Dag 4 naar Moni op het eiland Flores

Om 04.00 uur loopt de wekker af, wakker worden, onder de douche en de laatste hand leggen aan de bagage. De hoofdbagage wordt door de medewerkers van het hotel naar de bus gebracht en moet om 04.45 uur buiten klaar staan.
Wij gaan naar de lobby van het hotel om een kopje koffie ondertussen te kunnen scoren. Het is nog donker en we moeten nog echt wel wakker worden.
Aangezien het te vroeg is om hier ons ontbijt te gebruiken wordt door het hotel ontbijtpakketjes gemaakt die we meenemen. Deze gaan we straks opeten als we ingecheckt zijn.

Het busje brengt ons om 04.00 uur naar het vliegveld van Denpasar voor de binnenlands vlucht naar het eiland Flores. Silvester zorgt op het vliegveld dat het inchecken vlotjes verloopt want hij checkt in 1 keer de hele groep in, lekker makkelijk.
Gelukkig hoeven we geen vertrekbelasting te betalen want dit zit in de ticketprijs van Garuda (vliegtuigmaatschappij) in. Door de controle gaat ook vlot, wat wil je op dit ontzettende vroege tijdstip en dus zitten we al snel bij de gate. We hebben nog een half uur voor we moeten boarden en dus tijd genoeg om het ontbijtje te nuttigen.

Om 06.50 uur stappen we in een propeller vliegtuigje en om 07.30 uur is het vertrek. We maken allemaal nog even het vertrek mee maar dan vallen al snel de luiken dicht, ja het was vroeg vanmorgen. Nog even wat bijslapen.
De vlucht naar het eiland Flores duurt 1,5 uur en er wordt aan boord ook een ontbijtje geserveerd. We vliegen naar de ene kant van Flores en hebben hier een tussenlanding. Na 0,5 uur vliegen we verder naar Ende, onze eindbestemming van de vlucht aan de andere kant van het eiland.
Dit laatste stuk van de vlucht duurt nog maar 40 minuten en wat denk je?
Er wordt weer een ontbijtje geserveerd, ik heb genoeg gegeten voorlopig. Om 09.00 uur landen we op Ende in Flores. De bagage hebben we snel weer in ons bezit. Dat is ook niet zo moeilijk want er zaten niet zo veel mensen in het vliegtuigje.

De bagage wordt weer naar ons busje gebracht. Het valt ons op dat dit busje niet in een beste staat is. Oud en versleten lijkt het wel, ach als deze ons maar brengt waar we moeten zijn.

Voordat we Ende weer gaan verlaten, moeten we eerst naar een kliniek. Het is namelijk zo dat Reina kiespijn heeft, en niet zo klein beetje ook. De pijnstillers en de druk in het vliegtuig hebben niet geholpen dus moet actie ondernomen worden. Nadat we Reina en Glen samen met Silvester hebben afgezet bij de tandarts gaat de rest kijken wat er in Ende te beleven valt.
We lopen door de straat en komen tot de conclusie dat Ende niet echt bruisend is en daarom kopen we een Bintang bij een supermarkt en gaan buiten op een trapje zitten.
Een half uur later zien we Reina en Glen weer maar ze hebben niet zo geweldig nieuws. De tandarts blijkt nu niet aanwezig te zijn en moeten na 16.00 uur terug komen. Allemaal leuk en aardig maar het hotel is 2,5 uur rijden van Ende dus dat wordt veel reizen voor hen. Maar wat moet dat moet.
We besluiten om nu naar ons hotel te rijden in Moni en later op de dag zal Silvester met Reina en Glen terug rijden naar Ende voor het bezoek aan de tandarts. Dus gaan we op weg.

