Naar Tayrona park dag 17

Om 07.00 uur kun je ontbijten en dus zijn wij present. Heerlijk buiten zitten en de kolibries zijn er ook al volop. Beter kun je het niet hebben.
Het is net en bioscoopfilm waar je naar zit te kijken.

Je had ook de mogelijkheid om om van 06.00 - 09.00 uur een wandeling maken met een bioloog om vogels te spotten. Wij hebben besloten om dit niet te doen want wij vonden dit te laat.
Om 11.00 uur is het vertrek gepland en dan moet ook alles gepakt en gezakt zijn.
Er zijn maar een stuk of 3 die deze ochtendwandeling zijn gaan maken, we horen het wel hoe het was.

Wij blijven heerlijk op het balkon zitten van het hotel zitten en genieten vsn de vogeltjes en het uitzicht over de vallei. Een kopje koffie erbij en wat slap ouwehoeren met de groep. Cees is er ook bij en hij voelt zich een stuk beter, als je zijn opmerkingen hoort. Gezellig, zo komen we ook de tijd door.

Om 10.15 uur zijn we helemaal klaar met het pakken van de bagage en dus nemen we alles al mee naar de receptie. Nog even de tijd voor een bakkie leut voor we gaan.
Net na 10.30 uur is de bus er al en aangezien we toch klaar zijn brengen we de bagage naar de bus aan de straatkant zodat de chauffeur de bus kan laden.
Alles is om 11.00 uur geladen, dus kunnen we vertrekken. Het is ongeveer 1,5 uur rijden naar het Tayrona National park. Voor we het park daadwerkelijk inrijden hebben we eerst een lunchstop.

Dit is bij een restaurant bij een rivier en er staat een heerlijk briesje. Deze lunchstop is speciaal hier gepland door Gert. Het is straks nog 1 uur lopen voordat we bij de slaapplek zijn in het park en dat moet je niet op lege maag doen. 1 persoon wil eigenlijk meteen doorgaan en wil zonder overleg met Gert, dit voorstellen. Jammer voor deze persoon want dat gaat dus mooi niet door. Gert vindt het niet prettig dat er geen overleg is geweest met hem, de lunch is van tevoren vastgelegd en niemand van de groep is het niet eens met zijn voorstel.
Dit is ook weer opgehelderd en dus lekker lunchen, de een uitgebreider dan de ander. Ja, Alwies had ook weer een groot bord eten maar volgens hem heel lekker want het bord gaat wel helemaal leeg.
Bij het restaurant verwissel ik mijn korte broek voor een lange broek want ik ga te paard naar de slaapplek. Dat lijkt me een leuke rit.

Na de lunch rijden we naar de ingang van het park en na het passeren van de ingang rijden we door tot de parkeerplaats. Hier worden we afgezet door de chauffeur en nemen alleen de dagrugzakken mee. De rest gaat met de chauffeur mee naar Santa Marta.

Tayrone park is genoemd naar de eerste en originele inwoners van dit gebied, de tayrone indianen en zij zijn gekenmerkt door het dragen van witte kleding. Een minderheid van deze indianen wonen nog in dit gebied en hopelijk zien we deze ook.

Op 2 manieren kun je vanaf de parkeerplaats naar de slaapplek dieper in het park bij de zee, een wandeltocht van ongeveer 1 uur of te paard.
Alwies gaat met de benenwagen en ik ga met Gert (en de extra tent en bagage die niet gedragen wordt) te paard.

We hebben 3 paarden nodig, 2 voor ons en 1 voor de bagage. Lekker op weg en het is een mooie rit door het park heen, mooie natuur en een mooie weg maar helaas weinig mogelijkheden om te draven.
Ten 1e zit ik op een muilezel (het beestje heeft dit laten horen door te balken als een ezel) die liever lui dan moe is en ten 2e loopt het omhoog, omlaag.
We komen door kloven waar de paarden en muilezels net doorheen kunnen. De rit gaat ook een stukje door een drassig gebied waar mijn muiltje niet echt zin in heeft. De muil zakt tot in zijn kuiten in de modder en lijkt erop dat hij niet verder wil, gelukkig wel nadat hem flink aangespoord heb en hij nog even gepiest heeft.
Al met al een een leuke rit en mogelijkheden genoeg om te genieten van de rit, de natuur en de omgeving en lekker draven (na wat flinke aansporingen van mij).
Na 40 minuten zijn Gert en ik bij de slaapplek en Gert maakt ook nog een klein ritje met een jochie voor op zadel. Dat was een vraag van de moeder want het jochie is dol op paarden, dat is ook te zien want het jochie vindt het geweldig op paard.

Als ik zo bij de slaapplek rondkijk, is het hier goed uit te houden, de aankomende 2 nachten. Het ziet er goed uit.
Gert gaat de groep alvast inchecken en daar komen de eerste lopers al aan, Matt en Andre. Even later komt Alwies en 1,5 uur na het vertrek van de parkeerplaats is iedereen op de slaapplek.

