Dag 6 Riung op het eiland Flores

Om 08.30 uur vertrekken we voor onze excursie, dus hebben we tijd genoeg voor ons ontbijt. Ondanks de warme, klamme, zwoele nacht hebben we goed geslapen. We maken onze rugzakken klaar voor de excursie van vandaag, snorkelen en op zoek naar de vliegende honden.

Om 07.00 uur zitten we kant en klaar in de eetzaal voor het ontbijt. Brood met zoetigheid. Aangezien dat onze reisgenoot dit een karig ontbijt vindt probeert hij een gebakken ei te regelen en dat lukt. Gewoon vragen en op deze manier heeft iedereen een eitje bij het ontbijt, dank je Ferdinand.

De hele groep is er vandaag op tijd bij zodat we eerder kunnen vertrekken naar de haven. Nynke is nog bezzig om haar nieuw snorkelmasker snorkelklaar te maken doro de binnekant in te smeren met tandpasta. Dit schijnt goed te zijn tegen het aanslaan van de binnenkant van de snorkel. De rest gaat al voorop naar de haven en Nynke volgt ons met Silvester.

Het is ongeveer 10 minuten lopen naar de haven van het stadje waar we onze bootman treffen. Voor vandaag zijn 3 boten geregeld zodat iedereen voldoende ruimte heeft om te hangen, te zitten, te liggen.
Wij delen de boot met Theo + Margriet en Theo + Wies. Onze bootsman heet Atu en heeft rastahaar en hiermee is hij makkelijk te herkennen.
Iedereen gesetteld op de boot, we kunnen dus vertrekken.

Onze motor wordt gestart en het geluid lijkt ontzettend op het gezang van de apendans (taka taka taka). Zo spontaan als we zijn doen we dit ophet geluid van de motor mee. De schipper en de bootsman Atu vinden het prachtig.

Atu staat voor op de boeg zijn spullen bij elkaar te pakken en laat iets in het water vallen. De boot keert en wij speuren mee over het wateroppervlak om mee te zoeken. In 1e instantie denken we dat hij zijn zonnebril in het water heeft laten vallen maar het blijkt dat hij een rolletje geld in het water heeeft laten vallen. Dat is heel erg spijtig voor hem maar we kunnen het rolletjes geld niet meer vinden en dus besluit Atu om de boottocht verder door te zetten.

De 2 andere boten liggen ondertussen ver voor ons maar straks komen we allemaal bij elkaar, dus geen enkel probleem.
Het is een heerlijk tochtje langs de kustlijn van Flores, lekker genieten van het uitzicht, de bootrit, de zon en de wind. We varen om het eiland Ontoloe heen.

We zijn hier met een speciale reden, het bezichtigen van de vliegende honden. Volgens Silvester zitten hier 1000-den in de toppen van de mangrovebossen en warempel, hij had gelijk.
De boomtoppen hangen vol met vliegende honden, ongeloofelijk!
Dit familielid van de vleermuizen zijn overdag ook actief, ze hebben een oranje-bruin koppie dat echt op een hondekop lijkt. Prachtig om te zien.
De boten worden stil gelegd zodart we beter foto's kunnen maken en ze beter kunnen filmen. Het is een geweldig gezicht.
Iedereen probeert ze op de gevoelige plaat vasst te leggen, in de vlucht, in closeup, van de groep. De bootsman en de schippers van de boten maken lawaai om ze te laten schrikken zodat ze vliegen. De hele kustlijn hangt vol met de Vliegende Honden.


De bootjes worden stil gelegd zodat we de gelegenheid krijgen om de vliegende honden beter op de foto en film te krijgen. Ook maken de bootsmannen een hoop lawaai, dit zorgt ervoor dat we ze in de vlucht op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. We zouden hier wel uren kunnen vertoeven om van ze te genieten, maar ja aan alles moet een einde komen.

We varen nog een half uurtje voor we aanmeren op een strandje, uitstappen. het is een klein strandje met voldoende bomen zodat we beschutting hebben. Alles wordt uit de boten geladen, inclusief de lunch en de levende lunch. Een kip die later op de grill gaat.
De bootsmannen en Silvester gaan de verse lunch voorbereiden en ondertussen is het mogelijk om te snorkelen.

Vanaf dit strandje kun je snorkelen vanaf het strand en Atu gaat voorop om de mooie plekjes aan te wijzen. Hierna gaat hij terug om mee te helpen met de lunch en wij vermaken ons opperbest in de zee met snorkelen en zwemmen.

