Dag 16 11-05-2015 Lombok (Tetebatu)

Om 05.50 uur loopt onze wekker af, voor de verandering hebben we vandaag een actieve dag.
Om 06.30 uur gaan we ontbijten om daarna ons klaar te maken voor de trekking rondom Tetebatu. De wandelschoenen moeten aan, voldoende water mee en niet te vergeten bescherming voor de zon. Uiteraard ook het fototoestel en de videocamera mee.

De trekking start bij het hotel en gaat door de rijstvelden, lopend over de smalle dijkjes van de rijstvelden. Op deze manier krijg je een goede indruk van de mensen die de rijstvelden bewerken en van het gehele proces van de rijstbewerking.
We zijn nog maar net op weg of we zien de 1e werkers op het land, er wordt over en weer hartelijk gegroet als we elkaar passeren. Tijdens zo’n wandeling heb je ook mogelijkheid om mooie plaatjes te maken van het landschap en de lokale bevolking, je bent in de dicht nabijheid.
Diverse kleuren groen in het vroege zonlicht en de werkende mensen op de velden, heel erg mooi.

De rijstvelden liggen in een terrasvorm en hebben een afwatering. Dit betekend dat je moet opletten met lopen voor de gleufjes in de dijkjes. Overal je voeten goed neerzetten, ook tijdens het omhoog klimmen van de dijkjes. Soms is het ook klauteren en klimmen over stenen, wortels van de bomen, dit maakt het juist zo avontuurlijk.
Langzaam maar zeker stijgen we een stuk, onderweg krijgen we uitleg over de rijstvelden en de werkers. We passeren ook kleine dorpjes waar we de mensen begroeten als we er doorheen lopen. Meteen een indruk hoe de mensen wonen en leven rondom de rijstvelden.
Er wordt een korte pauze gemaakt bij een punt met een mooi uitzicht over de rijstvelden en de berg Iniri, die momenteel haarscherp afsteekt tegen de blauwe hemel, een geweldig uitzicht.

Als we verderop een ander klein dorpje passeren, zien we de dorp bewoners bezig met het oogsten van de rijst. Ze slaan de bussel rijsthalmen tegen een plank om zo de rijstkorrels uit de halmen te halen. Van hetgeen er overblijft worden onder andere bezems gemaakt en dus deze resthalmen als kleinere bosjes bij elkaar gebonden. Er gaat eigenlijk niets verloren van de rijsthalmen. Sommige van de groep willen dit ook een keer proberen en al gauw blijkt dat we dit beter aan de specialisten kunnen overlaten.

Het wordt tijd om de dorpjes en de rijstvelden achter ons te laten en het bos in te gaan, op zoek naar de zwarte makakken. Het duurt niet lang of we zien al een grijze makak en even later ook een groepje zwarte makakken. Het valt niet mee om ze op de gevoelige plat vast te leggen want ze springen van boom tot boom of zitten hoog in de boomtoppen, je moet er wel wat voor doen. Na een beetje inspanning lukt het ook, mooi. We hebben geluk volgens Silvester, de vorige keer heeft de groep meer dan 1 uur in bos zitten wachten totdat ze een makak zagen en dit helaas zonder resultaat. Ja, je krijgt wat je verdient. Deze dieren hebben we willen zien en kunnen nu deze ook van ons lijstje afstrepen.

We gaan naar een naburig dorpje om onder het genot van een vers sapje even uit te zweten, lekker fris. We hebben nog een waterval op het programma staan. Silvester blijft bij het tentje zitten en de rest dalen met de lokale gids af naar de waterval.
Er zijn eigenlijk 2 watervallen maar 1 zit in het midden en is duidelijk te zien, de andere is pas zichtbaar als je helemaal naar voren loopt. Op zich is dat natuurlijk geen probleem, je moet echter wel door het enkelhoge water heen en dat is iets minder met de bergschoenen. De meeste hebben dus geen zin in natte voeten en schoenen. Het is mooi plekje om foto’s te maken. Na een korte en een stukje pittige klim komen we weer bij het tentje waar Silvester braaf op ons zit te wachten.

Het is tijd om terug te wandelen naar onze lunchplek. Dat is hetzelfde hotel waar we gisteren de lunch hebben gehad. We komen nu eigenlijk via de “achterdeur” bij het hotel aan. Na weer een heerlijke lunch en een koude bintang (hebben we wel verdiend) worden we terug gebracht naar ons eigen hotel met de bus. Hier komen we net na 13.00 uur aan en hebben we wandeling gehad van ongeveer 4 uur. Lekker actief bezig.

We hebben tijd om ons eventueel op te frissen voor de volgende excursie, niet te uitgebreid want het wordt vanmiddag weer zweten. Douchen doen we later wel, alleen andere schoenen aan en wat fris water door het gezicht heen. Mijn poriën hebben deze vakantie nog niet dicht gestaan.

