Dag 20:Kasane Botswana –Vic Falls Zimbabwe

Aangezien Martin het helaas gisteren niet gelukt is om onze paspoorten door de Zimbabwaanse migratiedienst te krijgen, moeten we om 05.15 uur bij de truck klaar staan. Met al onze bagage dus is het heel, heel erg vroeg als de wekker afloopt.

Het is een gezamenlijk besluit om geen ontbijt te nuttigen in het hotel. Dit naar aanleiding van het te lang duren van het avondeten. Hierdoor kunnen we wel eerder op weg, al om 05.30 uur.
Het is maar 15 minuten rijden naar de Zimbabwaanse grens, de poort is nog gesloten. Wee moeten 10 minuten wachten tot 06.00 uur dat de poort open gaat. We zijn in ieder geval de 1e.
We hopen dat we ook snel door de migratiedienst kunnen en dat we geen uren moeten wachten. Ja uren wachten is hier meer normaal dan uitzondering.

De migratie aan de Botwaanse grens gaat vlot, bij de Zimbabwaanse grens moeten we de paspoorten met heet immigratieformulier en US $ 30 afgeven. Hierna moeten we buiten wachten totdat de immigratiedienst alles handmatig heeft verwerkt. Het is goed dat het nog vroeg is want buiten is nergens een afdak te bekennen, dus nergens is schaduw. Je zal hier maar uren pal in het hete zon staan, echt niet prettig. Je verbrand dan levendig.
Tijdens het wachten zien we sporen van een hyena, helaas of misschien wel gelukkig zien we het beest zelf niet.
Ongeveer 1 uur later hebben we onze paspoorten terug met en mooie visumstempel.
Nog even een fotostop bij het bord Welkom in Zimbabwe en dan op weg naar Victoria Falls.

Om 08.45 uur zijn we in het dorp Vic. Falls en onze 1e stop is voor het ontbijt. Het is een toeristisch dorp en de prijzen zijn allemaal in $, dat is ook de officiële geldeenheid van Zimbabwe. Je kunt met je pinpas of visa betalen, lekker makkelijk.

Na het ontbijt rijden we met de truck eerst naar de brug tussen Zimbabwe en Zambia. Hiervoor moeten we dus naar niemandsland en zoals Norman zou zeggen, “Normans Land”.
We moeten allemaal paspoorten meenemen maar Norman neemt een dagpas om de brug op te gaan en wij liften op zijn paspoort mee. Dit moet want je gaat de grens van Zimbabwe over.

De brug geeft een prachtig uitzicht over de canyon en een snelstromende rivier eronder. Aangezien de brug 110 meter hoog is, is deze ideaal voor diverse activiteiten zoals zipline, bungee jump, swing, duospring. Dit is leuk om te zien maar om te doen, nee hoor daar pas ik voor.
Norman gaat de swing doen, hij probeert Saidja over te halen om samen met hem een duo-spring te maken maar dat gaat niet door. Tijdens de swing van Norman proberen we hem te filmen en fotograferen maar het gaat veel te snel en de afstand is te groot.
We hebben nog een bikkel in de groep, Priscilla gaat de bungee jump maken. Nog een poging om foto’s te maken en te filmen.
Saidja en Louise gaan samen de zip-line doen, dat is makkelijker te filmen en fotograferen. Dus genoeg dare devils in ons midden.

Hierna is het speeluurtje voorbij en lopen we terug naar de truck om richting het hotel te gaan. We rijden eerst een rondje door het dorp zodat we een indruk krijgen en weten waar de winkeltjes, de markt, de restaurantjes kunnen vinden.
Na een korte stop bij de ATM, voor degene die nog willen pinnen, rijden we naar het hotel.

Eigenlijk zijn we veel te vroeg in het hotel voor het inchecken, hierdoor zijn nog niet alle kamer schoon gemaakt. De poetsafdeling is nog mee bezig. Wij en nog 2 kamers moeten nog even wachten totdat onze kamers weer spik en span zijn.
Er is nog een misverstand met de deurcard en het kamernummer zodat Tom en Christina op de kamer staan van Louis en Jeanette. Alle 4 krijgen zowat een hartverzakking maar als snel wordt het misverstand opgelost en krijgen Tom en Christina een eigen kamer.

We hebben een paar uur relaxtijd en deze wordt door ons gebruikt om een biertje te drinken bij het zwembad in het zonnetje. Even genieten, het lijkt wel vakantie, hahaha.
Anderen nemen een duik in het zwembad of eten wat.

Saidja wil een Utra light vlucht maken en Norman krijgt het voor elkaar dat dit vanmiddag mogelijk is. Zij moet hiervoor door de immigratie van Zambia, visum betalen van Zambia. Eigenlijk vliegt zij over de grens met de vlieger om de Victoria Watervallen te bekijken. We zijn zeer benieuwd hoe zij dit vindt.