Het koraal is een mooie kleurschakering en we zien allerlei prachtige gekleurde vissen, geel\zwart\rood\groen\blauw, noem de kleuren maar op je ziet het hierin het water in het koraal, de vissen, de zeesterren.

Na een 1/2 uur vinden we het welletjes want ondanks dat we ons goed ingesmeerd hebben moeten we uiteraard toch voorzichtig zijn om onze achterkant niet te laten verbranden.

We zoeken allemaal een leuk plaatsje op, op het strand en genieten we van onze koks en hoe ze druk bezig zijn om onze lunch klaar te maken.
1 kip, 3 tonijnen, gebakken banaan, mie goereng. Jongens, jongens dat ziet er toch lekker uit. Maar wat nog belangrijker is, het smaakt ook lekker en er is meer dan genoeg voor iedereen. Eigenlijk veel te veel.

Na de lunch wordt weer alles netjes opgeruimd want we gaan zo meteen verder.

6 mensen van de groep hebben snorkels gehuurd van de bootsman Atu en als we meehelpen om de spullen op er ruimen blijkt er een snorkelpijpje te liggen zonder een snorkelmasker. Vreemd want de set zit aan elkaar en heeft ook zo de hele tijd gezeten. Het is natuurlijk mogelijk dat iemand het masker even gebruikt heeft om een beter zicht te krijgen van het onderwater gebeuren zonder te hoeven snorkelen. We vermoeden dat het masker al op de boot ligt dus nemen we de snorkel alleen mee.

Enkele van de groep gaan snorkelend voorop terwijl de andere met de boot volgen, ze worden onderweg weer opgepikt.
Terwijl we wachten op de snorkelaars komt er een andere boot naast ons liggen en deze bootsman heeft een baby aapje bij zich. Het is een beestje van slechts een paar weken oud, heel lief om te zien hoe het diertje zich vastklampt aan de bootsman.
Het blijkt van Atu te zijn en hij verteld ons dat hij het aapje in de jungle gevonden heeft en dat de moeder dood is, hij heeft het beestje onder zijn hoede genomen.

We varen naar een ander eiland en een stukje ervoor springt de snorkelgroep weer in het water om zo al snorkelend naar het strand te gaan en de rest wordt met de boot op het strand afgezet.
Ook hier kun je makkelijk van het strand af snorkelen en ook hier zijn schitterende gekleurde vissen en koraal en het lijkt erop dat dit plekje nog mooier is dan het vorige plekje.
Er gelden trouwens wel strikte regels om te mogen snorkelen: Het is verboden om het koraal op welke manier dan ook te beschadigen of mee te nemen. Je moet dus wel even opletten waar je je voeten hier neerzet want het koraal loopt tot aan het strand toe. En terecht.

Na het snorkelen laten we ons opdrogen op het strand, een mooi stukje bounty beach maar zonder schaduw. Dit is lekker om je te laten drogen maar daarna gaan we op de boot in de schaduw zitten.

Alwies wil een leuke foto maken met zijn voeten in de zee en een fles Bintang. Dat lukt aardig, maar bij het opstaan wordt zijn fles Bintang omgegooid door de zee. Het resultaat, Alwies even niet blij en Atu die in een deuk ligt op de boot, uiteraard was dat wel gezien door hem. Humor.

Om 16.15 uur varen we terug naar de haven van Riung waar we 20 minuten laten aankomen.
We meren aan bij een pier die losjes in het water ligt wat het uitstappen heel erg wiebelig maakt. De verbinding tussen de losse pier en de vate pier is met een soort trap. Hier helpen we elkaar zodat er niemand in het water valt.

Op een soort pleintje wachten we op elkaar. Hier geeft Atu aan dat hij een snorkelmasker mist en wij (Alwies, Theo, Margriet en ik) leggen de situatie uit. We dachten dat het masker op een andere boot zou liggen maar dat is helaas niet het geval. Mogelijk dat het masker dan toch alsnog op het 1e eiland is achter gebleven. Niemand van de groep kan zich herinneren iemand gezien te hebben met alleen een snorkelmasker of dat iemand de set heeft los gehaald.
Het is mooi klote voor Atu want hij heeft de snorkelspullen van iemand anders geleend, volgens Silvester wordt het samen geregeld. Een snorkelmasker kost 43000 roepia (€ 25,00).
Een goede oplossing.

