken naar wild en spotten een roofvogel. De weg wordt slechter en slechter totdat het besluit wordt genomen door Norman en Martin om een andere weg te nemen. We willen graag heel en veilig aankomen bij de volgende accommodatie, dat geldt voor ons, Martin, Norman en de truck. De andere weg is wel langer maar door het wegdek sneller, Martin kan dan meer het gaspedaal intrappen.
We passeren plantages van wijn en palmbomen en in de verte zien we een groot dam meer liggen. Rond 12.30 uur stoppen we in een dorpje om te tanken. Het is de bedoeling, ik moet eigenlijk zeggen, het was de bedoeling om in het restaurantje bij de tankstasie te lunchen.
Nie kan nie want het is vandaag Goede Vrijdag. Het gros van de Namibiërs zijn Christenen en gelovig. Dat betekend dus nie werk nie vandaag. Alle winkels en restaurantjes zijn vandaag gesloten.
Sterker nog, je kunt in dit dorpje midden op de weg staan, je 360 graden ronddraaien. Je ziet letterlijk en figuurlijk geen ene hond op straat. In dit dorpje staan 2 kerkjes maar je hoort ook geen geluid daarvandaan komen, dus het is niet zo dat iedereen van het dorpje een kerkdienst bijwoont. Waar de lokale bevolking dan wel is, is voor mij en de rest van de groep een raadsel. Je ziet ook geen leven of andere activiteit rondom de woningen. Misschien dat iedereen in huis zit om Goede Vrijdag te vieren, wie zal het zeggen.
Gelukkig kunnen we wel tanken en even gebruik maken van de WC. Hierna zit er voor ons niets anders op dan door te rijden.
Norman verteld dat er over 80 km een hotel is waar we kunnen lunchen, een misverstandje is hiermee weer opgelost.
Het is wel een welkome stop, even de truck uit en de benen strekken. Dan ook nog wat eten met een glaasje bier erbij, lekker toch.
Na de lunch moeten we nog 3 uur verder hobbelen en onderweg hebben we alleen een bush wc stop. Onze tijdverdrijf tijdens het hobbelen is dutten, lezen, muziek luisteren en het landschap afspeuren naar eventueel wild. Zo komen we ook de tijd door.
Om 18.00 uur komen we bij ons hotel “Betesda Lodge” in Sesriem. Een mooi hotel met zwembad in the middle of nowhere. Onze kamers zijn op de begane grond met een terrasje aan de achterzijde met een schitterend uitzicht op de bergen.
Het 1e wat we doen is een lekker koud biertje drinken op het terras van het hotel. Ook in the middle of nowhere hebben ze Wifi. Dus verbinding maken en het thuisfront berichten over onze reis.
Hierna duiken we lekker onder de douche en maken we ons klaar om lekker te eten. Om 19.30 uur zitten lekker gezamenlijk aan tafel en genieten we van een lekker Namibisch buffet en een toetje na. Na het eten blijven we lekker natafelen en bijkletsen onder het genot van een lekker koud biertje. Ondertussen ook even wifi-en. Rond de klok van 22.00 uur gaan we naar ons bedje. Slapen want morgen is het weer vroeg dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
