Pereira, Koffiefinca dag 11

Om 07.00 uur zijn we allemaal klaar voor het ontbijt en we vertrekken om 08.00 uur. We maken hiervan een traditie.

Ons reisdoel voor vandaag is Pereira, zo'n 4 uur rijden. Onderweg dus volop tijd om het diversiteit van het landschap te bekijken, de salsa muziek die in de bus klinkt, te doezelen en om het reisverslag bij te werken.
Gert neemt ook nog even de tijd om ons te vertellen wat we de komende dagen kunnen verwachten, ach we laten ons graag verrassen. Ja, daar is deze kerel wel goed in. Elke keer heeft hij weer iets om ons te verrassen en Colombia te beleven, zoals hij het zegt.

Om 10.00 uur is het tijd voor een koffiepauze en te toiletteren, lekker om even de benen te strekken. Hier staan diverse tenten waar ze koffie, koek, snoep (Een Colombiaan is een echte zoetekauw, overal moet suiker bij of inzitten) en drank verkopen en in 1 tentje zie ik een speciaal blikje bier "Club Colombia Oktoberfest", ja ook dat kennen ze blijkbaar hier, oktoberfest. Wel een komisch gezicht dus hier moet een foto van gemaakt worden.

Na de rustpauze (ook belangrijk uiteraard voor Hernando, onze chauffeur) is het weer tijd om verder te rijden. De ramen van de bus worden open gezet want het is warm in de bus, en erbuiten natuurlijk. We kunnen ook de airco aanzetten maar we hebben allemaal liever de ramen open, het temperatuurverschil is dan niet zo veel. We rijden door berglandschap en langs diverse dorpjes, dus er is genoeg te zien onderweg.

We hebben Gert zeer nieuwsgierig gemaakt met ons verhaal over wat er gisteravond gebeurde in het restaurantje Ciros in Cali. Gert heeft dus geinformeerd wat er aan de hand van, hij is net zo belangstellend als dat wij zijn want de barvrouw had echt de schrik in haar ogen.
Het bleek dat er gisterenavond 2 mannen door de straten door de straten liepen en zich zeer verdacht gedroegen en zeer wantrouwend eruit zagen.
Aangezien wij (toeristen) binnen zaten voelde de barvrouw zich verantwoordelijk voor ons en deed voor de zekerheid de deuren dicht en op slot. Niet dat we onveilig waren of zo maar zij vertrouwde de mannen totaal niet. De andere mensen op de straat hadden hetzelfde gevoel dus er zal wel iets zeer vreemds met de mannen aan de hand zijn geweest en was het gevoel van de barvrouw niet geheel onterecht.
Door de roerige tijden die Colombia in het verleden, hebben de lokale bevolking een hoge mate van alertheid en bezorgdheid, zij nemen liever het zekere voor het onzekere.
Cali had in het verleden een grote groepering van de maffia en wie weet wat de barvrouw in het verleden heeft meegemaakt, de meeste mensen zijn natuurlijk wel getekend door dit verleden dat is niet zomaar verdwenen.
Wij zelf hadden hiervan niets meegekregen, ook niet toen we terug liepen naar het hotel, wij hadden meer het idee dat het met haar persoonlijk te maken had ipv met ons.
Het was in ieder geval wel heel lief van de barvrouw om bezorgd om ons te zijn en zo goed op ons te passen. We vragen aan Gert of hij haar voor ons wil bedanken voor haar goede zorgen.
Na deze opheldering kunnen we weer onze reis vervolgen.

Heerlijk genieten van het landschap, de salsa muziek die in de bus aan staat en ondertussen eventueel een beetje dutten.

Tegen 12.00 uur stoppen we in een klein dorpje, we hebben hier de mogelijkheid om eventueel inkopen te doen voor drank en snacks tijdens ons verblijf op de koffiefinca,
Op de koffiefinca is een restaurant waar het van alles kunt krijgen maar misschien wil je ook wat drinken en snacken op je kamer en de supermarkt is uiteraard goedkoper dan de koffiefinca. We zijn niet voor niets Nederlanders natuurlijk. Alwies en ik kopen wat chips en wat bier, andere kopen ook snacks en wijn.

Na onze inkoop rijden we nog ongeveer een half uurtje verder naar de lunchplek.
Dit is een wegrestaurant met specialiteit kip. Het is heel sfeervol ingericht en het eten wordt geserveerd in een houten kruiiwagentje, dat is ook een anders dan een bord.

Na de lunch is het nog 5 minuten rijden naar de koffiefinca Colombia. Bij aankomst merken we dat we bij een inrijpoort stoppen vlak aan de doorgangsweg. Onze 1 gedachte is, dat hopen we dus niet want over de doorgangsweg rijdt ook veel vrachtverkeer, wat voor lawaai kan zorgen.
Maar we zijn er nog niet, blijkbaar.
Het huis bij de inrijpoort is van de eigenaar van de koffieplantage en hier is niet het begin van het hotelcomplex.
We moeten namelijk nog 1 km door de koffieplantage rijden voor we bij een andere poort aankomen, hier is het hotelcomplex.
Dat ziet er goed uit!