We lopen terug naar ons hotel om het zeezout van ons lijf af tte spoelen. Iedereen duikt meteen onder de douche en dat is teveel van het goede. De waterdruk verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Ik besluit om de de grote emmer vol te laten lopen met water, deze kraan heeft nog voldoende waterdruk en gooi met een klein emmertje mezelf en mijn haren nat. Op deze heelrijke ouderwetse manier kun je ook jezelf wassen, geen probleem.
Terwijl ik met mijn hoofd in de shampoo sta, komt Silvester vragen of we even om de beurt willen douchen ivm waterdruk.
Uiteraard willen we dat doen, alleen is het wel zo dat ik op manier waar ik al mee bezig ben doorga. Ik kan nu niet ophouden met mijn kop vol met shampoo.
Het is heerlijk om je zo af te spoelen, zo doen de meeste mensen het hier ook.
Ten lange leste krijgt iedereen zijn en haar douchebeurt en zijn we fris om te gaan eten.

Silvester heefft om 20.00 uur gereserveerd en we nemen de zaklampjes mee, er is hier geen straatverlichting en het is ondertussen al donker.
Na 5 minuten wandelenzijn we bij het restaurant, hier werkt de bootsman Atu en de rest van de excursie vandaag.
Het is een heel gezellig tentje. Ik maak nog even een praatje met Atu over de gebeurtenis van vandaag en hoe klote dit allemaal voor hem is. Hij verzekerd me dat het allemaal geod komt, dat is heel fijn om te horen.

Op een tafel wordt het eten geserveerd, Rijst, Mie Goreng, Kip, Sate, 3 verschillende gegrillde vis, groenten, eigen gemaakt sambal die volgens hen heel erg pittig is.
Jonge, jonge wat is het eten lekker, dat is gewoon smullen.

Na het eten wordt er afgerekend, bij de 1 voor het eten en bij de ander voor de excursie. Hierna komt ook uiteraard de ongelukkige gebeurtenis van het snorkelmasker weer naar voren. Silvester vraag ook aan ons hoe we dit het besgte kunnen oplossen voor alle betrokken partijen.
Ik geef aan, haal het uit de fooienpot, dan is ook opgelost. Enkel van de groep geven aan dat er 6 personen van de groep de snorkelspullen gehuurd hebben en zij zij dit zouden moeten betalen. Deze opmerking had ik al eerder gehoord vndaag en vond het zeer beschuldigend naar de 6 personen toe. Mijn reactie was ook licht geirriteerd: Ik wil het hele bedrag wel betalen, ik hou ermee op, ben het beu. De 6 hebben de set niet losgekoppeld, dat is een zekerheid. Tenslotte zijn we allemaal verantwoordelijk, wij als groep, Silvester en Atu.
Hierna wordt unaniem besloten om het geld voor het masker te betalen, gedeelteijk uit de fooenpot, gedeeltelijk door Silvester en gedeeltelijk door Atu. He, he dat is ook weer geregeld.

Hiermee nemen we hartelijk afscheid van Atu, hij is blij dat het netjes opgelost is. Hij zal de volgende keer ook meer en beter opletten bij het verlaten van het eiland of alle spullen wel inderdaad zijn meegenomen, dat er echt niets achterblijft. Leerpuntje.

Terug in ons hotel, voor we de rekening betalen, nemen we met het grootste gedeelte van de groep een koud pilsje op de binnenplaats.
Ik regel nog even een ventilator voor de nacht en mijn idee is om de grote ventilator die in de eetzaal staat te lenen. Silvester heeft een ander idee, hij is bezorgd dat deze te groot is voor de kamer en daarmee te koud en winderig gaat worden. Hij heeft een kleinere ventilator die hij niet gebruikt die we mogen hebben.
Alwies sluit deze aan op onze kamer maar helaas, deze is oververhit dus kunnen we ook niets mee. Dus Silvester krijgt de kleine terug en de grote gaat naar onze kamer, met goedkeuring van het hotelpersoneel.

Om 22.30 uur betalen we de rekening en gaan we naar onze kamer om ons bedje op te zoeken. Met deze grote ventilator zullen we zeker goed slapen, lekker windje. Niet te hard zetten en goed opstellen want anders blaast de grote ventilator een gat in de muur. ;-)
Slapen.