Naar Medellin dag 14

Om 5.45 uur loopt de wekker af, gelukkig is de hoofdbagage al ingepakt zodat we alleen onszelf hoeven klaar te maken. Tegen 06.20 uur nemen we onze hoofdbagage mee en zetten deze alvast bij de bus.
Om 06.00 uur zitten we aan een lekker ontbijtje met verse koffie en om 07.00 uur vertrekken we.

Vandaag rijden we eerst naar 400 meter boven de zeespiegel en dan door de bergen naar de 2800 meter hoogte, dit in zo'n 1,5 uur. Gert wil vandaag diverse stops maken want er zijn diverse zeer interessante dingen onderweg die hij met ons wil delen. Hij hoopt ook dat er weinig vrachtverkeer is tijdens onze rit door de bergen want op deze weg is er weinig ruimte om een vrachtwagen in te halen en kan dus voor vertraging zorgen. Vandaar dat we vandaag ook 1 uur vertrekken.

We rijden ongeveer 1,5 uur en dan hebben we een stop, het is tijd voor een kopje koffie. Na de koffie rijden we verder en genieten we van het landschap. Gert neemt ook in de bus de aankomende dagen met ons door.

De volgende stop is in een gebied van de sinaasappelbomen, bij het tentje kun je heerlijke vers geperste sinaasappelsap krijgen, heerlijk zoet van nature. Een lekkere opfrisser met goede vitamientjes.
Dit is vooral goed voor de mensen van de groep die op het moment wat problemen (gerommel) hebben met de maag en darmen.
De sinaasappelen vinden wij niet alleen heerlijk maar ook de lokale bevolking. In de tijd dat wij hier een drankje nemen stopt zowat elke auto of vrachtwagen om een net sinaasappelen te kopen.

Vitamientjes zijn binnen gewerkt en dus verder met de rit. Deze gaat langs de rivier Cauca. Aan de overzijde van de rivier heeft in het verleden treinrails gelegen, als je de over ziet dan kun je heet goed voorstellen hoe de rails hebben gelopen.
In Colombia heeft in het verleden een goed functionerend treinnetwerk gehad maar vandaag de dag rijdt er geen trein meer door het land.
Dit heeft te maken met de politici.
Vele politici bezaten in de jaren eind 70, begin 80 busmaatschappijen. Om deze meer winstgevend te maken en zo het vermogen van de politici te waarborgen moesten zij een manier vinden om het reizen met de bus te prefereren boven het reizen met de trein. Aangezien je dan een politiek figuur bent dan is dat gemakkelijk gedaan. Prijsverhogingen en andere maatregelen werden doorgevoerd en dit leidde tot het volledig wegvallen van het treinen netwerk. Vandaag de dag gaat al het transport en publiekelijk vervoer over de weg.
Misschien ook een optie bij ons, tenminste als de bussen goedkoper worden en meer op tijd rijden.

We maken een stop bij een huisje aan de oever van de rivier Cauca, bij het huisje staat een dieselvat met een jerry kan erop. Dit is een algemeen bekend "geheime" teken dat je illegale diesel kunt kopen.
Er staat een vat met met een trechter bij de muur, de voorwerpen om de diesel illegaal af te tappen van de leiding. Hij heeft een gat in de vloer van de garage, in de ruimte eronder staan de vatten voorraad afgetapte diesel. De diesel wordt illegaal afgetapt van de leiding die in de bergen ligt aan de overkant van de rivier.
De verkoper verdient zo een extra centje bij en de koper heeft zo goedkopere diesel dan bij een tankstation.
Waarom de lokale politie er niets aan doet, aan deze illegale praktijken? Simpel omdat zij met de prive auto's hier komen tanken!

De man is ook in het bezit van een soort kabelbaantje over de rivier. Zodat de mensen hier de rivier kunnen oversteken zonder een grote omweg te hoeven maken.
Er is een kabel gespannen over de rivier die loopt over 2 katrollen aan beide kanten van de rivier. Aan de kabel is een zitbankje van hout en autobanden bevestigd en het geheel wordt over de rivier getrokken door een touw. Een zeer simpele kabelbaan, gemaakt van natuurlijke materialen. Enkele van de groep testen natuurlijk deze kabelbaan uit en maken zo een tripje over de rivier heen en terug.

Het is tijd om onze reis langs de rivier de Cauca voort te zetten en maken nog een fotostop bij een mooi uitzichtpunt over de rivier. Dit is op een punt bij een bocht in de rivier. Aangezien de rivier in een dal ligt en het uitzichtpunt in de bocht, heb je hier aan beide kanten een mooi uitzicht over de rivier en de bergen.

