Naar Santa Marta dag 16

Om 07.15 uur zitten we aan het ontbijt. Alles wordt je aangereikt, ingeschonken en bij je gebracht. Het duurt vandaag wat langer want er staat maar 1 man in de bediening.

Na het ontbijt gaan we nog even terug naar de kamer om onze spullen te pakken. Nog even alles goed nalopen of we alles in de handbagage hebben en de verboden spullen eruit halen. We hebben vandaag namelijk een binnenlandse vlucht.

Om 08.30 uur vertrekken we en het het vandaag voor het laatst dat Hernando met de bus ons komt halen, ach jammer.
Het vliegveld van Medellin ligt net buiten de stad, ongeveer 1 uur rijden en we maken nog even een fotostop. De lokale bevolking noemt dit de balconnes, een parkeerplaats langs de weg en hier is een mooi uitzicht over de stad, In het weekeinde staan hier kraampjes met spullen om te verkopen. Dat is goed te zien, de vuilnismannen zijn nog niet langs geweest.
Het is helder weer, alleen jammer van de smog die boven de stad hangt. Een laatste blik op de stad Medellin.

En dan komen we bij het vliegveld, hier nemen we hartelijk afscheid van onze lieve chauffeur, Hernando. We hebben 3000 km met hem door Colombia gereden en nu nemen we hartelijk afscheid van hem, met 3 zoenen natuurlijk!.
Gert geeft nog en klein praatje om hem te bedanken voor zijn diensten en zijn goede chauffeurskunsten, vriendelijkheid en opgewektheid.
Dit is eigenlijk niets voor Hernado, zo in de belangstelling staan. Maar het hoort er wel bij.
Hij bedankt ons ook, voor onze opgewekte, broederlijke sfeer. Altijd bereid om elkaar te helpen als het nodig is.
Hernando ontvangt van Gert een envelop met hierin zijn tip uit onze fooienpot.
Tijd voor afscheid, Hernando rijdt terug naar Bogota en wij gaan inchecken voor de vlucht naar Santa Marta.

We staan in de rij bij de incheckbalie maar hier gaat het allemaal niet zo snel. Ze hebben tijd genoeg hier blijkbaar. Gert is de 1e van ons en wil ons inchecken als een groep zijnde en als hij aan de beurt is, moeten we naar een andere balie.
Oke, vooruit dan maar, we sjokken achter Gert aan naar de andere rij.
Hij verzamelt de paspoorten, checkt ons allemaal in en we ontvangen onze instapkaarten. Goed werk Gert, dit gaat in ieder geval een stuk sneller want er nu nog mensen bij de incheckbalie en waren eerder aan de beurt dan wij. Lekker puh!

Tot 11.25 uur hebben we tijd om een sigaretje te roken, door de bagagecontrole te gaan en wat te drinken.
De controle wil in mijn rugzak kijken, ze hebben blijkbaar het statiefje gezien van het fototoestel wat ze in 1e instantie kunnen thuisbrengen. Tuurlijk mag je dat, geen enkel probleem. Alles wordt weer heel erg netjes door de controle ingepakt.

Met een kop koffie gaan we bij de gate zitten. Hier zit een hele grote groep jonge vrouwen die volgens mij nog nooit een toerist hebben gezien. Er worden namelijk veel foto's van ons gemaakt, ze komen tussen ons in zitten, voor ons zitten en noem het maar op. Iedereen wil met deze gringo's op de foto. Ze vragen het netjes en dat doen wij ook, dus het mes snijd aan beide kanten.
het blijkt dat zij werken bij lotterij en zij zijn de beste verkoopsters en gaan 1 week naar de kust. Bij ons in het vliegtuig zitten er 80 en in totaal zijn ze met 200 dolle mina's. Dat kan een dolle boel worden, we krijgen al medelijden met het resort waar zij verblijven.

Om 11.50 uur kunnen we aan boord. Bij vertrek is al een gekke huis, de meeste hebben nog nooit gevlogen. Ze klappen, juichen en gillen als keukenmeiden en dan is het vliegtuig nog niet van de grond. Onderweg heeft Gert foto's moeten maken met wel 20 verschillende fototoestellen want hij zat bij het raam en de dames durfden het zelf niet.
Het is 1 uur vliegen naar Santa Marta en bij aankomst is het weer 1 dolle boel, alleen nu klappen ze ook nog. Je wordt er bijna doof van.
De dames hebben nu al de dag van hun leven.

Gelukkig is de hoofdbagage snel op de band, zodat we naar buien gaan om de chauffeur voor vandaag te gaan opzoeken.
De kust is heel anders in temperatuur. Het is hier een heel stuk warmer.
De landingsbaan ligt vlak aan de zee en het is een schitterend gezicht.

