Dag 6 Springbok Zuid-Afrika - Ai Ais Namibie

Om 06.00 uur loopt de wekker af en om 06.45 uur staan we kant en klaar met al onze bagage bij de lobby. De reisbagage wordt in onze eigen locker (nummer 14 en 9) geladen in de truck en wij gaan op zoek naar een bakkie koffie. Even lekker wakker worden want de zon schijnt al lekker buiten. Voor we naar het ontbijt gaan, betalen we via de pin de rekening. Bijna overal kun je de rekening betalen met je pinpas, hoe makkelijk is dat?

Er staat een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar. Afrikaanse, Amerikaanse en Continentale gerechten, dus voor iedereen wat wils. Tijdens het ontbijt moeten de migratiepapieren ingevuld worden die we later vandaag nodig hebben. We gaan vandaag de grens over naar Namibie. Norman moet ook onze gegevens aan de douane doorgeven en daarmee hopen we dat het passeren van de Zuid-Afrikaanse – Namibische grens niet te lang duurt. Ja, het is geen Europa, het gaat hier iets anders. Ze nemen er meer tijd voor om alles te controleren.

Na het ontbijt krijgen we een rondleiding van ongeveer een half uur bij een kopermijn. Dit wordt georganiseerd door het hotel. Eigenlijk stond dit gisteren op het programma maar omdat we zo laat in het hotel waren, is dit verzet. Dat komt eigenlijk ook beter uit. Piet en Mia zijn ondertussen ook gearriveerd in het hotel en dan hebben we de rondleiding met de complete groep.
Er wordt ook verteld over de geschiedenis van het plaatsje Okiep, dat eigenlijk bestaat door de aanwezigheid van de kopermijnen. Op deze manier krijgen we iets meer mee van het dorpje. Er staat een oude ventilatietoren en een oude pompinstallatie van 1881. De pompinstallatie is hier naar toe gebracht in delen op kar en hier weer helemaal in elkaar gezet.
Een stukje verder is de oude mijnschacht te zien, die nu helemaal vol staat met grondwater. Volgens mij is dat 1 van de zeldzame plaatsen die water vertoont in dit droge gebied.

We vinden het allemaal ontzettend jammer dat we gisteren zo laat zijn aangekomen want we hadden wel langer in dit gezellige hotel willen verblijven en meer van de omgeving willen zien. Het zij zo. Aan alles goede komt een eind. Dat geldt ook voor ons verblijf hier in Okiep. We moeten verder.

Onderweg verteld Norman wat de planning is vandaag en haalt nog even het geld op voor de gezamenlijke uitgavenpot en het water. Hij en Martin heeft veel flesjes water in geslaan voor ons tijdens de rit. Het meeste wordt achterin de truck geladen en we hebben een koelkast in de truck waar we het water in kunnen doen. Lekker koel water.

Het is 1,5 uur rijden naar de grens. De tijd wordt doorgebracht met lezen, dutten en genieten van het landschap. Om 10.45 uur zijn we bij de grens, het is gelukkig niet druk. De controle gaat vlot, behalve bij Piet en Mia. Omdat zij noodpaspoorten hebben willen ze dit extra gecontroleerd hebben bij de ambassade. Dat duurt volgens zeggen nog een extra 30 minuten. We wachten rustig af in de schaduw bij de grenspost, in de zon is het nu al veel en veel te heet. Gelukkig gaat het bij de Namibische migratie sneller. Om 12.00 uur zijn we door alle formaliteiten heen en zijn we in Namibië. Norman heet ons welkom in Namibië en dan gaan we verder.

Al heel snel maken we een stop, bij een winkeltje kun je pinnen en kunnen we drank en een ijsje kopen voor afkoeling. De drank kunnen we in de koelkast of in de koelbox leggen.
Het landschap is heel droog en dor. De bodem is zanderig en de bergen zijn rotsachtig. Het is rauw en robuust en bevat ontzettend veel graniet.

We passeren bij de Oranje rivier een dorpje bij een wijnplantage. Hier is een dorpje voor de arbeiders met hutjes van golfplaten en gras. 1 ding is zeker, met deze temperaturen is het bloedheet in de hutjes. De bewoners gebruiken de hutjes volgen mij ook alleen om in te slapen, voor de rest leven ze voornamelijk buiten. We maken een fotostop en Norman geeft het advies om eerst te vragen of je een foto van de personen mag maken, niet iedereen vindt het prettig om op de gevoelige plaat gezet te worden.