Om 13.30 uur stappen we in de bus om de lokale ambachten te bekijken. Als eerst naar de wevers die traditionele Indonesische sarongs weven. We stoppen bij een winkeltje dat door een coöperatie is opgezet zodat elke weefster uitbetaald krijgt. We worden door een lokale gids meegenomen naar de weefsters, die voor hun huisje zitten te weven. De wandeling gaat door een smal steegje wat niet breder is dan een normale brandgang, het steegje blijkt een straat te zijn. Bewust zo gebouwd om een beetje koelte tussen de huizen proberen te houden. Het is een grote wirwar van straatjes en steegjes waar de lokale bevolking woont, leeft en werkt.
De weefsters zitten in hun weefgetouw, op deze manier wordt het weefgetouw door het lichaam strak gehouden. De lokale gids legt de werkwijze uit, verklaart de kleuren die gebruikt worden en het soort garen dat gebruikt wordt, heel erg interessant.
Het einde van de toer is het winkeltje waar je uiteraard ook sarongs kunt kopen, helaas voor de organisatie wordt er niets verkocht aan ons. We vinden de gebruikte kleuren te fel voor onze smaak en de prijs mag er ook zijn.

Hierna gaan we verder naar de pottenbakkers. Eerst de lokale gids vinden, die blijkbaar een middagdutje aan het doen was. Hij brengt ons naar een dame gebracht die ons uitgebreid laat zien hoe zij een pot van klei maakt. Ze heeft een klein draaibankje die ze met haar tenen bemant. Binnen een mum van tijd draait ze een pot in elkaar. Hierna nemen we een kijkje bij de 1e droging. Diverse potten worden op elkaar gestapeld en ertussen, er langs, er onder, er boven, wordt allerlei brandbare spullen gestopt. Je moet denken aan hout, plastic, oude kleren, oude schoenen, enzovoorts. Dit wordt aangestoken voor de droging. 1 ding is zeker, gezond is het zeer zeker niet om hieraan te werken en in de omgeving te staan. Silvester vraagt ons of we interesse hebben om aardewerk te kopen maar dat is er niet.
We willen naar de bamboewevers, zo gezegd zo gedaan. De dames willen ons maar wat graag laten zien wat ze kunnen want ze beginnen meteen ringetjes te weven van bamboe voor iedereen. Dat doen ze heel vlot, met een baby op de arm. Hierna nemen we een kijkje in het winkeltje. Er wordt door diverse mensen van de groep gekocht. Een mandje of een setje, wij kopen een houten maskertje voor aan de muur. De weefster laat mij een haarspeld zien, ik mag de speld proberen maar de speld blijft niet zitten in mijn haar. Om dit te verduidelijken laat ik mijn haar in een staart hangen, de lengte van mijn haar blijft niet opgemerkt bij de dames. Ze voelen aan mijn haar en wijzen naar de speld. Met hangen en voeten probeer ik uit te leggen dat mijn haar te dik is voor de speld. Een dame met een soort gelijke haarspeld haalt de haarspeld uit haar haar, het blijkt dat net zo’n lang haar heeft als ik. Zij doet de haarspeld uit de winkel in haar eigen haar om te laten zien dat de speld goed blijft zitten. Ik gebaar tegen haar dat zij de speld in mijn haar moet doen, even voordoen hoe zij de speld vast zit. Hiervoor moet ik door mijn knieën zakken want de dames hier zijn niet zo groot. En warempel, als zij de speld in mijn haar doet dan zit deze wel stevig.
Ik wil de speld kopen want nu zit deze goed. Wat blijkt, zij heeft haar eigen speld in mijn haar gedaan. Een hilarische situatie ontstaat waarbij zij Indonesisch spreken en ik ze dus niet kan volgen. Tijd om Silvester erbij te roepen. Eerst denkt hij dat er eventueel iets mis is, als hij bij ons staat is het hem helemaal duidelijk en lacht hartelijk om de humoristische situatie.
Ik kan de speld kopen voor 10.000 roepie (€ 0,70) en geef alle dames nog een flinke knuffel voor de gezellige, humoristische situatie.
Een heerlijke, leuke interactie met de lokale bevolking. Het is tijd om naar de bus terug te keren en naa het hotel te gaan.

Daar hebben we nog ruim de tijd om te relaxen, ons op te frissen, wat te drinken voordat het buffet om uur klaar staat. De avond brengen we gezellig met elkaar door en praten we de dag door met een heerlijke koude bintang. Iedereen gaat vroeg naar de kamer om de tassen reisklaar te maken en nog te relaxen op de kamer, de inspanning van de wandeling, het vele zweten en het warme weer maakt een mens slaperig. Dus we gaan lekker het bedje opzoeken.