San Augustin en omgeving dag 7

Om 07.00 uur is het ontbijt dus zijn we om 06.00 uur wakker. We hebben een lekker ontbijt met gebakken ie en het vertrek is om 08.00 uur gepland.

Buiten staat ons vervoer voor vandaag te wachten met onze lokale gids Anibal, het vervoer is een Chiva, een traditionele bus met geen ramen en deuren en is in vrolijke kleuren geschilderd. Deze bussen rijden hier rond als openbaar vervoer om de bevolking in de bergen te kunnen vervoeren, de wegen zijn zodanig dat een gewone auto hier niet kan rijden. Je ziet dus jeeps en chiva's.

We maken een tour rondom San Augustin en bezoeken in ieder geval nog 2 archeologische vindplaatsen en en waterval. Het is hobbelen over de bergwegen die bestaat uit grind en zand. We komen door dorpjes waar nauwelijks of geen toeristen komen. Dit is goed te merken want we trekken veel bekijks en de meeste mensen maken foto's van ons in plaats van andersom. Misschien maken zij wel meer foto's van ons dan wij van hen, dat is ook weer een andere ervaring.
De bevolking is hier (geldt voor heel Colombia) heel erg hartelijk en vriendelijk, ze willen allemaal een praatje met je maken en dat je een foto maakt. Het maakt totaal niet uit of je de taal wel of niet spreekt. Met handen en voeten kom je een heel eind.

We passeren met de Chiva een klein fabriekje waar ze van suikerriet, rietsuiker maken en het fabriekje is in werking. Uiteraard laten deze optie niet onberoerd en vraagt Gert of we het proces mogen bekijken en mogen filmen. We worden met open armen ontvangen en we mogen filmen en foto's maken zoveel we maar willen. Gert legt het proces uit zodat we achtergrond informatie krijgen van het proces. We mogen ook een stukje van de rietsuiker proeven. De frietsuiker wordt in 3 bakken gekookt zodat er alleen de rietsuiker overblijft die dan weer in mallen wordt gegoten en wordt afgekoeld. De afgekoelde blokken wordt in een vrachtwagen geladen en zo vervoerd naar de markt voor de verkoop. Het is een zwaar werkje en warm. De kleur van de rietsuiker is nu donkerbruin, dit heeft te maken met de kwaliteit van de suikerriet. Zo leer je weer wat bij en krijg je toch meer waardering voor de mensen die dit allemaal verwerken.

De volgende stop maken we bij een gezin die onze lokale gids Anibal goed kent. Deze mensen hebben 2 cocabomen in de tuin staan voor eigen gebruik. We gaan de tuin in en krijgen een uitgebreide uitleg hoe de cocabladeren gebruikt worden. De vrouw des huizes laat de steen zien die gebruikt wordt om cocabladeren te verwerken en de dochters komen nieuwsgierig kijken wat die vreemdelingen komen doen. Het zijn 5 meiden die eerst verlegen zijn en dus op de achtergrond blijven, even later komen ze toch wel dichterbij. We mogen een foto maken van moeder en dochters en als we de foto's mailen naar Gert dan zorgt hij ervoor dat zij deze foto ontvangen. Zo krijgen we ook nog "huiswerk" op van onze reisbegeleider.

We hobbelen verder met de Chiva over de wegen door de bergen met schitterende uitzichten. We rijden een stuk langs de rivier Magdalena en we maken een stop bij het smalste stuk van de rivier.
De rivier is hier slechts 2,5 meter breed en bij de lokale bevolking schijnt het een sport te zijn om hier over de rivier te springen. Dit is geen ongevaarlijke onderneming want de rivier is hier misschien wel smal maar er staat hier ook een zeer sterke onderstroming. De rotsen zijn vlijmscherp wat het overspringen niet makkelijk maakt, uitglijden is dus geen optie. Veel mensen springen over naar de overkant, klimmen een stuk omhoog en springen vanaf daar in het diepe (+/- 20 meter) water. Onze lokale gids Anibal heeft dit ook gedaan toen hij een tiener was., maar zijn kinderen mogen deze rare fratsen niet uithalen van hem. Logisch want het is en blijft levensgevaarlijk. Veel mensen die dit geprobeerd hebben, hebben het helaas niet overleefd.

Het is wel een mooie omgeving en het is een geweldig gezicht om het kolkend water hier te zien stromen in de mooie natuur. Er staat ook een standbeeld van Magdalena bij de rivier, als beschermengel.

De rit gaat verder naar een dorpje waar een markt gaande is maar eerst gaan we lunchen. Het zal weer eens niet zo zijn maar de lunch is weer heerlijk en heel veel. Dat vanavond weer weinig eten worden vanavond.

Na de lunch struinen we op ons gemakkie over de markt, deze loopt op zijn eind maar het is altijd leuk om de drukte van een markt te beleven. Er staan allerlei groente en fruitstalletjes en met de mensen erbij geeft is een zeer kleurrijk geheel. Een mooie gelegenheid om overzichtsfoto's te maken maar ook portretfoto's. Iedereen voelt zich op zijn gemak. Een man met een poncho gaat zelfs voor mij poseren en als ik hem de gemaakte foto laat zien, bedankt hij me met een brede glimlach. Dit is toch een leuke ervaring.

Hierna is het verder hobbelen met de Chiva, de volgende stop is een waterval. Helaas is het droge tijd en dat houdt in dat de waterval niet vol en breed is maar dat het een mooi gezicht is 1 ding wat zeker is.
Het water stoit hier een paar honderd meter naar beneden en dat levert toch weer een paar mooie plaatjes op. We zijn niet de enige die de waterval komen bekijken.

Vlakbij de waterval is een plantage met groene en oranje vruchten, het zijn Lullo planten. Van de oranje vrachten een sapje gemaakt wordt, de vruchten worden geperst en met water vermengd. Het moet met water vermengd worden anders wordt het sapje te zuur. Gert koopt een hele zak vol met de vruchten zodat we 1 dezer dagen het lekkere sapje kunnen proeven.

Aan het begin van de landweg naar de waterval is een klein lokaal tentje en Gert heeft bij aankomst gevraagd of hij de koffie heeft klaar staan. De eigenaar zou in ieder geval ervoor zorgen dat er verse koffie is. Dus de afsluiting van deze tour is een bakkie koffie in het tentje, lekker genieten in het beginnend avondzonnetje.

Na de koffie rijden we nog een half uur terug naar het hotel waar we hartelijk afscheid nemen van de chiva chauffeur, begeleiders en de lokale gids.

Ons doel is het terras met een koud drankje en we delen onze ervaringen en belevenissen van vandaag. Niemand heeft behoefte om het dorp in te gaan en is het algemene besluit om in het hotel iets te eten, niet te veel vanwege de grote lunch, een kop soep is meer dan voldoende.

De rest van de avond zitten we gemoedelijk te kletsen bij de open haard in het restaurant.
Het was alweer een dag met ontzettend vele indrukken en weer veel extra dingen gedaan, het houdt gewoon weg niet op. Benieuwd wat de dag morgen brengt.