Voor we Ende verlaten bezoeken we een lokale markt onder begeleiding van Silvester. Hij geeft uitleg over de kruiden en specerijen die we hier zien. Ook waarvoor ze gebruikt worden. Een markt bezoeken is altijd leuk, een mooie manier om een interactie te krijgen met de lokale bewoners.
We zien ook een paar mannen die een kaartspelletje doen en 2 mannen hebben een plastic zakje aan een oor hangen. Ze vertellen dat dat een teken is dat ze aan de verliezende hand zijn. Een leuk gezicht en wij hebben weer iets geleerd over het gebruik van de lokalen. Na het bezoek aan de markt gaan we verder op weg naar Moni.

Moni ligt 2,5 uur rijden van Ende en de weg gaat over slingerende bergwegen, omhoog en omlaag. Met andere woorden, we gaan een avontuur tegemoet met de gammele bus die we hebben, als dat maar goed gaat.
Het blijkt dat onze vermoedens uitkomen, het gaat niet goed met de bus. Bij de eerste echte stijging sputtert en hapert de bus op zodanige manier dat we het idee hebben dat het einde van de bus in zicht is. En ja hoor, even later valt de bus stil en komt ook niet meer vooruit. Hier moeten we iets mee. Een nieuwe bus.

Silvester had het plan om rond het middaguur ergens onderweg te gaan picknicken. Eten en zo heeft hij hiervoor in de bus geladen. Door de ongelukkige omstandigheden met de gammele bus moet het plan aangepast worden.
Silvester neemt eerst telefonisch contact op met de lokale agentschap om het probleem met de bus door te geven en een andere bus te regelen.
Hierna loopt hij naar een naburig huisje (gelukkig dat er hier iemand
woont) en spreekt met de eigenaar. De eigenaar vindt het prima dat wij op zijn veranda komen lunchen. Wat is het een lieve familie.
De spullen voor de picknick worden uit de bus geladen, 2 dozen en een krat. Hierin zit alles wat we nodig hebben, brood, eieren, rauwkost, sausjes, kaas, pindakaas en ook hagelslag komt tevoorschijn. Ongelofelijk. Silvester zorgt goed voor ons.
Met een paar man helpen we Silvester om de lunch klaar te maken en uit te stallen op de tafel op de veranda. Even later kan de gehele groep lekker genieten van een boterham gezond.
Een goed tijdverdrijf als we toch moeten wachten op de nieuwe bus, busje komt zo.
Met ons allen zitten we op en rond de veranda van de lieve familie en vanuit binnen worden we nauwlettend in de gaten gehouden door de kinderen van de aardige familie. Buitenkomen doen de kinderen niet maar bekijken ons wel uitgebreid.

Tijdens onze lunch komt er een nieuwe bus voorrijden en we gaan 100 % erop voorruit. Dit is een hagelnieuwe bus dus klagen doen we niet.
De bagage wordt overgeheveld naar de nieuwe bus en ondertussen ruimen we de picknick rommel weer netjes op. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat we de veranda op dezelfde manier achterlaten als we deze gevonden hebben.
Na een heel hartelijk afscheid van de aardige familie stappen we in de bus en vervolgen we onze weg naar Moni.

Na een 1/2 uur rijden over de slingerende bergweg komen we langs rotsblokken, bijna zo groot als een huis en moeten we stoppen.
Er zijn wegwerkzaamheden bezig, bulldozers en graafmachines staan tegen een steile berghelling hun werk te doen. Rotsblokken klein maken en ervoor zorgen dat ze van de helling afkomen. Het laatste geeft een enorm lawaai. Het stuk waar op het moment de werkzaamheden bezig zijn gaat over de weg die wij moeten passeren. Hierdoor is de weg helemaal afgesloten.. Gelukkig staat er geen lange rij voor de blokkade en Silvester gaat even polshoogte nemen wanneer we langs kunnen.
Het is logisch dat er geen lange rij staat bij de wegblokkade, de weg is helemaal afgesloten voor alle verkeer tot 18.00 uur vanavond. Dit houdt in dat dat nog langer dan 3 uur duurt.
Silvester heeft daarom een voorstel want hier meer dan 3 uur wachten heeft ook geen zin.
We rijden terug naar Ende waar we kunnen relaxen bij een hotel met Bintang en Wifi. Ondertussen kan Reina en Glen naar de tandarts om de kiespijn van Reina te verhelpen. We zorgen ervoor dat we ronde de klok van 18.00 uur hier weer terug zijn om onze weg te vervolgen. Het is een prima voorstel en dus gaan we terug naar Ende.