Het is ook een mooie wandeling door de natuur (volgens de groep helaas teveel geciviliseerd is door de planken in het park) en over het strand (waar geen planken liggen). Over het strand was het dus zwaarder lopen en een stuk warmer want daar loop je pal in de brandende zon.
Alwies heeft onderweg uiteraard de tijd genomen om te filmen, in het begin van de wandeling een stel capucijnerapen en bij het uitzichtpunt bij het strand. Iedereen is bezweet van de wandeling maar dat kan ook niet anders in deze temperaturen maar ze hebben allemaal ervan genoten.

Gert, Reina, Cees en Marianne slapen in een hangmat, dit zijn mooie grote en dikke hangmatten met een klamboe en de rest slapen in een tentje. De koppels slapen een 4-persoonstentje met voortentje en de singels slapen in een 2-persoonstentje met voortentje. Iedereen heeft dus ruimte genoeg.
En weer slapen we naast onze bijna "vaste" buurmannen, Matt en Andre ondanks wij nummer 6 hebben en zij nummer 12, gezellig!!

We gooien onze spullen in de tent en zetten de beluchtingsvensters open, het is bloedheet in het tentje. 1 ding is zeker, de slaapzakken zijn niet nodig, lakenzakken is meer dan voldoende.

Als we gesetteld zijn gaan we naar een authentiek restaurantje voor een verkoelende versnapering. Dat is lekker met dit weer en even later komen Matt en Andre ons gezelschap houden.

We kunnen er weer even tegen aan en gaan het strand verkennen. Recht voor onze slaapplek is een mooi breed strand maar..... Hier mag je absoluut niet zwemmen, de onderstroming is zo sterk dat je wordt meegesleurd al sta je tot je knieën in het water. Dat is ook wel te zien aan het water, hoe het golft en beukt, grofweg met veel geweld.

Er is ook voor het strand een kleine lagune, hier wil je ook niet zwemmen. Het water is heel erg brak en het belangrijkste punt is wel dat is het thuis is voor kaaimannen. In het riet bij de lagune wonen ook veel vogels dus een mooi plekje voor foto's, de zee met al zijn ruwheid is trouwens ook een mooie plek voor foto's.

15 minuten lopen over het strand is een kleine baai waar je wel kunt zwemmen en dus gaan we daar ook even kijken en de boel verkennen.
Hier zien we ook Cees en Marianne poedelen in de zee.
Gezamenlijk lopen we terug nadat we een koud pilsje hebben gedronken bij een barretje bij de kleine baai.

Terug bij onze slaapplek is het tijd om ons op te frissen, lekker fris te douchen en dan te gaan eten. De douches en wc's zijn in een mooi gebouw en het is koud water. Dat maakt niet uit met deze hoge temperaturen, dan weten we zeker dat we fris zijn, als is het maar voor even. Ja, je begint vanzelf weer te zweten. Er is ook een vriendelijk verzoek om 5 minuten te douchen, dat is meer dan voldoende onder de koude kraan.

Met Cees en Marianne hebben we afgesproken om naar het authentieke restaurantje te gaan eten. Hier hangt een meer relaxte en gemoedelijke sfeer als in het restaurant bij onze slaapplek. Voor de afstand hoeft het ook niet te laten want het is nog geen 2 minuten verder lopen. We nemen wel de hoofdlampjes mee want we weten niet of er straks overal licht brandt.

Hier gaat het anders aan toe als dat we gewend zijn. Je gaat naar het loket en bestelt het eten en drinken. Meteen afrekenen en dan wijs je aan waar je zit. Als het eten klaar is wordt het aan je tafel gebracht.
Het is wel slim om het geheel in de gaten te houden als iemand met eten uit de keuken komt want anders gaat je eten naar een ander tafeltje en moet je langer wachten.
Lekker eten met een lekker koud biertje erbij, yep, de avond kan niet meer kapot.
Rond 20.30 uur willen we nog een drankje bestellen maar het licht gooit roet in het eten. Het is ineens aardedonker, de stroom is uitgevallen.
Het is maar goed dat we de hoofdlampjes bij ons hebben, zodat we alsnog kunnen zien wat we zeggen. Even later gaat het licht weer aan maar als we rondkijken is dit meer een hint.
We zien dat ze aan het opruimen zijn en dan gaat het licht weer uit. Lijkt wel of ze dit expres doen zodat de mensen naar hun bedje gaan.

We besluiten dus om maar de hint te volgen en naar ons tentje en hangmat te gaan (Cees en Marianne). Met onze hoofdlamp aan lopen we terug want daar is ook geen licht.
Bij het restaurant bij onze slaapplek brandt wel licht maar ook hier zijn ze aan het ruimen en dus lopen we maar door. Gelukkig brandt er wel licht in de wc \ douche gebouw zodat we in ieder geval niet in het donker hoeven te piesen.

We duiken ons tentje in, de lakenzak en de inrichting van het tentje moet nog gedaan worden en in orde gemaakt worden. Nog even flink spuiten met deet, tegen de muggen, het licht uit, de beluchtingsluikjes ver open en dan lekker slapen. Nu maar hopen dat het niet te benauwd blijft in de tent. Het is trouwens wel lekker, je hoort de zee ruw te keer gaan, dat zal wel helpen om in slaap te komen.