Een stukje verder stoppen we bij de Spar. Ja ook in Namibië is er een Spar. We gaan shoppen voor de lunch die we in de truck lekker opeten. Dat spaart tijd uit want we lopen achter op schema. Dat lijkt een standaard onderdeel van onze reis te worden. Ach ja, het is vakantie en we genieten.

We maken een stop als we in de verte het gebergte van de Fish River Canyon zien liggen. Dit is op 1 na de langste canyon ter wereld met zijn lengte van 160 km. We stappen uit om een stukje te wandelen, even de benen strekken. Op deze manier beleef je het land toch weer op een andere manier. Het is heel warm, een zeer droge omgeving, een woest landschap. Er groeit wel wat maar het zijn meer struiken en af en toe een eenzame boom. Een kokerboom of een quiver tree is eigenlijk geen boom maar een plant en familie van de aloë. Even de sfeer proeven van dit woestijn landschap. De vegetatie is klein, dor en vetachtig. Dat hier iets kan groeien.

We rijden door het Fish River Canyon nationaal park en onderweg zien we struisvogels, hagedis, kudu’s en zebra’s. We stoppen bij een kleiner uitzicht-punt over de canyon. Het is een magnifiek vergezicht over de kloof met een rivier heel erg diep onderin. Je krijgt elke keer een andere view met de zon en de schaduw. Je blijft maar kijken.
Er is een wandelpad langs de rand van de canyon die loopt van het kleine uitzichtpunt naar het grote uitzichtpunt, een wandeling van 3 kwartier. Met een stel van de groep gaan wee even de benen strekken en gaan wandelen. De andere genieten nog bij het kleine uitzichtpunt, volgen met de truck en lopen het laatste stuk. Een mooie wandeling waarbij je bij elke stap een ander uitzicht hebt. Dat heeft te maken met de rotsformatie, de zon die erop schijnt en de schaduw ervan. Echt magnifiek. Ik zie opeens een rotsformatie dat lijkt op een gezicht die de canyon en de rivier uitkijkt. Een hele mooie om een foto van te maken.
Het loopt ondertussen tegen 18.00 uur, de zon is niet meer zo fel. Dit maakt het wandelen een stuk prettiger. Minder zweten,

Als we bij het grote uitzichtpunt aankomen, wachten we op de truck. Eerder vandaag hebben we bij een drankwankel (ja, zo heet een winkel in het Afrikaans, wankel) drank gekocht. We gaan nu genieten van de zonsondergang boven de Fish River Canyon en de Oranje rivier onder het genot van een drankje. Gewoon even relaxen met drankje van dit magisch uitzicht.

Als de zon onder gegaan is, is voor ons tijd om verder te rijden naar onze accommodatie. Dat is nog 80 km rijden. We komen laat en in het donker aan, om 20.30 uur. Het is een alweer een mooi hotel, met kampeerplaatsen, een spa, buitenzwembad en een binnenzwembad. Jammer dat we maar 1 nacht hier verblijven.
De bagage wordt uitgeladen en Norman checkt ons in. Hij ontvangt de sleutels van de kamers en iedereen mag zelf een sleutel kiezen, alle kamers zijn hetzelfde. Ik pak een sleutel en jahoor, de laatste kamer van onze rij. Dat houdt in dat wij het verste moeten lopen met de bagage. De reisbagage op de schouder en lopen, hoppa. We slapen boven het binnenzwembad. We kunnen vanaf de balustrade zo het zwembad inkijken, wel gezellig.
Veel tijd om ervan te genieten hebben we niet, 15 minuten later kunnen we eten.

We verzamelen in het restaurant voor het eten, nadat we ons even snel opgefrist hebben. De tafel staat al gedekt en we bestellen alla carte. Lekker eten met een koud biertje en ondertussen wordt de dag doorgesproken. Dit is ook genieten.
Na het eten gaan een paar van de groep de spa ontdekken. Normaal is het binnen zwembad tot 22.00 uur geopend maar Norman heeft het geregeld dat er tot 23.00 gebruik gemaakt kan worden van het zwembad. Goed geregeld Norman!
Wij gaan lekker buiten zitten bij de bar met een koud biertje. Als wij om 23.00 uur ons mandje op gaan zoeken, zitten er nog een paar in het zwembad te genieten.
Zo wordt weer een dag afgesloten met allen maar hoogtepunten.