Wij gaan met 9 personen een helikoptervlucht maken boven de Victoria Watervallen. We worden met 2 busjes van de maatschappij netjes opgehaald bij het hotel, die ons naar het vliegveldje brengt.
Eerst moet je op de weegschaal, oeioeioe niet kijken. Het is vakantie en we zullen best wel aangekomen zijn. Dan worden we begeleid naar de helikopter, 3 personen per vlucht.
Als je ingestapt bent, krijg je een grote koptelefoon op waarmee je elkaar en de pilot kunt horen, worden we goed vast geriemd en dan vertrekken we.
Dit is voor ons de 1e keer in een helikopter, dat is een totale andere ervaring dan een vliegtuig. Heel spannend in het begin en nu kunnen we dit ook van onze lijst afstrepen.
Door de ramen aan beide kanten heb je een geweldig uitzicht, Peter die bij ons voorin zit heeft een nog beter uitzicht. Die zal wel hele mooie foto’s maken, ben benieuwd.
We vliegen naar de Victoria watervallen en ondertussen legt de piloot het een en het ander uit. Hij maakt 2 x een acht vorm boven de watervallen, de rivier en de canyon zodat je het aan alle kanten goed kunt bekijken en op de gevoelige plaat kunt leggen.
Van bovenaf heb je een schitterend, zeer indrukwekkend uitzicht over het geheel, bijna niet te beschrijven, moet je eigenlijk zelf gezien hebben. Ongelofelijk mooi, echt kicken!
Gewoon het raampje open doen, je fototoestel instellen en dan alleen maar knippen. Ja, je moet het ook met eigen ogen beleven en opslaan in je eigen geheugen. Niet alleen de belevenis door de lens. Na een uitgebreide draaiing en cirkeling boven de victoria watervallen gaan we terug naar het vliegveldje waarbij we over het landschap vliegen rondom Vic. Falls. De pilot spot een olifant, giraffen en zebra’s.
Als we weer geland zijn, worden we onthaald met een vochtig doekje en een kop koffie.
Van onze aankomst per busje en de vlucht inclusief vertrek en aankomst is een film gemaakt door de maatschappij. Terwijl we genieten van een kopje koffie en in onze kicke modus zitten, kijken we naar de film die ze gemaakt hebben en wordt een dvd gebrand.
De vlucht duurt 15 minuten en kost per persoon $ 162, DVD kost $ 20 extra. Dit vinden we allemaal zeer zeker het geld dubbel en dwars waard, door de belevenis en het ongelofelijke mooie uitzicht op de Victoria Watervallen.
Als iedereen terug is en de 1e indrukken zijn met elkaar gedeeld, gaan we met het busje terug naar het dorp.

We laten ons afzetten in het dorp bij een restaurantje om van hieruit de winkeltjes te verkennen. Als we beginnen met de verkenning stopt een taxi en Norman en Saidja stappen uit. Zij doet verslag van haar vlucht welke ook onvergetelijke ervaring was. Met ons 11-en struinen door het dorp, over de markt en langs de winkeltjes. Er wordt inkopen gedaan door iedereen, gelukkig heb ik mijn rugzak bij waar ook wat inkopen gedaan kunnen worden, zo hoeven we niet te veel in ons handen te sjouwen.

We maken een gezamenlijk besluit om niet meer terug te gaan naar het hotel voordat we gaan eten. Nee, we gaan lekker borrelen bij “Shearwater” op het terras, dat hebben we wel verdiend. Onder het koele drankje genieten we met ons allen, gezellig.

Vanaf hier lopen we naar het restaurant “Mama Afrika”, volgens Norman is dit een typisch Afrikaans restaurant, ze serveren Afrikaanse gerechten, er is live muziek, er is een souvenirswinkeltje en de aankleding is Afrikaans. Ja, dat kan niet anders dan gezellig zijn.
Als we aan lange tafels zitten, komen eerst nog 2 van de groep binnen die bij ons aansluiten en 5 minuten later de overige 4. Zij zitten aan een tafeltje apart. Zo blijkt dus de hele groep hier te eten, dat heeft Norman goed geadviseerd en geregeld.
Na het eten wandelen we met een groep van 11 terug naar het hotel, kan meteen het eten een beetje zakken.

In het hotel gaan we niet naar de hotelkamer maar ploffen we neer bij de poolbar. Lekker de dag afsluiten met een koud biertje en de dag doorspreken. Het was een hele lange dag maar vol met hoogtepunten, die nu allemaal de revue passeren.

Norman heeft een voorstel want de poolbar gaat sluiten. Hij wil met ons een lokale kroeg opzoeken om daar nog een biertje de drinken. Na het een en het ander te overwegen gaan er 3 mee van de groep. Wij en de andere besluiten om vandaag maar niet mee te gaan, de een is moe, de ander is helemaal in te kakken. Nee, we blijven maar hier.
Het loopt tegen 22.30 uur, we wensen de 5 (met Norman en Martin) nog veel plezier in de lokale kroeg en zoeken ons mandje op.
We zijn al wakker vanaf 04.15 uur en zijn moe van de zeer lange en indrukkende dag, tijd om de luikjes te laten rusten.