Als we 15 minuten verder rijden, komen we in een dorpje aan. Het is ondertussen 12.45 uur en dus tijd om te lunchen en we hebben trek.
Wij, ook het grootste gedeelte van de groep, Gert en Hernando eten bij een tentje die de specialiteit van het stadje serveert. Gegrillde kip.
We bestellen 1/4 gegrilde kip en het leuke hier is dat je plastic handschoenen krijgt om de kip met de handen te eten. Zo krijg je geen vieze handen. Een simpele oplossing die ook nog geinig eruit ziet. Dus foto ervan. Dat de kip een specialiteit is, kunnen we wel iets bij denken want de kip is zo heerlijk gekruid dat we onze plasticvingers erbij aflikken. Jammy jammy! Duur is het ook niet want het kost totaal 27.500 pesos, dit is € 10,80 voor 2 x 1/4 gegrilde kip, 2 flessen bier, 3 pakjes marlboro en 1 aansteker. Bij ons heb je 1 pakje sigaretten en 1 aansteker voor dezelfde prijs.

Om 13.30 uur is het tijd om verder te rijden. We gaan nu klimmen naar de 2700 meter over een weg waar inhalen bijna onmogelijk is.
Deze weg is zeer in trek bij de jeugd in de omgeving. Op eigengemaakte karretjes, skateborden scheuren ze de bergweg omlaag. Ze gebruiken de voeten om af te remmen, hiervoor hebben ze onder de schoenen een extra zool gemaakt van autobanden. Slim bedacht van de jeugd, kost anders wel elke keer een paar schoenen als je beneden moet afremmen.
Als ze de bergweg weer omhoog willen dan liften ze mee met de auto's en vrachtwagens. Ze houden zich vast aan de bumpers terwijl ze op de eigengemaakte karretjes of fietsen zitten. Ja. lopen is te vermoeiend en duurt te lang. We zien er enkele op deze manier meeliften met een vrachtwagen en doordat we druk bezig zijn met bekijken met de meeliftende jeugd, zijn we op de bergkam aangekomen voordat we het weten.

De bergkam is een mooie weg om over te rijden, aan beide kanten van de berg zie je mooie uitzichten en diepe dalen, langs de weg staan ook huizen en zij hebben vanuit de achterzijde allemaal een prachtig uitzicht over de vallei. Er is helaas geen mogelijkheid om hier even te stoppen om foto's te maken want als ik schat, dan denk ik dat de totale breedte van de bergkam amper 20 meter is. Dit is een weg en huizen aan beide kanten en dan houdt het op, daarna loopt het naar beneden.

We genieten verder van de bergrit die nu weer langzaam maar zeker naar beneden loopt en komen in de omgeving van Caldas en we naderen dus ook Medellin. In de bus verteld Gert hoe hij in Colombia is terecht gekomen en waar hij gewond heeft in Caldas. Hij wijst het ons aan want de woning is te zien van af de weg. Leuk om deze informatie te horen, hoe Gert in Colombia is gekomen, waarom hij terug kwam en waar hij gewoond heeft.
Meer details over zijn prive leven hier in Colombia geeft hij niet, we hadden nog wel meer details willen horen maar hij is uiteraard niets verplicht.

In de bus verteld Gert dat we een vertraging hebben opgelopen vandaag van 1,5 uur door de drukte op de bergweg. Hierdoor valt zijn plan om vandaag nog met de metro te gaan in Medellin in duigen want anders moeten we nadien teveel haasten voor de geplande activiteit van vanavond. Zijn voorstel is om de metro voor vandaag te laten vervallen zodat we niet hoeven haasten. Is prima voor de hele groep, we hebben geen interesse om te haasten, we hebben vakantie.

Bij het binnenrijden van Medellin worden we een beetje overvallen door de stad, het is een zeer grote stad, op Bogota de grootste en ontzettend levendig en chaotisch. Overal veel mensen en harde muziek, uit elke tent klinkt zeer harde muziek, de ene tent nog harde dan de andere, je zou er al doof van worden bij het passeren van de tenten. Volgens Gert is zo hectisch en druk omdat het zaterdag is. Iedereen is dus vrij en genieten van het weekeinde en maken zich voor het uitgangsleven van Medellin.

Ons hotel is Nutibara in het hart van medellin, schuin tegenover Plaza Botero en vlakbij een metro station. We checken in en ons te settelen op de kamer, te relaxen en een hapje te eten voor ons avond programma.
Wij lopen samen naar een eettentje waar Alwies een kop kippesoep eet en ik een keer niets (vanavond hebben de mogelijkheid om te snacken, dat lijkt me voldoende) en nadien lopen we een stuk Plaza Botero op.
Hier staan beelden van de kunstenaar Botera, bekend om de dikke beelden zoals dikke mensen en dieren met dikke poten. Als we even stil staan om te filmen, foto's te maken en genieten over de hectiek en drukte komt een tiener naar ons toe. Hij is student en leert Engels op school, hij wil met ons een praatje maken om zo zijn Engels te oefenen. Zo maken we een kort praatje met de tiener, elkaar helpend en verbeterend in de Engelse en Spaanse taal. Een leerervaring aan beide kanten. Maar we moeten afscheid nemen van elkaar, dit doen we handschuddend.