Als de bus geladen is, bespreken we nog even wat we gaan doen. We zijn het er allemaal over eens, we rijden 20 minuten om naar Santa Marta.
De reden hiervan is simpel, Gert heeft ons helemaal lekker gemaakt.
We stoppen bij een klein tentje aan de kant van de weg, ze verkopen heerlijke ceviche. We zullen eens gaan proeven of Gert gelijk heeft of niet.
Nou, hij heeft gelijk, zittend op een bankje of een muurtje smikkelen en smullen we van de ceviche. Dat is het omrijden wel waard!

Na deze heerlijke lunch vervolgen we onze weg naar ons einddoel van vandaag, Minca.
Minca is een bergdorpje op de berghellingen van de Sierra Nevada (gebergte sneeuwbui).
Tijdens de rit vanaf de kust, kun je heel goed zien dat het een stuk warmer is. De vegetatie is een stuk droger en er zijn hier veel cactussen.
Naar mate we klimmen en meer de bergen inrijden, veranderd het landschap. Het wordt steeds meer jungle-achtiger, mooie omgeving.
Na zo'n 1,5 uur rijden komen we in Minca aan, ons hotel heet Hotel Minca en ligt aan het begin van het dorpje.
De chauffeur stopt aan de kant van de weg en rijdt niet de inrit in van het hotel. De inrit loopt omhoog en de bus kan niet bij de receptie komen.
De bagage wordt dus aan de kant van de weg uitgeladen.

We pakken onze bagage en dragen deze naar de receptie van het hotel, mensen van het hotel komen ons tegemoet om eventueel helpen te dragen. Voor ons hoeft het niet, we dragen onze zooi wel zelf naar boven, geen probleem.
Bij de receptie worden de koffers en tassen in een hoek gegooid om naar het balkon te gaan.
Genieten van de bergtoppen, het uitzicht en de talrijke kolibries. Aan de rand van het balkon hangen allemaal voederhuisjes met suikerwater en talrijke kolibries komen hier op af.
De camera's worden gepakt en foto's gemaakt, uiteraard proberend om deze vogels in vlucht te fotograferen. Op deze manier zijn we even bezig!
Soms moet je bukken, anders vliegen ze tegen je hoofd aan.
Het is niet makkelijk om ze op de foto te krijgen maar we blijven het proberen en na de tips van Gert, lukt het nog aardig.


Nadat we de koffers op de kamers hebben gezet gaan we met Marianne het dorpje verkennen.
Cees blijft op zijn bed liggen want afgelopen nacht heeft hij meer op de wc gezeten dan dat hij in bed heeft gelegen. Hij had last van zijn maag en darmen. Dat is nu wel minder maar hij is moe, kan me iets bij voorstellen als je een hele nacht niet geslapen hebt. Wij nemen Marianne wel onder onze hoede.
Het is echt een bergdorpje, en centraal pleintje, een klein eenvoudig dorpje en een klein politiestation met 1 agent volgens mij. Er zijn diverse restaurantjes en winkeltjes en diverse wandelroutes door de bergen heen.
Dat is allemaal leuk en aardig maar wij besluiten het om bij een dorpswandeling te houden, is ook gezellig.

Er is een goed restaurant (Lazy Cat) maar deze gaat pas om 18.00 uur open, dus weten we nog niet of we daar gaan eten.
Eerst een plek zoeken om lekker wat koels te drinken, dat vinden we in een leuk souvenierswinkeltje \ barretje. Het is beneden aan de weg, bij de inrit van het hotel. Het doet een beetje hippie achtig aan en er is een terrasje.
Lekker relaxen met reggea muziek op de achtergrond.


Eten doen we in het restaurant van het hotel, misschien dat Cees ook nog bij ons komt zitten. We kunnen dan ook nog op het balkon genieten van de natuur. Na de bestelling moeten we nog wel even wachten, de kok maakt het allemaal vers klaar en dan heb je ook wat, jammie jammie.

Na het eten gaan we terug naar de kamer om naar de bagage te kijken. Deze moet nog gesplitst worden voor het vertrek morgen.
De hoofdbagage gaat naar Santa Marta en de dagrugzak moet gepakt worden met spullen voor de aankomende 2 nachten. Daar zijn we nog wel even mee bezig.
Als alles gepakt is en gesplitst in hoofdbagage en dagrugzak, ons ervan verzekerd hebben dat we alles gepakt hebben voor de aankomende nachten, is het tijd om naar ons bedje te gaan en lekker te slapen