In Ende ploffen we met ons allen neer in de lobby van Hotel Grand Witsata. Er zijn hier heerlijke lounge banken, het is er koel, een restaurant ernaast, Wifi en Bintang. Met andere woorden, we vermaken ons hier wel.
Er wordt een dutje gedaan, gelezen, geschreven aan het reisverslag, gekletst, gedronken en uiteraard via Wifi het nieuws van thuis gevolgd.

Tegen 17.00 uur gaat Reina met Glen en Silvester naar de tandarts afspraak, ze heeft voor de zekerheid van te voren wat gegeten. Zeer waarschijnlijk kan ze en wil ze na de behandeling dat niet.
We hebben afgesproken dat we gezamenlijk eten in het restaurant ernaast als zij terugkomen van de tandarts.
Al na 15 minuten is Reina terug, ze hebben de kies getrokken en heeft medicijnen gekregen. Ze moet meteen eten en dus gaan we gezamenlijk naar het restaurant. Lekker eten met een Bintang. na het eten en de betaling van de rekening stappen we in de bus en gaan voor de 2e keer vandaag op weg naar Moni.

De rit duur 2,5 uur en het is ondertussen al donker buiten. We settelen ons in de bus en het licht wordt gedimd. Niet lang erna wordt het heel rustig in de bus. Het is een lange dag geweest, de dag is ook nog niet om. De oogjes worden moe en de luikjes vallen dicht.
De rit verloopt voorspoedig over zeer slingerende wegwegen tot ongeveer een kwartier voor onze aankomst bij het hotel.

Reina zit achterin in de bus en zij is misselijk geworden. Dit heeft te maken natuurlijk met de behandeling bij de tandarts, de medicijnen, het slingeren van de bus. We stoppen even zodat we een frisse neus kan halen. Ik maak van de situatie gebruik voor een sanitaire stop in de berm.
Als Reina gespuugd heeft, is de misselijkheid weer gezakt en kunnen we weer verder, gelukkig nog maar een kwartiertje.

Dit is niet het einde want 3 minuten voor de aankomst in ons hotel heeft Henk het moeilijk. Ook hij is misselijk geworden van het geslinger en geslanger vaan de weg. Hij denkt dat hij het nog wel 3 minuten kan volhouden maar helaas is dat niet zo. Gelukkig voor Henk en de chauffeur van de bus staat er bij hem in de buurt een afvalemmer. Hij gebruikt deze om erin te spugen en te voorkomen dat de hele bus onder zit.

Uiteindelijk komen we bij ons hotel in Moni aan waar we hartelijk ontvangen worden met een welkomstdrankje. het is een ecologe met bungalows in de bergen en wat we er nu in het donker ervan kunnen zien is dat het er heel goed en netjes uitziet.
De bagage worden naar de bungalow gebracht en wandelen er achterheen.

Onze bungalow heeft een tussendeur met de buurman, in deze Ferdinand. De deur is niet op slot en we kunnen ook geen sleutel vinden.
Plechtig beloven we elkaar op een humoristische manier dat we niet bij elkaar gaan spoken vannacht.

Na deze zeer bewogen en lange dag waarop veel ongelukkige omstandigheden bij elkaar kwamen wordt het tijd om ons bedje op te zoeken.
Het is voor vandaag welletjes geweest en het is ondertussen al na 22.30 uur, mooie tijd om ons klaar te maken voor de nacht.
Silvester zal ook blij zijn dat deze dag ten einde is.