Om 19.30 is het verzamelen in de lobby van het hotel. Beneden aangekomen merken we dat we vanavond met 1 persoon meer zijn, een vriendin van Ger, Claudia, t zal ons vanavond vergezellen.
We gaan naar Salon Malaga. Een bar waar weinig toeristen komen maar ontzettend in trek is bij de lokale bevolking. Hij heeft voor ons een tafel moeten reserveren anders is er geen plek meer binnen.
Medellin is de hoodfstad van de tango en in Salon Malaga is het elke zaterdag tot 22.00 uur, tango wat de klok slaat. Er is een band die tango speelt, mannen die zingen op tango muziek en wordt de tango gedansen door ontzettend goede tangodansers. Na 22.00 uur wordt er muziek gedraaid, voornamelijk salsa en wordt er door iedereen gedanst.
1 groot feest dus.

We wandelen ongeveer met ons allen naar de Salon en als we de bar binnen komen, is de sfeer van de tango uit zijn hoogtij dagen heel goed te proeven. Het lijkt wel of je meteen bij het binnengaan van de bar, terug gaat in de tijd.
De band zit langs de dansvloer, rondom zitten de bezoekers aan tafels. De muren zijn behangen met schilderijen en foto's uit de nostalgische tijd met handtekeningen, waarschijnlijk van tango idolen. Er staan jukeboxen en andere oude nostalgische muziekinstrumenten. Achterin staan ook biljarts maar deze zijn nu afgedekt in verband met feestavond op zaterdag.

Wat wel grappig is, zijn de heren toiletten. Halverwege de salon is een hoek afgezet met klapdeuren voor je overheen kunt kijken (vergelijkbaar met klapdeuren van een salon uit een western film) en daarachter zijn de heren plasbakken.
De dames toiletten zijn achter in de zaal, gewoon achter een deur.

Onze tafel is achterin, ze hebben deze in een l-vorm opgesteld zodat we de band en de vloer kunnen zien. We hebben met ons allen afgesproken dat alles wat we nuttigen vanavond op 1 rekening zetten en dat Gert deze rekening vanavond betaald.
Je moet wel even zelf bijhouden wat je gedronken hebt en Cees zal morgen checken wat en hoeveel je gedronken hebt zodat de rekening met Gert betaald kan worden. Dat moet goed komen. Alwies komt met het idee om met lucifers bij te houden hoeveel we gedronken hebben om Cees nadien te kunnen plagen. Ook dat moet goed komen, we houden wel van plagen.

Het is een schitterende plek waar je in contact kunt komen met de Colombianen, foto's maken en genieten van de nostalgische sfeer.
De zangers, de tango dansshow zijn geweldig en dat geldt ook zeker voor de Colombianen die hier zijn. We vermaken ons opperbest.
Dat geldt ook voor Cees en Marianne, zij zijn in gesprek geraakt met een paar mensen aan de andere kant van de zaal. We houden ze in de gaten en we zien dat ze drinken uit een wijnzak en zoals wij het kunnen zien smaakt hetgeen wat er in zit naar meer. Ze blijven eruit drinken, we zetten ze op de foto en film zodat we bewijs hebben.

Na 22.00 uur ruimt de band de spullen op en is het tijd van andere muziek. Salsa muziek. Overal zie je mensen opstaan en ze beginnen naast de tafels en stoelen te dansen. Ruimte te kort, geen probleem, tafels en stoelen worden gewoon opzij gezet voor meer ruimte.
Iedereen danst met iedereen, of je nu wel of niet de salsa kunt dansen, ze willen het je ook leren. Reina (ons dieseltje) is alweer in gesprek met iemand en ze vermaakt zich ook opperbest, ze blijft maar lachen!
Er hangt een zeer ontspannen sfeer in de salon en dat werkt uit bij iedereen in de salon. Dat geldt ook voor de leden van onze reisgroep, iedereen van de reisgroep danst, of met elkaar, of alleen of met een lokale.
Wat een feest, geweldig!

Tegen 23.45 uur vindt het grootste gedeelte van de groep dat het genoeg is voor vandaag en zij gaan met de taxi terug naar het hotel.
Natuurlijk zijn er altijd mensen die niet naar huis kunnen gaan, degene die ons kennen, weten wel wie dat zijn.
Precies, dat zijn wij. En Gert is er ook nog met Claudia. We zitten ook nog gezellig te kletsen met elkaar, gedeeltelijk in het Spaans, Gert is de tolk. Claudia is een gezellige dame en het voelt aan dat we een vriendin erbij hebben.

Het feest loopt ten einde en tegen 00.30 uur besluiten we ook naar het hotel te gaan. Samen met Gert en Claudia gaan we met de taxi naar het hotel, waar we elkaar een goede nacht wensen en naar ons bedje gaan.
Wat een feest en een zeer geslaagde avond, Salon Malaga is een plek in Medellin die je gezien en beleeft moet hebben, dat is onze mening!!!!!!!