Het heeft een open receptie en een rieten dak, ervoor staan heerlijke loungebedden en een tuinset met parasol in de zon. Het gebouw met de kamers ziet er ook goed uit.
Gert deelt de sleutels uit en medewerkers van het hotel rengen je bagage naar de kamers.
Onze kamers liggen naast elkaar en kijken uit over een hele brede vallei.
De inrichting van de kamers zijn authentiek en heel ruim, er staat 1 tweepersoonsbed en 2 eenpersoonbedden, heeft luiken in plaats van ramen en in de deur zitten ook 2 leuke luikjes.
Ervoor bevindt zich een brede veranda met tafel en stoelen gemaakt van boomstammen.
Na nader onderzoek blijkt dat hier nog meer aanwezig is, zwembad, jacuzzi, stoombad, sauna en mogelijkheid voor een massage.
Ja hoor, hier kunnen we het wel de aankomende 3 nachten volhouden, geen enkel probleem.

Bij aankomst bij de hoofdingang had Gert gecheckt of er vandaag koffiebonen geplukt werden en dat is het geval. Het besluit is dus dat we straks gaan kijken als de koffieplukkers om 16.00 uur terugkomen om de weging van de koffie te zien.

Tot die tijd hebben we de gelegenheid om het hotel verder te verkennen.
Enkele van de groep nemen een frisse duik in het zwembad en andere gaan relaxen bij het restaurant onder het genot van een koel drankje en een prachtig uitzicht over de vallei. Wij doen dus ook het laatste.
Meteen even de tijd om het reisverslag bij te werken in het schrift en de mail te checken want op deze plek hebben we beschikking tot wifi.

Om 16.00 uur is het verzamelen bij de receptie en wandelen we door de koffieplantage naar de koffieweegplaats. Het is een korte wandeling over het grondgebied van de finca, het is een onverharde weg die een beetje omhoog en omlaag loopt. Onderweg geeft Gert alvast informatie over de koffieplantage.

Op de weegplaats aangekomen worden we begroet door mensen die hier wonen en werken maar we moeten nog even wachten want de koffieplukkers zijn nog niet terug.
5 minuten later komt de vrachtwagen me de koffiebonen en de koffieplukkers aangereden, zij begroeten Gert met luid geroep, gelach en gezwaai.

Iedereen laadt zijn eigen zakken uit de vrachtwagen en brengt deze binnen in de weegruimte. Ondertussen is de baas van de finca er ook bij gekomen, hij noteert precies wie hoeveel koffiebonen geplukt heeft.
Na het wegen worden de koffiebonen in een grote bak gegooid, van hieruit gaan de bonen naar een molen waarin ze gewassen en geschild worden. Het afval (pulp) wordt afgevoerd en wordt gebruikt als mest.
Na deze wassing worden de bonen in een grote bak water gedaan en al wat drijft wordt ook afgevoerd als restafval. De bonen die zinken naar de bodem, zijn de goede bonen. De goede bonen gaan naar een oven waarin ze gedroogd worden totdat ze 1% vocht bevatten. Hierna gaan ze door een sorteermachine waarin ze gesorteerd worden op diverse kwaliteiten en in zakken gedaan. De zakken worden bewaard totdat de koffieprijs gunstig is of worden meteen verkocht worden aan een koffiebranderij.

Het plukken van de koffiebonen is een zwaar karwei, de struiken staan op hellingen, het plukken is handwerk onder alle weersomstandigheden.
De plukkers worden per kg geplukte bonen uitbetaald, 1 kg geplukte koffiebonen levert 3.000 pesos (€0.15) Een goede plukker plukt +/- 90 kilo koffiebonen en dat is dus € 10,00 per dag.
Dat is niet zoveel en als je dit hoort, dan is de prijs van een pak koffie niet veel en schijnt een ander licht op de koffieplukkers. Het zet je aan het denken.

Nadat we een uitgebreide fotosessie hebben gemaakt en een praatje met de koffieplukkers wandelen we terug naar ons hotel. Het plan is lekker relaxen bij het zwembad.
We hadden bier gekocht bij het winkeltje en dus gaat Alwies bier voor ons beiden halen. Hij komt terug met het bier maar dat hem wel wat moeite gekost blijkbaar.
Hij vertelt dat de kamerdeur niet openging, Matt heeft hem geholpen door via het deurluikje de kamerdeur te openen. Na nader onderzoek bleek dat hij de sleutel had van kamer 9 en wij op kamer 19 zitten. Logisch dat de kamerdeur niet openging met de verkeerde sleutel, dus maar snel de juiste sleutel bij de receptie halen. Is hij een ...... of niet? Je mag het zelf invullen hahaha.

Na het relaxen gaan we lekker douchen want het ondertussen donker aan het worden en we moeten nog wat eten.
Op de kamer verzamelen we onze was, mag ook een keer gedaan worden, zodat we deze bij de receptie kunnen afgeven voor we gaan eten.

Cees en Marianne lopen gezellig met ons en we eten in het hotel restaurant. Met ons allen aan 1 lange tafel, lekker gemoedelijk.
Wij bestellen soep en 1 salade voor ons 2, dat is meer dan voldoende voor vanavond. De lunch is hier de hoofdmaaltijd van de dag en deze is zo veel dat je s'avonds nog vol zit.

Na het eten zitten we lekker na te tafelen, gezellig te kletsen en ervaringen gedeeld. Gert duikt nog even de jacuzzi in, Reina, Marian en Emily zijn in de sauna geweest en vertellen hun ervaringen.
Zo zijn we weer op de hoogte van ieders reilen en zeilen.
Tegen 22.30 uur lopen we terug naar onze hotelkamer en zoeken ons mandje op.